ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4702
พูดจบ หล่างหงจวินก็พูดกับเย่เฉินด้วยเสียงคล้อยต่ำว่า： “ผมจะบอกความในใจให้นายรู้ สถานที่อย่างมอสโคว์ เรียกแบบคนหัวเซี่ยเราก็คือเมืองเถื่อน สมัยก่อนทำไมประธานาธิบดีต้องใช้เงินจำนวนมากสร้างกำแพง？ไม่ใช่เพื่อจะควบคุมพวกหนีเข้าเมืองกับลักลอบขนยาเสพติดหรอกเหรอ？พวกอเมริกันที่อยู่ดีกินดีที่ไหนจะมาที่นี่กัน” เย่เฉินพยักหน้าถามด้วยความสงสัย： “พี่ชาย เห็นคุณพูดมาตั้งนานยังไม่เห็นบอกเลยว่าไปทำอะไร”
หล่างหงจวินจึงไม่ปิดบังอีกต่อไปเอ่ยอย่างจริงจังว่า： “บอกตามตรงนะน้องชาย ครั้งนี้ที่ผมไปมอสโคว์ก็เพื่อไปเป็นกะลาสี”
“กะลาสี？” เย่เฉินถามด้วยความสงสัย： “เดินเรือเหรอครับ？”
“ถูกต้อง” หล่างหงจวินพยักหน้าเล่าต่อ： “เพื่อนแม่ของผมคนหนึ่งแนะนำมา บอกว่าเงินเดือนค่าตอบแทนไม่เลวเลย ปีหนึ่งได้เป็นหมื่นเป็นแสนดอลลาร์ แต่ลำบากหน่อยเท่านั้น”
เย่เฉินขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเหมยอวี้เจินจะใช้กะลาสีเรือมาบังหน้าหลอกลวงหล่างหงจวิน เบื้องหลังมีเป้าหมายอะไรกันแน่
แต่อย่างน้อยมีข้อหนึ่งที่แน่ใจได้ว่า คนอำมหิตอย่างเหมยอวี้เจิน ต้องไม่หลอกหล่างหงจวินไปเป็นแค่กะลาสีเรือง่าย ๆ แน่
เย่เฉินเอ่ยด้วยสีหน้าธรรมดาว่า： “พี่ชาย ยังไงคุณก็เป็นคนมีความสามารถ ออกทะเลเป็นกะลาสีเรือดูจะเบียดบังความสามารถไปหน่อย ถ้าเป็นอย่างนี้ บอกตามตรงสู้คุณกลับไปเติบโตในประเทศดีกว่า ในประเทศมีความเจริญก้าวหน้าเร็วมาก ต้องมีลู่ทางที่ดีแน่”
สายตามองดูใบหน้าหล่างหงจวินที่เต็มไปด้วยความละอายใจ เย่เฉินก็เปลี่ยนทัศนคติบางอย่างต่อเขา
เดิมทีนึกว่าเขาเป็นพวกลัทธิเห็นแก่ได้ฝักใฝ่แต่ความร่ำรวยมั่งคั่ง แต่ตอนนี้ดูแล้วจิตใจของคนผู้นี้ก็ยังมีความสำนึกดีอยู่บ้าง
ส่วนตัวหล่างหงจวินเอง หลายปีมานี้ก็ไม่เคยเล่าก้นบึ้งจิตใจเหล่านี้ให้ใครฟังเลย
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...