ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4730

ในตอนที่เขาได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ก็ราวกับได้ยินเรื่องที่ขบขันที่สุด พูดเยาะเย้ย“ลูกน้องของฉันทุกคน ล้วนเป็นทหารยอดฝีมือที่ผ่านศึกสงครามมานับไม่ถ้วน แม้องค์กรของเราในเม็กซิโกไม่ได้ถือว่าเยี่ยมยอดที่สุด แต่ความสามารถในการต่อสู้แบบตัวต่อตัวของเราแข็งแกร่งที่สุดในเม็กซิโกอย่างแน่นอน แกคิดว่าแกสามารถกำจัดคนของฉันได้เกือบครึ่งอย่างนั้นเลยเชียวเหรอ？”

ทันทีที่สิ้นเสียง จู่ๆที่ด้านนอกก็มีเสียงปืนที่ดังรัวขึ้น มีคนตะโกนเสียงดัง“รีบหาที่หลบซ่อนเร็ว อีกฝ่ายไม่รู้ว่าซุ่มยิงมาจากที่ไหน！”

ยังมีบางคนที่ยังลั่นไกปืนอย่างคลุ้มคลั่ง แล้วพูดไปด้วยว่า“แม่งเอ๊ยนรกชัดๆ พวกมันอยู่ไหนก็ไม่รู้ รีบสกัดกั้นเร็ว！”

“ไอ้เวร ทางฝั่งตะวันตก เร็วเข้า……อ๊าก……”

ฆัวเรซได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวข้างนอก ก็ตื่นตกใจขึ้นในทันที

จากเสียงที่ได้ยินเขาประเมินได้ว่า ลูกน้องของตัวเองกำลังอยู่ล้อม อีกฝ่ายไม่เพียงไม่ให้พวกเขาได้ตั้งตัว แต่ยังสร้างความเสียหายอย่างหนักอีกด้วย

ฆัวเรซคิดไปถึงลูกสมุนที่อยู่ข้างนอก แต่ละคนล้วนเป็นตัวหลักและฐานรากในการทำเงินของตัวเอง แต่ตอนนี้พวกเขากำลังถูกสังหาร โดยศัตรูที่ไม่รู้จัก ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังราวกับสินทรัพย์ของเขากำลังจะหายวับไปตรงหน้าอย่างรวดเร็ว

ดังนั้น เขาก็จึงยกปืนเล็งไปที่เย่เฉินอย่างโกรธเคือง ตะโกนเสียงดังอย่างควบคุมไม่ได้“ให้คนของแกหยุดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะยิงแกทิ้งซะ ！”

เย่เฉินหัวเราะเยาะ จากนั้นก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในทันที

ในขณะที่ฆัวเรซยังไม่ทันได้รู้สึกตัวนั้น เย่เฉินได้คว้าไปยังข้อมือขวาของเขาที่ถือปืนอยู่ จากนั้นก็ออกแรงบิด

ได้ยินเพียงเสียงกึกดังขึ้นเท่านั้น ข้อมือของฆัวเรซก็หมุนรอบ180องศา หลังมือแนบติดกับข้อแขนของตัวเองแน่น！

ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ กระดูกข้อมือที่หักของเขา ได้แทงทะลุผ่านผิวหนังตรงข้อต่อ กระดูกขาวๆมีเลือดกับเนื้อห้อยติดอยู่ ดูแล้วน่าสยดสยองอย่างมาก！

บอดี้การ์ดของเขารู้สึกตัวในทันที ต่างควักปืนออกมาแล้วเล็งไปที่เย่เฉิน