ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4697

ในขณะเดียวกัน

กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์

หลังจากที่หม่าหลันนวดทั้งตัวของเจ็ดแปดคนเสร็จ ทั้งตัวที่สบายลอยอย่างกับเทวดา

เพียงแค่ก่อนหน้านี้โคลอี้ที่ระรานนั่นก็น่าเวทนาแล้ว

ตามข้อเรียกร้องของหม่าหลัน เธอเริ่มสับเปลี่ยนคลึงเท้าให้ทุกคนในห้องขัง

จนกระทั่งถึงดับตะเกียงในคุก ก็กดได้แค่สี่ห้าคนเท่านั้น

ในตอนที่กำลังจะนอน หม่าหลันก็พูดเสียงเย็นเยียบกับโคลอี้ : “แกกดให้ฉันจนถึงพรุ่งนี้เช้า ถ้ากล้าขี้เกียจ ฉันจะฆ่าแก !”

โคลอี้ ร้องไห้พลางพยักหน้า สะอื้นไห้พูด : “ฉันรู้แล้ว...ฉันจะไม่ขี้เกียจ...”

หม่าหลันพ้นเสียงออกทางจมูก อีกไม่นานก็ชี้ไปที่เตียงชื้น ๆ ของตัวเอง พูดเสียงเย็น : “ทั้งหมดนี่เป็นผลงานชิ้นเอกของแก ต่อไปแกก็นอนที่เตียงนี้ ฉันนอนเตียงแก”

โคลอี้จะกล้าพูดมากที่ไหนกัน รีบพูด : “ได้ค่ะคุณผู้หญิงหม่า ฉันฟังคำสั่งเธอทุกอย่าง...”

หม่าหลันคิดว่าเตียงถูกราดจนเปียก ไม่สบายใจเล็กน้อย ชี้ลูกน้องเมื่อก่อนของโคลอี้สองสามคน พูดอย่างเย็นชา : “พวกเธอสองสามคน วันนี้ตอนดึกราดน้ำลงเตียงของพวกเธอให้ฉันแล้วค่อยนอน ต่อไปทุกกลางคืนก่อนนอนราดน้ำสองกะละมัง จากนั้นนอนติดกันสามวันให้ฉัน !”

พูดจบ เธอก็มองไปที่โคลอี้อีกครั้ง พูดอย่างเย็นยะเยือก : “ส่วนแกเริ่มพรุ่งนี้ นอนเตียงที่เปียกซึมให้ฉัน พวกมันนอนสามวัน แกนอนให้ฉันสิบวัน !”

คนทั้งหลายสั่นสะท้านด้วยความกลัว

ถึงแม่ตอนนี้อากาศจะร้อนขึ้นแล้ว แต่นอนเตียงที่เปียกโชก นั่นทำให้คนไม่สบายได้ไม่ใช่หรือ ?

หม่าหลันหน้าเรียบเฉย พูดอย่างเย็นชา : “ร้องไห้ ? ร้องไห้ฉันเพิ่มเวลานะ ! สิบวันไม่พอก็สิบห้าวัน สิบห้าวันไม่พอก็สามสิบวัน ! ฉันจะดูว่าแกจะร้องไปถึงเมื่อไหร่ !”

โคลอี้ได้ยินแบบนั้น รีบหยุดเสียงร้องไห้ทันที ยื่นมือไปเช็ดน้ำตา พูดอย่างสะอื้นไห้ “ฉะ...ฉันไม่ร้องแล้ว...”

หม่าหลันหัวเราะเหอ ๆ ถามเธอ : “โคลอี้ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าโดนคนอื่นแกล้งมันรู้สึกยังไงใช่ไหม ?”

เบ้าตาโคลอี้รื้นไปด้วยน้ำตา พยักหน้าอย่างกล้ำกลืนเป็นอย่างมาก : “ฉันรู้แล้ว...”

หม่าหลันยิ้มและพูดว่า : “จำไว้นะ ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว !”

คืนนี้ โคลอี้ทำได้แค่ไป ๆ มา ๆ ระหว่างห้องน้ำและเตียงเดี่ยวของทุกคน เธอจำเป็นจะต้องทำตามข้อเรียกร้องของหม่าหลัน นวดกดฝ่าเท้าให้ทุกคนในคุกอย่างน้อยคนละครึ่งชั่วโมง

ไม่ต้องพูดถึงว่าวันนี้ไม่ได้นอน ถึงแม้พรุ่งนี้กลางวัน ก็เกรงว่าก็จะไม่วางแม้แต่น้อย