เวลานี้ฆัวเรซตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว!
ชื่อเสียงของสำนักว่านหลง เขาได้ยินมานานแล้ว
ถึงแม้จะดึงองค์กรอาชญากรเม็กซิโกที่มีอำนาจมากที่สุดออกมา ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของสำนักว่านหลงได้ เพราะว่าสมาชิกทั้งหมดของสำนักว่านหลงต่างทหารชั้นยอดที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี และในนั้นยังมีปรมาจารย์ชั้นสูงบางส่วนด้วย
และหลายครั้ง พวกพี่ใหญ่องค์กรอาชญากรชั้นนำของเม็กซิโก ต่างเอาสำนักว่านหลงเป็นแบบอย่าง
พวกเขาต่างคาดหวังว่า ตัวเองจะมีทีมทหารรับจ้างที่ทรงพลังอย่างสำนักว่านหลง
แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าความแข็งแกร่งของตัวเองกับสำนักว่านหลงยังห่างกันมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะตามทันเลย
ดังนั้น หัวหน้ากรุ๊ปจำนวนมาก ถึงกับให้ราคาที่สูง และใช้ท่าทีที่ถ่อมตัวเป็นอย่างมาก เพื่อหวังว่าจะสามารถเชิญปรมาจารย์ของสำนักว่านหลงมาฝึกทหารของตนได้
แต่ว่า สำนักว่านหลงไม่เคยคบค้าสมาคมกับกรุ๊ปพวกนี้อยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ฟังคำขอของพวกเขาอยู่แล้ว ถึงแม้จะเป็นเม็กซิโกเจ้าพ่อค้ายาที่ใหญ่ที่สุดมาเอง ก็ยังอัญเชิญสำนักว่านหลงไม่ได้
และยิ่งเป็นแบบนี้ ชื่อเสียงของสำนักว่านหลงในเม็กซิโกก็ยิ่งมากขึ้น
ในใจของฆัวเรซ สำนักว่านหลงนั้นมีอยู่เหมือนพระเจ้า
แต่ยังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่า วัยรุ่นตรงหน้าที่ชื่อเย่เฉินนี้ จะเป็นเจ้าของสำนักว่านหลง!
ไม่นาล่ะพวกเขาถึงมีบัตรAmerican Express แค่มูลค่าของสำนักว่านหลงอย่างเดียว เกรงว่าจะไปถึงหลายหมื่นล้านหรือหลายแสนล้านดอลล่าร์แล้ว!
เย่เฉินถามเขา:“สมาชิกประสานนอกไม่ใช่สมาชิกหรือไง?ผมถามคุณอีกครั้ง ของเถื่อนเหล่านั้นที่เหมยอวี้เจินหลอกเพื่อนร่วมชาติในสหรัฐอเมริกาให้ช่วยเธอขนส่ง ใช่ของคุณหรือเปล่า?”
ฆัวเรซเถียงข้างๆ คูๆ โดยไม่รู้ตัว:“ไม่……ไม่ใช่ของผม……”
“ไม่พูดความจริง?”เย่เฉินส่งเสียงในลำคออย่างไม่พอใจ พูดกับว่านพั่วจวิน:“พั่วจวิน ตัดขาสองข้างของเขา!”
ไม่รอให้ฆัวเรซได้สติคืนมา ว่านพั่วจวินไม่พูดอะไรทั้งนั้น ยกปืนขึ้นมาแล้วยิงสองนัดติดด้วยความเร็วสูง
ฆัวเรซรู้สึกเจ็บตรงที่หัวเข่า ก้มหน้าลงมองเข่าทั้งสองข้าง เข่าทั้งสองข้างถูกกระสุนยิงจนแตกหมด
ความเจ็บปวดทำให้เขาแทบจะหมดสติในทันที ในจุดนั้น แต่ก็ทำให้เขาฟื้นคืนสติทันทีจากการหมดสติ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...