ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4712

เนื่องจากมีรถอีกคันหนึ่งที่คอยอยู่ในสายตาของฝ่ายตรงข้ามอยู่ตลอด ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนรถไปมามากนักดังนั้นว่านพั่วจวินจึงได้ใช้รถคันนั้นเสมือนกับว่าเป็นรถบังคับของเขา

หลังจากได้ยินว่ารถคันที่พวกเขากำลังติดตามอย่างห่าง ๆ อยู่นั้นผ่อนความเร็วลง รถคันนี้จึงได้หยุดรถลงเพื่อทิ้งระยะห่างออกไปได้หนึ่งไมล์จากนั้นไม่นานพลทหารของสำนักว่านหลงจึงได้ทำการปล่อยโดรนไร้คนขับขึ้นไปถ่ายภาพบนอากาศ

โดรนถ่ายภาพทางอากาศของพลเรือนนั้น นับว่าทำให้สำนักว่านหลงเกิดความสูญเสียครั้งใหญ่ตอนที่อยู่ในซีเรียเลยทีเดียว

พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า โดรนภายในประเทศที่มีราคาไม่เกิน หนึ่งพันดอลลาร์นั้น จะสามารถถ่ายภาพทางอากาศที่อยู่เหนือศีรษะของพวกเขาขึ้นไปได้ถึงตั้งห้าร้อยเมตร ทั้งยังสามารถทำให้เห็นภาพการเคลื่อนไหวทุกอย่างราวกับภาพถ่ายพาโนรามาได้อีกด้วย

ตั้งแต่ที่เย่เฉินรับสำนักว่านหลงมาอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของตัวเองนั้น สำนักว่านหลงพลันได้รับการสั่งซื้อโดนที่มีคุณสมบัติการใช้งานที่แตกต่างกันมาอย่าวงน้อยหนึ่งหมื่นเครื่องซึ่งบางตัวสามารถพับเก็บใส่กระเป๋าเสื้อได้ อีกทั้งบางตัวยังสามารถพร้อมขึ้นบินภายในไม่กี่วินาทีอีกด้วย

ในขณะเดียวกัน พวกเขาจึงได้ทำการปล่อยโดรนบินตามหลังออกมา เป็นโดรนที่เคยผ่านการแตกหักมาก่อน

โดรนสี่ใบพัดที่เคยเกิดการแตกร้าวมาก่อนนั้นสามารถบินได้เกินขีดจำกัดห้าร้อยเมตรขึ้นไป เกรงว่า แม้จะอยู่ห่างออกไปถึงสองพันหรือสามพันกว่าเมตรนั้นโดรนตัวนี้ก็ยังสามารถบิดติดตามไปได้อย่างง่ายดายอีกด้วย

อีกทั้ง แบตเตอรี่ที่ถูกปรับปรุงแก้ไขแล้วยังสามารถให้แปลงมีความทนทานในการบินอย่างน้อยห้นาที และความสามารถในการบินทางอากาศมากกว่าหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ด้วยความเร็วของโดรนสามารถบินไปได้ไกลมากกว่ากว่าหกสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง

ดังนั้น หลังจากที่โดรนถูกบินขึ้น ใช้เวลาเพียงนาทีเดียวในการล็อกรถกระบะที่เย่เฉินกำลังนั่งอยู่บนหน้าจอในทันที

หลังจากนั้น นายทหารที่รับผิดชอบการถ่ายภาพทางอากาศได้รายงานไปยังว่านพั่วจวินทันที "ท่านปะมุข ได้ทำการล็อกตำแหน่งของเป้าหมายได้แล้วครับ พวกเขากำลังมุ่งหน้าเข้าไปในหมู่บ้านชาวประมงทางด้านขวาของถนนเส้นข้างหน้าแล้ว!"