ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4702

สรุปบท บทที่ 4702 เขาคือหล่างหงจวิน 3: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 4702 เขาคือหล่างหงจวิน 3 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 4702 เขาคือหล่างหงจวิน 3 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

พูดจบ หล่างหงจวินก็พูดกับเย่เฉินด้วยเสียงคล้อยต่ำว่า: “ผมจะบอกความในใจให้นายรู้ สถานที่อย่างมอสโคว์ เรียกแบบคนหัวเซี่ยเราก็คือเมืองเถื่อน สมัยก่อนทำไมประธานาธิบดีต้องใช้เงินจำนวนมากสร้างกำแพง?ไม่ใช่เพื่อจะควบคุมพวกหนีเข้าเมืองกับลักลอบขนยาเสพติดหรอกเหรอ?พวกอเมริกันที่อยู่ดีกินดีที่ไหนจะมาที่นี่กัน” เย่เฉินพยักหน้าถามด้วยความสงสัย: “พี่ชาย เห็นคุณพูดมาตั้งนานยังไม่เห็นบอกเลยว่าไปทำอะไร”

หล่างหงจวินจึงไม่ปิดบังอีกต่อไปเอ่ยอย่างจริงจังว่า: “บอกตามตรงนะน้องชาย ครั้งนี้ที่ผมไปมอสโคว์ก็เพื่อไปเป็นกะลาสี”

“กะลาสี?” เย่เฉินถามด้วยความสงสัย: “เดินเรือเหรอครับ?”

“ถูกต้อง” หล่างหงจวินพยักหน้าเล่าต่อ: “เพื่อนแม่ของผมคนหนึ่งแนะนำมา บอกว่าเงินเดือนค่าตอบแทนไม่เลวเลย ปีหนึ่งได้เป็นหมื่นเป็นแสนดอลลาร์ แต่ลำบากหน่อยเท่านั้น”

เย่เฉินขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเหมยอวี้เจินจะใช้กะลาสีเรือมาบังหน้าหลอกลวงหล่างหงจวิน เบื้องหลังมีเป้าหมายอะไรกันแน่

แต่อย่างน้อยมีข้อหนึ่งที่แน่ใจได้ว่า คนอำมหิตอย่างเหมยอวี้เจิน ต้องไม่หลอกหล่างหงจวินไปเป็นแค่กะลาสีเรือง่าย ๆ แน่

เย่เฉินเอ่ยด้วยสีหน้าธรรมดาว่า: “พี่ชาย ยังไงคุณก็เป็นคนมีความสามารถ ออกทะเลเป็นกะลาสีเรือดูจะเบียดบังความสามารถไปหน่อย ถ้าเป็นอย่างนี้ บอกตามตรงสู้คุณกลับไปเติบโตในประเทศดีกว่า ในประเทศมีความเจริญก้าวหน้าเร็วมาก ต้องมีลู่ทางที่ดีแน่”

สายตามองดูใบหน้าหล่างหงจวินที่เต็มไปด้วยความละอายใจ เย่เฉินก็เปลี่ยนทัศนคติบางอย่างต่อเขา

เดิมทีนึกว่าเขาเป็นพวกลัทธิเห็นแก่ได้ฝักใฝ่แต่ความร่ำรวยมั่งคั่ง แต่ตอนนี้ดูแล้วจิตใจของคนผู้นี้ก็ยังมีความสำนึกดีอยู่บ้าง

ส่วนตัวหล่างหงจวินเอง หลายปีมานี้ก็ไม่เคยเล่าก้นบึ้งจิตใจเหล่านี้ให้ใครฟังเลย

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน