ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4696
สำหรับนายทหารส่วนใหญ่ ไม่ต้องการยาช่วยหัวใจเต็มเม็ด เพียงแค่หนึ่งนสามหนึ่งในสี่ของยาช่วยหัวใจ ก็สามารถทำให้ศักยภาพของพวกเขาเพิ่มมากขึ้น ถ้าเกิดว่าเพิ่มยาอายุวัฒนะอีกสักหน่อย หรือเพิ่มยาเสริมชี่ปราณเล็กน้อย ปราณทิพย์ที่ยิ่งใหญ่คงจะช่วยพวกเขาเชื่อมต่อเส้นลมปราณ ได้มากขึ้น
เพราะฉะนั้น เย่เฉินวางแผนว่าหลังจากการปฏิบัติการครั้งนี้จบลง จะใช้ยาเม็ดทำเหล้าที่สามารถเลื่อนขั้นผลการฝึกฝนนักบู๊ ถึงเวลานั้น อดไม่ได้ที่จะฉลองความสำเร็จให้พวกเขา และทำให้ศักยภาพของพวกเขาขึ้นมาอีกระดับ
ว่านพั่วจวินได้ยินแบบนี้ ก็เดาความตั้งใจของเย่เฉินได้ ฮึกเหิมขึ้นมาทันทีทันใด พูดอย่างรัวเร็ว : “คุณเย่วางใจ ผู้ใต้บังคับบัญชาจะพยายามอย่างสุดความสามารถ !”
เย่เฉินส่งเสียงอืม และถามกลับ : “ใช่แล้ว แม่ยายของฉันอยู่ในคุกเป็นอย่างไรบ้าง ?”
ว่านพั่วจวินพูดตอบทันที : “ทางแม่ยายของคุณทำตามคำสั่งของคุณเรียบร้อยแล้ว และมีทหารหญิงของพวกเราอยู่ กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ไม่มีใครที่จะกล้าทำอะไรแม่ยายของคุณ”
เย่เฉินถอนหายใจ พูดเสียงเบา : “ตอนนี้ฉันไม่ได้กังวลว่าเธอจะโดนคนอื่นรังแก ตอนนี้ฉันกังวลว่าเธอจะรังแกคนอื่นตามอำเภอใจ ถ้าเธอรังแกคนพวกนั้นที่เคยยั่วเธอก็ไม่เป็นไร กลัวแค่เธอจะมีคนสนับสนุนเธอในนั้น ใช้อำนาจข่มขู่คนอื่น”
ระหว่างที่พูด เย่เฉินก็กำชับ : “นายให้คนช่วยฉันจับตาดูหน่อย อย่าให้เธอทำอะไรเกินไป”
“ครับ !” ว่านพั่วจวินพูออย่างสุภาพมาก : “คุณเย่วางใจได้ ทุกอย่างในคุกผมจะจัดการตามเหมาะสม”
“งั้นก็ดี” เย่เฉินยิ้มพลางพูด : “งั้นวันมะรืนพวกเราเจอกันที่เม็กซิโก”
ว่านพั่วจวินเอ่ยขึ้นด้วยความห่วงใย : “คุณเย่ ผมมีเรื่องที่ค่อนข้างเป็นห่วงอย่างมาก...”
แต่ในครั้งนั้นเย่เฉินอาศัยจุดสังเกตทางจิตวิทยาที่มีอำนาจ เข้าออกฐานทัพที่เตีรยมป้องกันอย่างเข้มงวดของฮามิดอย่างเป็นธรรมชาติ
ดังนั้น เขารู้สึกว่า รอตัวเองลงเครื่องที่เม็กซิโก ถ้าคนที่ประสานรู้ว่าตัวเองปลอมตัวมา อย่างมากก็แค่ให้จุดสังเกตทางจิตวิทยากับพวกเขา ให้จิตใต้สำนึกของพวกเขาคิดว่าเป็นความจริง
ถึงอย่างไร เป้าหมายที่แท้จริงของเย่เฉิน คือหลอกใช้คนประสาน พาตัวเองไปฐานที่มั่นของอีกฝ่ายที่เม็กซิโก
ขอแค่ไปถึงฐานที่มั่นของอีกฝ่าย ตัวเองถึงจะสืบหาได้อย่างแน่ชัดว่า คนที่สนับสนุนเหมยอวี้เจินในเม็กซิโกคือใคร และเธอแสดงปาหี่หรือมีแผนชั่วอะไรในเม็กซิโก
...
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...