ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4693
เย่เฉินกล่าวเสียงเบา : “สภาพแบบนี้เป็นได้บ่อยในกิจการขนาดใหญ่ สำหรับกิจการใหญ่บางแห่ง พนักงานที่อายุมากเนื่องจากอายุการทำงานที่นานเกิน คุณสมบัติและประสบการณ์แก่เกิน แต่เงิเดือนค่าจ้างสูงจนตกใจ และเพราะอายุมากแล้ว ร่างกายทรุดโทรมอย่างน่ากลัว มีบ้านมีครอบครัวให้เป็นห่วง เพราะงั้นความสามารถในการเรียนรู้จะสู้วัยรุ่นก็สู้ไม่ได้ สำหรับบริษัทใหญ่เหล่านี้ ถ้าเกิดเปลี่ยนวัยรุ่นกับวันทำงานพวกนี้ ไม่ใช่แค่สามารถลดต้นทุนได้มหาศาล และคนหนุ่มสาวที่มาใหม่ก็เต็มไปด้วยพลังความสามารถ สามารถขูดรีดอย่างถึงที่สุดสิบปีขึ้นไป”
พูดอยู่ เย่เฉินก็เอ่ยอีกครั้ง : “คนวัยกลางคนแบบนี้ ในเมื่อถูกทิ้ง ในตอนที่สมัครงานอีกครั้ง ระดับเงินเดือนก็จะถล่มลง วัยรุ่นย้ายงานเงินเดือนยิ่งสูง แต่วัยกลางคนส่วนใหญ่ยิ่งย้ายงานเงินเดือนยิ่งต่ำลง”
ว่านพั่วจวินคิดคัดค้าน ถอนหายใจกล่าว : “นายทุนโหดร้ายกันทั้งนั้นจริง ๆ”
ขณะที่พูด ว่านพั่วจวินก็คิดอะไรได้ รีบร้อนพูด : “อ้อใช่แล้ว เมื่อกี้ผมเช็กในระบบการบินพลเรือน ลูกชายของโจวปี้หัว จองตั๋ววันมะรืนบินไปเม็กซิโก อาจจะไปทำงานที่เม็กซิโกหรือเปล่า...”
เย่เฉินประหลาดใจมากขึ้น : “ไปทำงานเม็กซิโก ? ที่นั่นจนกว่าสหรัฐอเมริกาตั้งเยอะ และยังถือว่าเป็นสถานที่นอกกฎหมาย คนปกติที่ไหนจะไปจากอเมริกาไปทำงานที่นั่น ?”
“นี่ก็ไม่แน่ใจ...” ว่านพั่วจวินกล่าวเสริม : “ผมยังค้นเจอบันทึกการตรวจร่างกายลูกชายของเขาอาทิตย์ก่อน ทำที่โรงพยาบาลของพรอวิเดนซ์ ลงทะเบียนรายการตรวจร่างกายเป็นการตรวจร่างกายเข้าทำงาน คงจะตรวจเพื่อหางาน”
เย่เฉินส่งเสียงอืม ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร
แต่ทว่า ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรได้ เอ่ยปากกล่าว : “พั่วจวิน ในข้อมูลที่เพิ่งให้ฉันมันแสดงว่า คนที่เคยติดต่อเหมยอวี้เจิน มีไม่น้อยที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่รู้ว่าหายไปไหนใช่ไหม ?”
“ครับ” ว่านพั่วจวินพูด : “คนเหล่านี้ในระบบของทางตำรวจ ลงทะเบียนว่าหายสาบสูญ และหาไม่เจอสักราย”
ดวงตาเย่เฉินเป็นประกาย รีบถามกลับทันที : “ดูทีว่าพวกเขาหายไปจากที่ไหนของเม็กซิโก ครั้งสุดท้ายพวกเขาติดต่อกับใคร”
ว่านพั่วจวินกล่าวอย่างรีบเร่ง : “ผมต้องตรวจสอบเอกสารแจ้งความของคนเหล่านี้หลังจากที่หายตัวไป ดูบันทึกคำให้การของครอบครัวพวกเขา”
“ดี” เย่เฉินเร่งตอบ : “หาคนอื่น ๆ มาดูด้วย ฉันจะรอข่าวจากนาย !”
“รับทราบ !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...