ไม่กี่นาที ฆัวเรซก็ได้มาถึงยังลานของห้องผ่าตัด
เพราะมีการสำรวจเส้นทางก่อนหน้าของเฮกเตอร์ เขาก็จึงไม่ได้กลัวหรือกังวลใดๆ เดินตรงไปยังบันไดของห้องผ่าตัดในทันที
และเมื่อหม่าขุยเห็นฆัวเรซเดินลงมา ก็รีบบอกกับเย่เฉินอย่างตื่นเต้นในทันที “คุณเย่ ลูกพี่เรามาแล้ว!”
พูดจบ ก็รีบวิ่งไปหาฆัวเรซ พูดอย่างสุภาพด้วยภาษาสเปนว่า“ลูกพี่ คุณเย่ที่มาในวันนี้ เป็นถึงไฉ่ซิ้งเอี๊ยผู้ยิ่งใหญ่ พวกเราต้องคว้าโอกาสนี้ไว้นะ!”
ฆัวเรซตบไปที่ไหล่ของเขา ไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปตรงหน้าเย่เฉิน ยิ้มแล้วพูดเป็นภาษาสเปนว่า “คุณเย่ใช่ไหม ผมชื่อฆัวเรซ,ราฟาเอล·ฆัวเรซ เรียกผมว่าราฟาเอลแล้วกัน”
เย่เฉินไม่เข้าใจภาษาสเปน แต่มีหม่าขุยคอยแปลให้อยู่ข้างๆ ดังนั้นการสนทนากันกับฆัวเรซก็จึงไม่มีอุปสรรคอะไร
เย่เฉินมองสำรวจฆัวเรซตั้งแต่หัวจรดเท้า พบว่าชายเม็กซิโกคนนี้ช่างมีกลิ่นอายของกองโจรซะจริง แม้จะไม่ได้สูงมาก แต่รูปร่างก็กำยำแข็งแกร่ง ที่คอของเขามีสร้อยคอทองคำเส้นใหญ่ แม้กระทั่งที่ฟันก็ยังฝังไปด้วยเพชร ไว้ผมทรงสกินเฮด ใบหน้าเต็มไปด้วยไขมัน แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร
เย่เฉินจ้องมองเขา ยิ้มแล้วพูดอย่างเรียบเฉย“คุณฆัวเรซปล่อยให้ผมรอตั้งนาน มาถึงแล้วก็ยังไม่ปรากฏตัวอีก ให้ลูกน้องมาถ่ายวิดีโอ การกระทำของคุณ ทำเอาผมคาดไม่ถึงจริงๆ ”
ฆัวเรซรู้ว่าเย่เฉินกำลังต่อว่าที่เขามาช้า และยังต่อว่าเขาที่ระแวงเกินไป ก็จึงหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า“ต้องขอโทษคุณเย่ด้วย เจอกันครั้งแรก ระมัดระวังตัวไว้ก็เป็นเรื่องดี”
พูดจบ เขาก็เปลี่ยนเรื่องคุยในทันที ถามเย่เฉิน“คุณเย่ ผมได้ยินหม่าขุยบอกว่า คุณมีความประสงค์ที่อยากจะร่วมงานกับองค์กรของพวกเรา ไม่ทราบว่าการร่วมงานกันในแบบไหนครับ? ”
เย่เฉินไม่ตอบคำถามของเขา แต่หัวเราะแล้วถามว่า“องค์กรของพวกคุณ มีทั้งหมดกี่คน?”
ฆัวเรซตอบกลับในทันที“พวกเรามีกันกว่าสองร้อยคน”
เย่เฉินพูดอย่างขอไปที“ผมมีโครงการใหญ่ในซีเรีย อันที่จริงแล้วก็ยังขาดคนอยู่จำนวนมาก แต่ว่า……”
เย่เฉินพูดมาถึงตรงนี้ ก็จงใจหยุดลง จากนั้นก็หยิบเอาโทรศัพท์มือถือตัวเองออกมา มองดูเวลา คาดคะเนว่าฆัวเรซก็เข้ามาได้ครบห้านาทีแล้ว เขาก็ค่อยๆหุบรอยยิ้มบนใบหน้าลง มองไปยังฆัวเรซ พูดเสียงเย็นเยือก“ช่างมันเถอะ ที่ซีเรียนั้นเหมาะกับพวกที่โทษไม่ถึงตาย แต่ยังต้องได้รับผลของกฎแห่งกรรม แต่กับพวกนายที่ต้องสับให้เป็นหมื่นๆชิ้นแล้ว คงไม่เหมาะ ”
หม่าขุยที่กำลังจะแปล กลับต้องตะลึงในทันที เขาอดที่จะหันมองไปยังเย่เฉินไม่ได้ ขมวดคิ้วแล้วถาม“ คุณเย่ นี่คุณหมายความว่ายังไง ?”
เย่เฉินหัวเราะเยาะ มองไปที่ฆัวเรซ และคนรอบๆตัวเขา พูดเสียงเรียบ“ความหมายง่ายๆ You’re all gonna die !tonight!”
แปลเป็นภาษาจีน ก็คือ“คืนนี้ต้องตายกันหมดทุกคน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...