ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 471
บทที่ 471
ไม่รอช้า ทุกคนต่างคนต่างขึ้นรถ มุ่งหน้าไปที่คลับเฮาส์ฮุยหวง
แม้ว่าอาจารย์ของพ่อตาจะอายุมากแล้ว แต่ทุกคนก็อยากจะสังสรรค์กันสักครั้ง เลี่ยงกับการเชิญของทุกคนไม่ได้ สุดท้ายจึงตัดสินใจไปด้วยกัน
เย่เฉินกับพ่อตาเซียวฉางควนนั่งอยู่บนรถแท็กซี่ด้วยกัน พ่อตาพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ "พันหยวนหมิงคนนี้ รู้สึกซ่าจริงๆ โจมตีผมตลอด น่าโมโหจริงๆ!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูดว่า "คุณพ่อ ถ้าท่านไม่สบายใจ ถ้างั้นกลับบ้านเลยดีกว่า"
"ไม่ได้!" เซียวฉางควนพึมพำ "พ่อยังไม่เคยไปที่คลับเฮาส์ฮุยหวง ยังไงก็ต้องไปเปิดหูเปิดตาหน่อย!"
เย่เฉินทำได้เพียงพยักหน้าอย่างจนปัญญา
เมื่อทุกคนมาถึงคลับเฮาส์ฮุยหวง มารวมกันในห้องล็อบบี้
ในห้องล็อบบี้ ทุกคนตกตะลึงกับความหรูหราของคลับเฮาส์ฮุยหวง
ในนี้ตกแต่งอย่างหรูหราไม่มีที่ติ เกินกว่าที่คนวัยกลางคนจินตนาการไว้ด้วยซ้ำ
พ่อตาเซียวฉางควนตะลึงชื่นชมไม่ขาด ยกมือถือถ่ายนู้นถ่ายนี่ ยังไม่ลืมที่จะโพสต์เข้าไปในกลุ่มเพื่อน
จางเจี้ยนอธิบายให้ทุกคนฟังอย่างภาคภูมิใจ “คุณอาทุกท่าน คลับเฮาส์ฮุยหวงนี้มีทั้งหมดสิบห้าชั้น ยิ่งชั้นสูงข้อกำหนดคุณสมบัติในการเป็นสมาชิกก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น ชั้นที่อยู่ข้างบน ถ้าอำนาจไม่ถึงตามที่กำหนด ก็จะไม่มีสิทธิ์ได้ขึ้นไปเด็ดขาด ถึงแม้จะเป็นชั้นธรรมดา ต่ำสุดครั้งหนึ่งก็ต้องใช้แสนกว่า คนทั่วไปไม่สามารถจ่ายได้เลย "
ทุกคนตกตะลึงกันถ้วนหน้า!
พันหยวนหมิงพูดประชดอย่างไม่ขาดสาย "ฮ่าฮ่าฮ่า คุณเคยมีหน้ามีตาอะไรบ้าง? คุณเคยมาคลับเฮาส์ฮุยหวงไหม? เคยใช้จ่ายในนี้หรือเปล่า?"
ทันใดนั้นทำเอาเซียวฉางควนพูดไม่ออก
แม้ก่อนที่ตระกูลเซียวจะล้ม เขาก็ไม่เคยมาสถานที่แบบนี้ นับประสาอะไรกับเวลานี้ตระกูลเซียวล้มละลายแล้ว...
เพราะฉะนั้นเซียวฉางควนก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน
ขณะนี้ จางเจี้ยนถือบัตรสมาชิกเดินไปถึงหน้าแผนกต้อนรับ เปิดปากพูดกับพนักงานต้อนรับว่า “ช่วยผมเตรียมห้องที่ชั้นเจ็ดเหมาหนึ่งห้องค่าใช้จ่ายทั้งหมด หักจากบัตรใบนี้ของผม"
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...