ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4729

เมื่อหม่าขุยได้ยินคำพูดนี้ ในขณะที่หัวใจก็กระตุกวูบ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างไม่รู้ตัว “คุณเย่ช่างเป็นคนที่ตลกจริงๆ คุณมาเพื่ออยากจะร่วมงานกับเราไม่ใช่เหรอ ? ลูกพี่ของเราไม่ได้มีอารมณ์ขันแบบคุณหรอกนะ คุณพูดแบบนี้เขาอาจจะคิดเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาก็ได้”

ฆัวเรซที่อยู่ข้างๆ ในตอนนี้กำลังมองมาที่เย่เฉินด้วยท่าทีที่เย็นยะเยือก

ถึงเขาจะไม่เคยได้ร่ำเรียนมา และไม่เคยเรียนภาษาต่างประเทศอะไรมาก่อน แต่เม็กซิโกก็อยู่ใกล้กับสหรัฐอเมริกามาก อีกทั้งชีวิตส่วนใหญ่ก็อาศัยอยู่กับคนอเมริกัน ดังนั้นชาวเม็กซิโกส่วนใหญ่ก็พอจะรู้ภาษาอังกฤษอยู่บ้าง

ดังนั้นเมื่อคำพูดภาษาอังกฤษของเย่เฉินหลุดออกมา เขาก็เข้าใจในความหมายนั้นทันที

จากนั้นเขาก็จึงหันมองไปยังเย่เฉินอย่างไม่รู้ตัว และเพียงแค่แวบเดียว เขาก็มองออกถึงสายตาคู่นั้นของเย่เฉิน ที่มีไอสังหารแผ่ปกคลุมอยู่เต็มไปหมด

เพราะฆัวเรซมีประสบการณ์ชีวิตที่โชกโชน เป็นปีศาจที่เหี้ยมโหดและเลือดเย็น คนคนหนึ่งที่มีความปรารถนาอยากจะฆ่าคน เขามองเพียงแวบเดียวก็รู้

ดังนั้น ในตอนที่เขาได้ยินคำพูดนี้ของเย่เฉิน เขาก็ควักปืนพกออกมาอย่างไม่รู้ตัว จ่อไปที่หน้าผากของเย่เฉิน พูดเสียงเย็นเยือก“ตกลงนี่แกเป็นใคร？！ดั้นด้นมาถึงที่นี่ได้ต้องการอะไร？”

หม่าขุยที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกตื่นกลัวขึ้นมาเช่นกัน รีบพูดกับเย่เฉิน“คุณเย่ อย่าล้อเล่นกับลูกพี่ของเราอีกเลย เขาเกลียดคนที่ชอบมาล้อเล่นกับเขาเป็นที่สุด”

เย่เฉินหันมองเขา ยกยิ้มบางเบาแล้วถามว่า“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังล้อเขาเล่นอยู่ จะบอกอะไรให้ ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ พูดจริงทุกคำ ”

ฆัวเรซขมวดคิ้ว จ้องไปยังเย่เฉินแล้วถามว่า“เราไม่เคยมีความแค้นอะไรต่อกัน และฉันก็ได้ยินหม่าขุยบอกว่า นายมีบัตรAmerican Expressของธนาคารซิตี้แบงค์ สินทรัพย์ต้องมีมากกว่าหมื่นล้านเหรียญสหรัฐ เราต่างอยู่กันคนละโลก ทำไมนายถึงต้องคิดจะฆ่าพวกเราด้วย ？”