ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4731

เวลานี้ฆัวเรซตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว！

ชื่อเสียงของสำนักว่านหลง เขาได้ยินมานานแล้ว

ถึงแม้จะดึงองค์กรอาชญากรเม็กซิโกที่มีอำนาจมากที่สุดออกมา ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของสำนักว่านหลงได้ เพราะว่าสมาชิกทั้งหมดของสำนักว่านหลงต่างทหารชั้นยอดที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี และในนั้นยังมีปรมาจารย์ชั้นสูงบางส่วนด้วย

และหลายครั้ง พวกพี่ใหญ่องค์กรอาชญากรชั้นนำของเม็กซิโก ต่างเอาสำนักว่านหลงเป็นแบบอย่าง

พวกเขาต่างคาดหวังว่า ตัวเองจะมีทีมทหารรับจ้างที่ทรงพลังอย่างสำนักว่านหลง

แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าความแข็งแกร่งของตัวเองกับสำนักว่านหลงยังห่างกันมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะตามทันเลย

ดังนั้น หัวหน้ากรุ๊ปจำนวนมาก ถึงกับให้ราคาที่สูง และใช้ท่าทีที่ถ่อมตัวเป็นอย่างมาก เพื่อหวังว่าจะสามารถเชิญปรมาจารย์ของสำนักว่านหลงมาฝึกทหารของตนได้

แต่ว่า สำนักว่านหลงไม่เคยคบค้าสมาคมกับกรุ๊ปพวกนี้อยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ฟังคำขอของพวกเขาอยู่แล้ว ถึงแม้จะเป็นเม็กซิโกเจ้าพ่อค้ายาที่ใหญ่ที่สุดมาเอง ก็ยังอัญเชิญสำนักว่านหลงไม่ได้

และยิ่งเป็นแบบนี้ ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงในเม็กซิโกก็ยิ่งมากขึ้น

ในใจของฆัวเรซ สำนักว่านหลงนั้นมีอยู่เหมือนพระเจ้า

แต่ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า วัยรุ่นตรงหน้าที่ชื่อเย่เฉินนี้ จะเป็นเจ้าของสำนักว่านหลง！

ไม่นาล่ะพวกเขาถึงมีบัตรAmerican Express แค่มูลค่าของสำนักว่านหลงอย่างเดียว เกรงว่าจะไปถึงหลายหมื่นล้านหรือหลายแสนล้านดอลล่าร์แล้ว！

เย่เฉินถามเขา：“สมาชิกประสานนอกไม่ใช่สมาชิกหรือไง？ผมถามคุณอีกครั้ง ของเถื่อนเหล่านั้นที่เหมยอวี้เจินหลอกเพื่อนร่วมชาติในสหรัฐอเมริกาให้ช่วยเธอขนส่ง ใช่ของคุณหรือเปล่า？”

ฆัวเรซเถียงข้างๆ คูๆ โดยไม่รู้ตัว：“ไม่……ไม่ใช่ของผม……”

“ไม่พูดความจริง？”เย่เฉินส่งเสียงในลำคออย่างไม่พอใจ พูดกับว่านพั่วจวิน：“พั่วจวิน ตัดขาสองข้างของเขา！”

ไม่รอให้ฆัวเรซได้สติคืนมา ว่านพั่วจวินไม่พูดอะไรทั้งนั้น ยกปืนขึ้นมาแล้วยิงสองนัดติดด้วยความเร็วสูง

ฆัวเรซรู้สึกเจ็บตรงที่หัวเข่า ก้มหน้าลงมองเข่าทั้งสองข้าง เข่าทั้งสองข้างถูกกระสุนยิงจนแตกหมด

ความเจ็บปวดทำให้เขาแทบจะหมดสติในทันที ในจุดนั้น แต่ก็ทำให้เขาฟื้นคืนสติทันทีจากการหมดสติ