ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4708

หนุ่มมอสโคว์คนนั้นมองดูคนทั้งสอง ใบหน้าฉีกยิ้ม จากนั้นก็ตบไปที่เอวนูน ๆ ของเขา หัวเราะแล้วพูดภาษาสเปนออกมาหนึ่งคำ

เจ้าหนุ่มข้าง ๆ ก็แปลให้ฟังว่า： “เขาพูดว่ายินดีต้อนรับพวกคุณสู่มอสโคว์ ในกระเป๋าของเขามี GLOCK 17 อยู่ด้ามหนึ่ง รักษาความปลอดภัยของพวกเราได้”

เย่เฉินยิ้มแล้วพยักหน้า หล่างหงจวินที่อยู่ข้าง ๆ ก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรทะแม่ง ๆ จึงรีบบอกว่า： “รบกวนบอกเขาทีว่า ลำบากแล้ว”

เจ้าหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ใช้ภาษาสเปนทักทายอีกฝ่ายแล้วก็บอกคนทั้งสองว่า： “พวกนายนั่งแถวหลังเถอะ”

เย่เฉินกับหล่างหงจวินขึ้นรถคนละฝั่งไปนั่งแถวหลัง จากนั้น คนมอสโคว์นั่นก็ขับรถออกจากสนามบิน

บนรถ เจ้าหนุ่มเหลียวหน้าด้านข้างพูดกับเย่เฉินกับหล่างหงจวินว่าหล่างหงจวิน： “ทางที่ดีตอนนี้ให้พวกนายโทรหาทางบ้านไม่ก็ส่งข้อความว่าปลอดภัยดี เพราะโครงสร้างพื้้นฐานทางมอสโคว์ไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวพวกเราออกจากตัวเมืองระหว่างทางไปท่าเรือเอนเซนาดาก็จะไม่มีสัญญาณแล้ว”

หล่างหงจวินไม่รู้สึกว่ามีกลลวง  จึงรีบเอามือถือตัวเองออกมาโทรหาที่บ้านรายงานตัวว่าปลอดภัย

เจ้าหนุ่มเห็นเย่เฉินไม่โทรศัพย์จึงอดใจถามไม่ได้ว่า： “พี่ชาย ทำไมไม่บอกทางบ้านหน่อยล่ะ？”

เย่เฉินหัวเราะ： “ฉันมามอสโคว์ไม่เห็นมีใครกล้าว่าฉัน คนอย่างฉันถือที่สุดก็คือการติดต่อทางบ้าน พอติดต่อก็เกิดเรื่อง สู้ไม่ติดต่อดีกว่า”

พอเจ้าหนุ่มได้ยินเท่านั้นก็หัวเราะพยักหน้าไม่พูดอะไรอีก

มีการป้องกันก่อนหน้าไว้แล้ว  พอสองคนนั้นเห็นว่ามือถือไม่มีสัญญาณก็คงไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

หลังจากรถกระบะออกจากสนามบินก็มุ่งหน้าไปทางทิศใต้ พอรถขับไปได้ประมาณสิบกว่ากิโล เจ้าหนุ่มก็ไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงยื่นมือไปที่ใต้ที่นั่งข้างคนขับคลำบางอย่าง เปิดสวิตซ์ที่ซ่อนไว้อยู่ข้างใน

สวิตช์นี้ ก็คือสวิตช์ไฟของตัวตัดสัญญาณ

พอกดสวิตช์ สัญญาณทั้งหมดระยะ 5 เมตรรอบ ๆ รถคันนี้จะถูกตัดหมด ไม่เพียงรับสายโทรออกไม่ได้ ขนาดสัญญาณดาวเทียมก็รับไม่ได้

หล่างหงจวินคุยกับเย่เฉินตลอดทาง ขณะเดียวกันก็ใช้มือถือคุยวีแชทกับภรรยา แต่คุยไปคุยมาอยู่ ๆ สัญญาณบริการก็หายไป เขาแปลกใจเล็กน้อยจึงพูดขึ้นมาว่า： “ให้ตาย เผลอแป๊บเดียวก็ไม่มีอินเทอร์เน็ตแล้ว……”