ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4699

เช้าวันถัดมา

เฟ่ยเข่อซินขับรถส่งเย่เฉินไปสนามบินนิวยอร์กเอง

ได้ยินว่าเย่เฉินจะไปเม็กซิโก เฟ่ยเข่อซินค่อนข้างกังวลใจ

เธออยากจะไปกับเย่เฉินมาก แต่เย่เฉินไม่เห็นด้วย

สำหรับเย่เฉิน บ่อยครั้งที่ไม่มีคนช่วยอยู่ข้าง ๆ ดีกว่ามีคนช่วยอยู่มาก

ในสถานการณ์ที่มีคนช่วย ตัวเองจะต้องคำนำถึงอีกฝ่าย ไม่ราบรื่นเท่ากับตัวคนเดียว

และที่มากกว่านั้น ตัวเองไปเม็กซิโก วางแผนเข้าถ้ำเสือ ถือโอกาสแกล้งเป็นหมูหลอกกินเสือ พาเฟ่ยเข่อซินไปด้วย ก็จะไม่กล้าลงมือมาก

แรกเริ่มเดิมทีเฟ่ยเข่อซินก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินไปเม็กซิโกทำไมกันแน่ ได้ยินว่าจะแฝงเป็นเหยื่อปะปนเข้าไปในหลุมพลางของอีกฝ่าย เธอรู้ดี ถ้าตัวเองเข้าไปด้วย นอกจากจะถ่วงแข้งถ่วงขาเย่เฉินแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไร

ด้วยเหตุนี้ เธอทำได้เพียงยกเลิกด้วยความแค้น

รถจอดอยู่ที่ทางเข้าสนามบิน เย่เฉินพูดกับเฟ่ยเข่อซิน : “เธอมีสถานะพิเศษ อย่าลงจากรถ”

เฟ่ยเข่อซินรีบกล่าว : “งั้นคุณเย่คุณจะต้องระวังตัวให้มาก !”

เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ หลังจากที่ลากับเธอก็ผลักประตูลงจากรถ

จากนั้นหยิบกระเป๋าเดินทางไม่ใหญ่นักออกมาจากหลังรถ สาวเท้าก้าวไปในสนามบินไม่หันหลังกลับมามอง

ในกระเป๋าเดินทาง เป็นเสื้อผ้าเครื่องใช้ประจำวันที่ซื้อเมื่อวาน

เย่เฉินก็ไม่รู้ว่าที่เม็กซิโกมีอะไรรอตัวเองอยู่ แต่ครั้งนี้เขาแกล้งทำเป็นคนที่ไม่เตรียมป้องกันอันตรายแม้แต่น้อย และตอนที่จะจากไปไกล จึงนำของใช้ส่วนตัวติดไปเล็กน้อย

หล่างหงจวินก็ลากกระเป๋าเดินทางไปต่อท้ายแถว

เย่เฉินเห็นอย่างนั้น รีบลุกขึ้นทันที ลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองไปอยู่ข้างหลังหล่างหงจวิน

จากนั้น เขาแสร้งทำเป็นอยากรู้อยากเห็นและถามหล่างหงจวิน เป็นภาษาจีน: “ขอโทษนะครับเป็นคนหัวเซี่ยหรือเปล่า ?”

“ไม่ใช่ครับ” หล่างหงจวินส่ายหน้า ตอบกลับเย่เฉินอย่างจริงจังมาก : “ผมเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายจีน เปลี่ยนสัญชาติหลายปีแล้ว”

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหล่างหงจวินค่อนข้างใส่ใจกับปัญหาสัญชาติ ดังนั้นเขาจึงถามด้วยความประหลาดใจ : “คุณย้ายถิ่นฐานเพื่อทำงานเหรอ ?”

หล่างหงจวินจัดคอเสื้อเชิ้ต พูดอย่างภาคภูมิใจ : “ผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของรัฐ แต่เนื่องจากผลการเรียนที่โดดเด่นตอนนั้น สหรัฐอเมริกาจึงให้โอกาสผมได้รับกรีนการ์ด ผมเลยเลือกมาแลกเปลี่ยนที่อเมริกา”

เย่เฉินพยักหน้า