ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4715

ฮาร์ดิกหมอชาวอิรเดียพลันพูดออกมาว่า “คุณหม่า ที่จริงแล้ววันมะรืนผมมีการผ่าตัดรออยู่ตั้งสามงานแล้ว ผ่าตัดเสร็จยังต้องเดินทางกลับไปที่อเมริกาอีก ถ้ายังเพิ่มการผัดตัดไตทั้งสองข้างไปด้วยละก็ คงจะต้องอยู่ลากยาวไปถึงตอนกลางคืนของวันมะรืน”

อาหม่าเพียงพูดขึ้นมาด้วยท่าทีสบายใจว่า “ ไม่เป็นไรหรอกคุณหมอฮาร์ดิก นายลำบากแล้ว เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะเพิ่มค่าผ่าตัดอีกห้าพันดอลล่าห์ให้นายเอง หลังจากที่นายทำการผ่าตัดเสร็จหมดแล้ว ฉันจะให้อะเหลี้ยงรีบไปส่งนายที่สนามบิน”

เมื่อฮาร์ดิกได้ยินแบบนั้น นัยน์ตากลมโตของเขาพลันสั่นระริกไปมาในทันที หลังจากนั้นพลันพยักหน้ากล่าวว่า “ในเมื่อคุณหม่าพูดออกมาแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทำงานให้หนักขึ้นแล้วกัน”

หล่างหงจวินพอจะเข้าใจข้อตกลงของพวกเขาแล้วในตอนแรกเขาไม่รู้ว่า คนพวกนี้ต้องการจะเอาอะไรจากเขาในวันมะรืนกันแน่ เมื่อได้ยินพวกเขาพูดถึงการปลูกถ่ายไตสองข้างในวันนี้แล้วหากว่าพวกเขาต้องการจะตัดไตทั้งสองข้างของตัวเองไปนั้น เช่นนั้นเขาจะไม่ตายเอาเหรอ?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้วทั่วร่างของหล่างหงจวินพลันหวาดกลัวเสียจนพูดออกมาว่า “ พวกแกกล้าทำเรื่องที่ไร้มโนธรรมแบบนี้ ไม่กลัวถูกจับเหรอ?!”

อะเหลี้ยงแย้มยิ้มพูดออกมาว่า “เรื่องอะไรที่ไร้มโนธรรมกัน ฆ่าแกให้ตายก็ถือเป็นเรื่องมโนธรรมแล้ว? แกรู้หรือเปล่า การตายของแกสามารถช่วยชีวิตให้เพิ่มขึ้นได้อีกสองคน บางทีอาจจะทำให้ผู้อื่นเห็นแสงส่องทางของชีวิตเลยก็ได้ มีคนเคยพูดไว้ว่า การได้ช่วยชีวิตคนเอาไว้หนึ่งคน ได้บุญราวกับสร้างเจดีย์ถึงเจ็ดชั้น พวกฉันฆ่าคนไปหนึ่งคน ช่วยคนเพิ่มอีกสองคน สองลบหนึ่งก็เท่ากับหนึ่ง นี่ไม่ใช่ว่าฉันช่วยคนเพิ่มขึ้นมาอีกคนหนึ่งเหรอ? นี่มันเป็นกุศลหาที่สุดมิได้ของฉันเลยนี่ !”

ทั่วร่างของหล่างหงจวินพลันสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัวในทันที พร้อมทั้งโพล่งออกมาว่า “พวกแกต้องการจะทำอะไรกับฉันกันแน่?!”

อะเหลี้ยงพลันชำเลืองมองไปยังอาหม่าที่ยืนอยู่ข้างกันนั้น “อาหม่า ฉันบอกกับพวกมันได้ไหม?”

พูดจบ เขาพลันหันหน้าไปพูดกับทางเย่เฉินในทันทีว่า “ไอ๊หยา แกเองก็ดูน่าสนใจเหมือนกันหนิ จะพูดยังไงดีล่ะ? โอ้ใช่แล้ว เรียกว่าทางดีๆ มีให้เดินไม่เดิน นรกที่ไร้ประตูแกกลับกระเสือกกระสนจะเข้ามา แกบอกว่าโชคแกดีไม่ใช่เหรอ แต่ที่จริงก็ไม่ได้เป็นนั่นนี่! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

เย่เฉินที่ได้ยินแบบนั้น เขาไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่มองไปทางอะเหลี้ยง พร้อมกับถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “พวกแกคิดจะจัดการกับฉันยังไงกันแน่?”

อะเหลี้ยงพลันมองมาที่เย่เฉินด้วยท่าทีดูถูก พร้อมกับพูดออกมาด้วยความเฉยเมยว่า “แกไม่ต้องรีบร้อนเหรอก ฉันจะสั่งให้คนมาเจาะเลือดให้แกก่อน หลังจากนั้นฉันก็จะโพสต์กรุ๊ปเลือดและข้อมูลของแกลงไปถ้ามีผู้ป่วยคนไหนสามารถแมทกับแกได้ละก็ ฉันก็จะพูดคุยราคากับฝ่ายตรงข้ามอีกที หลังเจรจาต่อรองกันเสร็จแล้ว แกก็แค่รอขึ้นเตียงผ่าตัดก็พอ”