สรุปตอน บทที่ 4700 หล่างหงจวินอีกคน 1 – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง
ตอน บทที่ 4700 หล่างหงจวินอีกคน 1 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ที่จริงข้อมูลพวกนี้ของหล่างหงจวินเย่เฉินอ่านหมดแล้ว ที่ถามอีกรอบ ก็เพียงหาโอกาสทำความคุ้นเคยกับเขา และถือโอกาสพูดคุยเพื่อเข้าใจอุปนิสัยของคนคนนี้
เย่เฉินเห็นอีกฝ่ายใส่ในในสัญชาติมาก พูดถึงตัวเองในตอนนี้ที่เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของรัฐ ภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ในใจไม่สามารถหลีกเลี่ยงความเอือมระอา
ที่จริงแล้วเขาไม่ชอบคนประเภทนี้
มีบัณฑิตของมหาลัยมีชื่อในจีนหลายคน และนักศึกษาแลกเปลี่ยนทุนรัฐบาลเหล่านั้น สุดท้ายเลือกอยู่ต่างประเทศ ว่ากันว่าบัณฑิตที่จบจากชิงหวาที่เลือกอยู่ซิลิคอนแวลลียมีมากกว่าหมื่นคน
แน่นอน เรื่องที่ไปศึกษาต่อเป็นความสมัครใจส่วนตัว แต่สถานการณ์ของหล่างหงจวินไม่เหมือนคนอื่น ถึงอย่างไรก็เป็นนักเรียนทุนแลกเปลี่ยนของรัฐ ใช้เงินของประเทศมาแลกเปลี่ยน เขาควรกลับไปรับใช้ประเทศหลังเรียนจบ แต่เลือกที่จะอยู่อเมริกา พฤติกรรมแบบนี้ดูจากคุณลักษณะ ไม่มีน้ำใจ เพราะงั้นทำให้ในใจของเย่เฉินยากจะมีความรู้สึกดีด้วย
ดังนั้น ในเวลาที่พูดคุยไม่กี่ประโยค เขาก็เริ่มรังเกียจหล่างหงจวิน
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้เปลี่ยนอารมณ์มากเกิน จงใจเยินยออีกฝ่าย : “จำนวนเงินของนักเรียนแลกเปลี่ยนรัฐบาล ว่ากันว่าสูงมาก ๆ คุณนี่เก่งจริง ๆ !”
ได้ยินคำพูดชมเชยของเย่เฉิน ใบหน้าของหล่างหงจวินก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ไม่เพียงแต่ทัศนคติที่มีต่อเย่เฉิน แต่ก็เป็นมิตรมากขึ้น พูดด้วยรอยยิ้ม : “ในยุคนี้ของพวกเรา ความต้องการของนักเรียนแลกเปลี่ยนของรัฐนั้นสูงมากจริง ๆ โรงเรียนหนึ่งก็มีคนจำนวนน้อยมากเพียงไม่กี่คน”
เย่เฉินพยักหน้า ถามด้วยความสงสัย : “ใช่แล้ว คุณจะไปเม็กซิโกทำไมเหรอ ? ไปทำงานธุระ หรือไปทำธุรกิจ ?”
การแสดงออกของหล่างหงจวินชะงักครู่หนึ่ง ไม่นานนักก็พูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ : “ฉะ...ฉันไปทำงาน...”
หล่างหงจวินถามอย่างไม่เข้าใจ : “แอบอยู่ในสหรัฐอเมริกาไม่ได้ก็กลับประเทศได้นี่ ถึงแม้ว่าสิ่งแวดล้อมประเทศจีนจะเทียบไม่ได้กับสหรัฐอเมริกา แต่ก็ดีว่าเม็กซิโกมากแน่นอน”
เย่เฉินพูดอย่างเก้อเขิน : “บอกตามตรง เพราะฉันอยู่ในประเทศต่อไปไม่ได้ถึงได้ออกมา ก่อนหน้านี้ติดหนี้ไม่น้อยในประเทศ กลับไปตอนนี้ ไม่แน่ว่าจะถูกจับ”
หล่างหงจวินได้ยินคำพูดนี้ หัวเราะร่า และพูด : “นายยืมเงินแล้วหนีเหรอ ?”
“เฮ้...” เย่เฉินยิ้มเยาะ พูดอย่างเก้อเขิน : “ยืมมาค่อนข้างเยอะ บวกกับที่การค้าไม่ดี ขาดทุนค่อนข้างมาก คืนก็คืนไม่ไหว ทำได้แค่หนีหนี้ออกมาก่อน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...