ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4708
หนุ่มมอสโคว์คนนั้นมองดูคนทั้งสอง ใบหน้าฉีกยิ้ม จากนั้นก็ตบไปที่เอวนูน ๆ ของเขา หัวเราะแล้วพูดภาษาสเปนออกมาหนึ่งคำ
เจ้าหนุ่มข้าง ๆ ก็แปลให้ฟังว่า： “เขาพูดว่ายินดีต้อนรับพวกคุณสู่มอสโคว์ ในกระเป๋าของเขามี GLOCK 17 อยู่ด้ามหนึ่ง รักษาความปลอดภัยของพวกเราได้”
เย่เฉินยิ้มแล้วพยักหน้า หล่างหงจวินที่อยู่ข้าง ๆ ก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรทะแม่ง ๆ จึงรีบบอกว่า： “รบกวนบอกเขาทีว่า ลำบากแล้ว”
เจ้าหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ใช้ภาษาสเปนทักทายอีกฝ่ายแล้วก็บอกคนทั้งสองว่า： “พวกนายนั่งแถวหลังเถอะ”
เย่เฉินกับหล่างหงจวินขึ้นรถคนละฝั่งไปนั่งแถวหลัง จากนั้น คนมอสโคว์นั่นก็ขับรถออกจากสนามบิน
บนรถ เจ้าหนุ่มเหลียวหน้าด้านข้างพูดกับเย่เฉินกับหล่างหงจวินว่าหล่างหงจวิน： “ทางที่ดีตอนนี้ให้พวกนายโทรหาทางบ้านไม่ก็ส่งข้อความว่าปลอดภัยดี เพราะโครงสร้างพื้้นฐานทางมอสโคว์ไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวพวกเราออกจากตัวเมืองระหว่างทางไปท่าเรือเอนเซนาดาก็จะไม่มีสัญญาณแล้ว”
หล่างหงจวินไม่รู้สึกว่ามีกลลวง จึงรีบเอามือถือตัวเองออกมาโทรหาที่บ้านรายงานตัวว่าปลอดภัย
เจ้าหนุ่มเห็นเย่เฉินไม่โทรศัพย์จึงอดใจถามไม่ได้ว่า： “พี่ชาย ทำไมไม่บอกทางบ้านหน่อยล่ะ？”
เย่เฉินหัวเราะ： “ฉันมามอสโคว์ไม่เห็นมีใครกล้าว่าฉัน คนอย่างฉันถือที่สุดก็คือการติดต่อทางบ้าน พอติดต่อก็เกิดเรื่อง สู้ไม่ติดต่อดีกว่า”
พอเจ้าหนุ่มได้ยินเท่านั้นก็หัวเราะพยักหน้าไม่พูดอะไรอีก
มีการป้องกันก่อนหน้าไว้แล้ว พอสองคนนั้นเห็นว่ามือถือไม่มีสัญญาณก็คงไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ
หลังจากรถกระบะออกจากสนามบินก็มุ่งหน้าไปทางทิศใต้ พอรถขับไปได้ประมาณสิบกว่ากิโล เจ้าหนุ่มก็ไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงยื่นมือไปที่ใต้ที่นั่งข้างคนขับคลำบางอย่าง เปิดสวิตซ์ที่ซ่อนไว้อยู่ข้างใน
สวิตช์นี้ ก็คือสวิตช์ไฟของตัวตัดสัญญาณ
พอกดสวิตช์ สัญญาณทั้งหมดระยะ 5 เมตรรอบ ๆ รถคันนี้จะถูกตัดหมด ไม่เพียงรับสายโทรออกไม่ได้ ขนาดสัญญาณดาวเทียมก็รับไม่ได้
หล่างหงจวินคุยกับเย่เฉินตลอดทาง ขณะเดียวกันก็ใช้มือถือคุยวีแชทกับภรรยา แต่คุยไปคุยมาอยู่ ๆ สัญญาณบริการก็หายไป เขาแปลกใจเล็กน้อยจึงพูดขึ้นมาว่า： “ให้ตาย เผลอแป๊บเดียวก็ไม่มีอินเทอร์เน็ตแล้ว……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...