เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4695

“อือ...” เย่เฉินพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม : “เม็กซิโกเดิมทีก็ด้อยพัฒนา สถานที่แบบนั้นต้นทุนกำลังคนคงจะต่ำมาก มาก ๆ ถ้าพยายามลำบากหลอกคนไปเม็กซิโกเป็นแรงงาน ก็ดูจะไม่คุ้มเสีย”

“ใช่ครับ” ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเห็นด้วยอย่างมาก : “จะดูยังไงตรรกะนี้ก็ดูยากจะสัมพันธ์กัน ตัวเองเป็นคนโลภและหวังในทุกสิ่ง แต่กลับเลือกผู้เคราะห์ร้ายที่ไม่มีกำไรอะไรให้แสวงหา”

เย่เฉินพูดอย่างแผ่วเบา : “อยากรู้ว่าพวกมันกำลังเล่นละครปาหี่อะไรกันแน่ วิธีที่ดีที่สุดคือการไปเม็กซิโกด้วยตัวเอง”

ระหว่างพูดเย่เฉินถามว่านพั่วจวิน : “ลูกชายของโจวปี้หัว จะไปที่ไหนในเม็กซิโก ?”

ว่านพั่วจวินตอบ : “ติฮัวน่าเม็กซิโก เมืองนี้เป็นเมืองชายแดนของเม็กซิโก อยู่ไม่ไกลจากลอสแองเจลิส”

เย่เฉินยิ้มมุมปาก พูดขึ้นว่า : “เขาบินวันมะรืนนี้สินะ ?”

“ครับ” ว่านพั่วจวินตอบ : “เที่ยวบินเช้าวันมะรืน”

เย่เฉินมองดูเวลา และพูดต่อ : “งั้นตอนนี้ก่อนจะบิน ก็ประมาณ 30 กว่าชั่วโมง เครื่องบินคงจะเปิดให้เช็กอินแล้ว นายดูสิว่าลูกชายของโจวปี้หัว ทำการเช็กอินแล้วหรือยัง และดูด้วยว่าที่นั่งข้าง ๆ เขาโดนคนอื่นจองไปหรือยัง ? ถ้าหากไม่มีซื้อตั๋วเครื่องบินข้าเขาให้ฉันหนึ่งใบ”

ว่านพั่วจวินถามด้วยความตกใจ : “คุณเย่ คุณจะทำอะไร ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน