ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4732
ความเจ็บปวดที่ยากจะควบคุมได้ ทำให้เขาร้องออกมาอย่างแตกสลาย
ส่วนเย่เฉินตอนนี้กลับมองเขา พูดด้วยเสียงเยือกเย็น：“ถ้าแกยังทำเสียงเหมือนหมูโดนฆ่าอีก ฉันจะให้คนมายิงตรงข้างในเป้าแกให้แตกกระจุย！”
ฆัวเรซได้ยินคำนี้ ก็ตกใจจนตัวสั่น จากนั้นบังคับให้ตัวเองหุบปากลง
เวลานี้เย่เฉินมองเขา พูดต่อว่า：“ฉันถามแกอีกครั้ง ของพวกนั้นในมือเหมยอวี้เจินเป็นของแกใช่ไหม？”
เวลานี้ฆัวเรซอดทนกับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลลงแก้มไม่หยุด ถึงขนาดว่าคางของเขายังไหลเป็นสายน้ำด้วย
เพื่อรักษาน้องชายของตัวเอง เขาได้แต่ยอมรับว่า：“ใช่……ของผมเอง……”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วถามเขาอีกว่า：“ผมถามคุณว่าเหมยอวี้เจิน ได้หลอกคนที่มาทำงานที่เม็กซิโกจากสหรัฐอเมริกา โดยถูกพวกคุณมาที่นี่แล้วเอาอวัยวะไปจากนั้นฆ่าทิ้งใช่ไหม？”
ความคิดแรกของฆัวเรซคืออยากปฏิเสธ แต่พอคิดดูแล้วอีกฝ่ายถูกฆ่าตายในห้องผ่าตัดแล้ว ถ้าตอนนี้ตัวเองยังกล้าแถ นั่นไม่ใช่แกว่งเท้าหาเสี้ยนหรอกหรือ？
ดังนั้น เขาจึงได้แต่พูดอย่างประหม่าว่า：“ใช่……ใช่……”
“โอเค”เย่เฉินหัวเราะ แล้วพูดต่อว่า：“สองวันก่อน เหมยอวี้เจินหลอกเพื่อนร่วมประเทศหัวเซี่ยอีกครั้ง ให้อีกฝ่ายช่วยเธอเอาของผิดกฎหมายมาจากสนามบิน แต่จังหวะไม่ดี เพื่อนร่วมประเทศหัวเซี่ยคนนั้นยังไม่ทันได้บินก็ถูกศุลกากรกับตำรวจสหรัฐอเมริกาจับ เรื่องนี้คุณรู้สินะ？”
ฆัวเรซรู้เรื่องนี้ เพราะครั้งนั้นเขาเสียสินค้าไปถึง 5 กิโลกรัม ซึ่งทำให้เขาเจ็บไปทั้งคืนจริงๆ
ที่แท้ ลูกน้องของตัวเองดันไปมีเรื่องกับแม่ยายของเย่เฉินอย่างไม่ตั้งใจ！
หม่าขุยที่อยู่ด้านข้างก็ถึงกับตะลึง
เขาเห็นสำนักว่านหลงฆ่าคนในแก๊งตัวเองไปมากมาย ตกใจจนรีบคุกเข่าลงกับพื้น พูดร้องไห้อ้อนวอนเย่เฉิน：“คุณเย่ เรื่องนี้ผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวจริงๆ เหมยอวี้เจินนั่นเอาให้วุ่นวายไปหมดเอง ขอร้องคุณล่ะเห็นแก่ที่ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชาติกันเถอะ ไว้ชีวิตผมเถอะนะ！”
“เพื่อนร่วมชาติ？”เย่เฉินถามอย่างไม่พอใจ：“พวกคุณทำลายเพื่อร่วมชาติโดยเฉพาะไม่ใช่เหรอ？หลายปีมานี้เพื่อนร่วมชาติที่ตายในมือของพวกคุณมีถึงเท่าไหร่？พวกคุณเคยนับไหม？”
หม่าขุยพูดอย่างตื่นตระหนกสุดๆ：“คุณเย่……ผม……ผมก็ถูกบีบจนไม่มีทางเลือก……เรื่องนี้ฆัวเรซบังคับให้พวกเราทำทั้งนั้น และผมเองก็ไม่เคยไปหลอกเพื่อนร่วมชาติ พวกเหมยอวี้เจินต่างหากที่ไปหลอกเธอมา ……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...