ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4699
เช้าวันถัดมา
เฟ่ยเข่อซินขับรถส่งเย่เฉินไปสนามบินนิวยอร์กเอง
ได้ยินว่าเย่เฉินจะไปเม็กซิโก เฟ่ยเข่อซินค่อนข้างกังวลใจ
เธออยากจะไปกับเย่เฉินมาก แต่เย่เฉินไม่เห็นด้วย
สำหรับเย่เฉิน บ่อยครั้งที่ไม่มีคนช่วยอยู่ข้าง ๆ ดีกว่ามีคนช่วยอยู่มาก
ในสถานการณ์ที่มีคนช่วย ตัวเองจะต้องคำนำถึงอีกฝ่าย ไม่ราบรื่นเท่ากับตัวคนเดียว
และที่มากกว่านั้น ตัวเองไปเม็กซิโก วางแผนเข้าถ้ำเสือ ถือโอกาสแกล้งเป็นหมูหลอกกินเสือ พาเฟ่ยเข่อซินไปด้วย ก็จะไม่กล้าลงมือมาก
แรกเริ่มเดิมทีเฟ่ยเข่อซินก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินไปเม็กซิโกทำไมกันแน่ ได้ยินว่าจะแฝงเป็นเหยื่อปะปนเข้าไปในหลุมพลางของอีกฝ่าย เธอรู้ดี ถ้าตัวเองเข้าไปด้วย นอกจากจะถ่วงแข้งถ่วงขาเย่เฉินแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไร
ด้วยเหตุนี้ เธอทำได้เพียงยกเลิกด้วยความแค้น
รถจอดอยู่ที่ทางเข้าสนามบิน เย่เฉินพูดกับเฟ่ยเข่อซิน : “เธอมีสถานะพิเศษ อย่าลงจากรถ”
เฟ่ยเข่อซินรีบกล่าว : “งั้นคุณเย่คุณจะต้องระวังตัวให้มาก !”
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ หลังจากที่ลากับเธอก็ผลักประตูลงจากรถ
จากนั้นหยิบกระเป๋าเดินทางไม่ใหญ่นักออกมาจากหลังรถ สาวเท้าก้าวไปในสนามบินไม่หันหลังกลับมามอง
ในกระเป๋าเดินทาง เป็นเสื้อผ้าเครื่องใช้ประจำวันที่ซื้อเมื่อวาน
เย่เฉินก็ไม่รู้ว่าที่เม็กซิโกมีอะไรรอตัวเองอยู่ แต่ครั้งนี้เขาแกล้งทำเป็นคนที่ไม่เตรียมป้องกันอันตรายแม้แต่น้อย และตอนที่จะจากไปไกล จึงนำของใช้ส่วนตัวติดไปเล็กน้อย
หล่างหงจวินก็ลากกระเป๋าเดินทางไปต่อท้ายแถว
เย่เฉินเห็นอย่างนั้น รีบลุกขึ้นทันที ลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองไปอยู่ข้างหลังหล่างหงจวิน
จากนั้น เขาแสร้งทำเป็นอยากรู้อยากเห็นและถามหล่างหงจวิน เป็นภาษาจีน: “ขอโทษนะครับเป็นคนหัวเซี่ยหรือเปล่า ?”
“ไม่ใช่ครับ” หล่างหงจวินส่ายหน้า ตอบกลับเย่เฉินอย่างจริงจังมาก : “ผมเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายจีน เปลี่ยนสัญชาติหลายปีแล้ว”
เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหล่างหงจวินค่อนข้างใส่ใจกับปัญหาสัญชาติ ดังนั้นเขาจึงถามด้วยความประหลาดใจ : “คุณย้ายถิ่นฐานเพื่อทำงานเหรอ ?”
หล่างหงจวินจัดคอเสื้อเชิ้ต พูดอย่างภาคภูมิใจ : “ผมเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของรัฐ แต่เนื่องจากผลการเรียนที่โดดเด่นตอนนั้น สหรัฐอเมริกาจึงให้โอกาสผมได้รับกรีนการ์ด ผมเลยเลือกมาแลกเปลี่ยนที่อเมริกา”
เย่เฉินพยักหน้า
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...