พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เปลี่ยนเรื่อง พูดอีกว่า:“แต่ผมจะพูดคำพูดแย่ๆ ต่อหน้า ถ้าเขาโตแล้ว ถึงแม้ผมจะไม่สามารถคิดบัญชีย้อนหลัง จับเขากลับซีเรียได้ แต่ผมจะบอกทุกคนที่อยู่ข้างกายเขา ในทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณได้ทำไป!”
“รวมถึงเพื่อนในโรงเรียน เพื่อนของพวกเขา ครูและคนรักในอนาคตด้วย!”
“ผมอยากให้พวกเขารู้ว่า เขามีผู้อาวุโสแบบไหน แบบนี้ ก็เป็นไปได้สูงที่เขาจะอายต่อหน้าผู้คนเพราะการกระทำทั้งหมดของคุณได้ และในใจจะเกลียดคุณเข้ากระดูกไปทั้งชีวิตด้วย!”
“ผมยังจะให้ลูกน้องของผมบอกเขาด้วยว่า ตราบใดที่เขายังคงเลือกนามสกุลหม่า ไม่ว่าชีวิตของเขาจะซ่อนอยู่ที่ไหน ผมจะทำให้เขาหนีเงาของคุณไปไม่พ้น นอกจากเขาจะยอมเปลี่ยนนามสกุล ปกปิดชื่อแซ่ตั้งแต่นี้!”
“ถึงตอนนั้น หลานของคุณ ก็จะละอายในนามสกุลของคุณ และเขาจะเปลี่ยนนามสกุล ลูกของเขาก็จะเปลี่ยนนามสกุลเหมือนเขาด้วย เวลานั้น คุณก็จะไม่มีทายาทสืบสกุลโดยสมบูรณ์!พอคุณตายแล้ว จะมีแต่คนเกลียดแค้นคุณ ไม่มีใครระลึกถึงคุณ ตระกูลหม่าของคุณจะถูกตัดขาดโดยสมบูรณ์ เหลือแต่ชื่อเสียงฉาวโฉ่ของคุณ !”
หม่าขุยได้ยินก็ขนหัวลุก เขาพูดโพล่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง:“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ!คุณทำแบบนี้กับเด็กไม่ได้!มันไร้มนุษยธรรมมากถ้าทำแบบนี้!ตอนนี้ศตวรรษที่ 21 แล้ว ไม่ใช่แบบยุคโบราณที่จะลากครอบครัวมาเกี่ยวด้วย!คุณทำแบบนี้ ต่างอย่างไรกับคนป่าเถื่อน?!”
เย่เฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็น พูดไปเบาๆ ว่า:“ขอโทษนะ ผมเย่เฉินทำอะไรแบบนี้มาเสมอ!วิธีที่มีอารยธรรม มีแต่จะทำให้คุณหงุดหงิดกับความประมาทของตัวเอง แต่จะไม่ทำให้คุณไตร่ตรองและเสียใจในสิ่งที่คุณทำไป และฉัน ก็จะทำให้คุณรู้สึกเสียใจในสิ่งที่คุณทำอย่างแท้จริง แต่ผมจะไม่ให้โอกาสคุณเริ่มใหม่ หรือเปลี่ยนแปลง!ผมจะทำให้คุณเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ในทุกวินาทีก่อนคุณตาย!”
พอคิดถึงตรงนี้ หม่าขุยก็กลัวขั้นสุด เขาร้องไห้อ้อนวอนเย่เฉิน:“คุณเย่……คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคุณเย่……ใครทำคนนั้นต้องรับผิดชอบสิ……ถึงคุณจะให้ลูกชายของผมรับผิดแทนผม ก็จะเล่นงานกับเด็กคนหนึ่งแบบนี้ไม่ได้นะ!”
เย่เฉินหัวเราะ:“ผมเล่นงานอะไรเขาเหรอ?ฉันแค่ประกาศสิ่งที่ปู่ของเขาทำ ผิดหรือไง?คุณทำสิ่งเลวร้ายตั้งมากมายข้างในใจยังไม่กลัว แต่ดันมากลัวว่าความผิดเหล่านี้จะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ?แล้วคุณเคยคิดบ้างไหมว่า ถ้าการกระทำของคุณถูกเปิดเผย สื่อทั่วโลกจะรายงานเรื่องนี้ การกระทำของพวกคุณอาจถูกผู้กำกับแต่ละประเทศนำไปสร้างเป็นหนังได้ด้วย เข้าโรงในประเทศต่างๆ ทั่วโลก ถึงตอนนั้นคุณก็จะฉาวโฉ่จริงๆ ถึงตอนนั้นคุณไม่จำเป็นต้องให้ผมคอยผสมโรงแล้ว พอหลานชายของคุณโตขึ้น ก็จะเกลียดคุณเข้ากระดูกเอง!”
หม่าขุยเหมือนกับคนบ้า ตะโกนไปอย่างแตกสลาย:“คุณเข้ามายุ่งกับครอบครัวผม ทำให้บ้านผมแตกสาแหรกขาด!ผมเป็นผีก็จะไม่ปล่อยคุณไป!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...