ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4706
มาถึงตรงหน้าของอีกฝ่าย หล่างหงจวินก็โบกมือยิ้มเอ่ยว่า： “สวัสดี ผมคือหล่างหงจวิน！”
เจ้าหนุ่มคนนั้นพอเห็นหล่างหงจวิน ก็หยิบมือถือออกจากกระเป๋าอย่างระมัดระวัง เปิดรูปถ่ายเทียบตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่สักพัก หลังจากแน่ใจว่าเป็นหล่างหงจวิน ก็รู้สึกตัวว่าข้าง ๆ เขายังมีคนหนุ่มเชื้อสายจีนตามมาด้วยคนหนึ่ง จึงชี้ไปทางเย่เฉินเอ่ยปากถามเขาด้วยความสงสัยว่า： “คน ๆ นี้เป็นใครกัน？มากับคุณเหรอ？”
หล่างหงจวินหัวเราะแล้วกล่าวว่า： “น้องชายคนนี้ชื่อว่าเย่เฉิน เป็นคนชาติเดียวกันที่รู้จักกันบนเครื่องบิน เราสองคนนั่งติดกัน เขาเป็นหนี้เงินจำนวนหนึ่งในประเทศเลยหนีมา มามอสโคว์ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไร เห็นว่าผมมาเป็นกะลาสีเรือเขาก็เลยอยากลองดู แต่ไม่รู้ว่าที่นี่ยังรับสมัครคนอีกหรือเปล่า”
เย่เฉินที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบพูดขึ้นมาว่า： “ผมทนความลำบากได้ งานที่หนักหนาสาหัสแค่ไหนผมก็ทำได้หมด”
ชายหนุ่มคนนั้นอดขมวดคิ้วไม่ได้เอ่ยปากว่า： “รอผมเดี๋ยว ผมขอโทรหาหัวหน้าก่อน”
พูดจบเขาก็ถือมือถือเดินไปไกล ๆ พอแน่ใจว่ารอบด้านไม่มีคนจึงกดโทรศัพท์มือถือโทรออก
พอต่อสายติด ก็มีเสียงผู้ชายเล็ดจากคู่สายถามว่า： “รับคนมาแล้วยัง？”
“รับมาแล้ว” ชายหนุ่มตอบด้วยความนอบน้อม： “คนแซ่หลางเพิ่งลงจากเครื่อง”
อีกฝ่ายถามต่อว่า： “ตรวจสอบข้อมูลตัวตนแล้วยัง？ตรงกับข้อมูลที่เหมยอวี้เจินให้ไว้มั๊ย”
ชายหนุ่มปลายสายถามด้วยความสุขุม： “นายว่าเจ้าหนุ่มนั่นมีปัญหามั๊ย？เป็นเสาะนอกเครื่องแบบหรือเปล่า？”
“เรื่องนี้……” ชายหนุ่มพูดด้วยความลังเล： “ไม่น่ามั๊ง……ว่าตามหลักเสาะไม่น่าจะตามเบาะแสเราได้ ยิ่งเจ้าหนุ่มนี้มาจากเมืองจีนไม่ใช่คนอเมริกัน”
คู่สายกลับเอ่ยว่า： “อย่าเชื่อคำพูดที่ออกจากปากคนอื่น เสาะไม่มีทางบอกนายหรอกว่าเขาเป็นเสาะ ที่อเมริกามีตำรวจเชื้อสายจีนตั้งเยอะ ส่งคนหนุ่มคนไหนก็ได้มาสักคนสวมรอยว่ามาจากเมืองจีน ถ้านายไม่ตรวจสอบให้ละเอียดก็ยากที่จะดูออก”
“แล้วจะทำยังไง？” ชายหนุ่มเอ่ยปาก： “อย่างที่คุณบอก เขาเห็นผมแล้ว ไม่ว่าเขาจะเป็นเสาะหรือว่าไม่เป็น ผมก็ปล่อยเขาไปไม่ได้……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...