ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4731
เวลานี้ฆัวเรซตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว！
ชื่อเสียงของสำนักว่านหลง เขาได้ยินมานานแล้ว
ถึงแม้จะดึงองค์กรอาชญากรเม็กซิโกที่มีอำนาจมากที่สุดออกมา ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของสำนักว่านหลงได้ เพราะว่าสมาชิกทั้งหมดของสำนักว่านหลงต่างทหารชั้นยอดที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี และในนั้นยังมีปรมาจารย์ชั้นสูงบางส่วนด้วย
และหลายครั้ง พวกพี่ใหญ่องค์กรอาชญากรชั้นนำของเม็กซิโก ต่างเอาสำนักว่านหลงเป็นแบบอย่าง
พวกเขาต่างคาดหวังว่า ตัวเองจะมีทีมทหารรับจ้างที่ทรงพลังอย่างสำนักว่านหลง
แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าความแข็งแกร่งของตัวเองกับสำนักว่านหลงยังห่างกันมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะตามทันเลย
ดังนั้น หัวหน้ากรุ๊ปจำนวนมาก ถึงกับให้ราคาที่สูง และใช้ท่าทีที่ถ่อมตัวเป็นอย่างมาก เพื่อหวังว่าจะสามารถเชิญปรมาจารย์ของสำนักว่านหลงมาฝึกทหารของตนได้
แต่ว่า สำนักว่านหลงไม่เคยคบค้าสมาคมกับกรุ๊ปพวกนี้อยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ฟังคำขอของพวกเขาอยู่แล้ว ถึงแม้จะเป็นเม็กซิโกเจ้าพ่อค้ายาที่ใหญ่ที่สุดมาเอง ก็ยังอัญเชิญสำนักว่านหลงไม่ได้
และยิ่งเป็นแบบนี้ ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงในเม็กซิโกก็ยิ่งมากขึ้น
ในใจของฆัวเรซ สำนักว่านหลงนั้นมีอยู่เหมือนพระเจ้า
แต่ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า วัยรุ่นตรงหน้าที่ชื่อเย่เฉินนี้ จะเป็นเจ้าของสำนักว่านหลง！
ไม่นาล่ะพวกเขาถึงมีบัตรAmerican Express แค่มูลค่าของสำนักว่านหลงอย่างเดียว เกรงว่าจะไปถึงหลายหมื่นล้านหรือหลายแสนล้านดอลล่าร์แล้ว！
เย่เฉินถามเขา：“สมาชิกประสานนอกไม่ใช่สมาชิกหรือไง？ผมถามคุณอีกครั้ง ของเถื่อนเหล่านั้นที่เหมยอวี้เจินหลอกเพื่อนร่วมชาติในสหรัฐอเมริกาให้ช่วยเธอขนส่ง ใช่ของคุณหรือเปล่า？”
ฆัวเรซเถียงข้างๆ คูๆ โดยไม่รู้ตัว：“ไม่……ไม่ใช่ของผม……”
“ไม่พูดความจริง？”เย่เฉินส่งเสียงในลำคออย่างไม่พอใจ พูดกับว่านพั่วจวิน：“พั่วจวิน ตัดขาสองข้างของเขา！”
ไม่รอให้ฆัวเรซได้สติคืนมา ว่านพั่วจวินไม่พูดอะไรทั้งนั้น ยกปืนขึ้นมาแล้วยิงสองนัดติดด้วยความเร็วสูง
ฆัวเรซรู้สึกเจ็บตรงที่หัวเข่า ก้มหน้าลงมองเข่าทั้งสองข้าง เข่าทั้งสองข้างถูกกระสุนยิงจนแตกหมด
ความเจ็บปวดทำให้เขาแทบจะหมดสติในทันที ในจุดนั้น แต่ก็ทำให้เขาฟื้นคืนสติทันทีจากการหมดสติ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...