ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4741

ตอนที่เหมยอวี้เจินเห็นเย่เฉิน เธอก็รู้สึกเหมือนว่าโดนฟ้าผ่าใส่หัว！

เธอโพล่งออกมาด้วยความตกตะลึง：“เย่……เย่เฉิน ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่？！”

เย่เฉินยิ้ม ยักไหล่พูดว่า：“ผมต้องมาหาคุณอยู่แล้ว คุณหลอกแม่ยายผมจนเข้าคุก ภรรยาผมร้องไห้ทุกวันให้ผมช่วยแม่เธอออกมา คุณว่าผมจะปล่อยตัวการที่ก่อกรรมทำชั่วอย่างคุณไปได้ไง？”

เหมยอวี้เจินพูดอย่างเย็นชา：“ทำไม？แค่คุณคนเดียว มาถึงเม็กซิโกแล้วยังอยากจะคิดบัญชีกับฉัน？”

พูดไป เธอก็ส่งเสียงในลำคออย่างเยือกเย็น：“เย่เฉิน คุณรู้หรือเปล่านี่คือที่ไหน？นี่คือถิ่นของเคซี่ฆัวเรซ！ทุกๆ ปีคนที่ตายที่นี่ มีนับไม่ถ้วน คุณมาที่นี่มีแค่ตายอย่างเดียว！”

เย่เฉินถามอย่างสนใจ：“พี่ใหญ่แห่งเคซี่ฆัวเรซ ชื่อว่าฆัวเรซหรือเปล่า？”

เหมยอวี้เจินพูดอย่างเย็นชา：“แน่อยู่แล้ว！พี่ใหญ่ของพวกเราก็คือฆัวเรซผู้โด่งดัง！”

เย่เฉินพยักหน้า ส่งสายตาให้พั่วจวิน แล้วพูดว่า：“พั่วจวิน ลากไอ้นั่นมา！”

“ขอรับ！”ว่านพั่วจวินตอบรับ แล้วลากฆัวเรซที่ขาสองข้างถูกตัดทิ้ง ออกมาจากฝูงคนทันที

ตอนที่เหมยอวี้เจินมองใบหน้าของฆัวเรซชัดเจน ก็ตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าวทันที แล้วชนสวีเจี้ยนสี่ที่อยู่ด้านหลังอย่างไม่ตั้งใจ จนทั้งสองนั่งลงไปที่พื้น

เหมยอวี้เจินมองฆัวเรซ แล้วถามอย่างตื่นตระหนกว่า：“พี่……พี่ใหญ่……พี่……พี่เป็นอะไรไป？！”

เย่เฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็น：“ผมแค่ตรวจสอบตัวตนของคุณ สืบไปตามเบาะแส ก็สืบเจอคนในครอบครัวคุณ คนในครอบครัวของคุณทำสิ่งที่ผิดกฎหมายและระเบียบวินัยอยู่แล้ว ก็ต้องรับโทษทางกฎหมายอยู่แล้ว”

พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า：“แต่ว่าเมื่อกี๊เฮียหล่างพูดถูก การลงโทษตามกฎหมายเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการลงโทษทั้งหมดที่พวกเขาควรได้รับ หลังจากพวกเขาออกจากคุก ผมจะให้พวกเขาสำนึกผิดที่ซีเรียต่อ ให้พวกเขาออกจากซีเรียไม่ได้ไปทั้งชีวิต！”

เหมยอวี้เจินพูดด้วยความตื่นตระหนก：“เย่เฉิน มีอะไรคุณมาลงที่ผม อย่าไปยุ่งกับครอบครัวผม！พวกเขาไม่เกี่ยวด้วย！”

เย่เฉินหัวเราะ：“นี่ผมก็กำลังลงอยู่ที่คุณไม่ใช่เหรอ？ก็แค่บาปของคุณหนามาก เอาแค่ชีวิตของคุณเพียงอย่างเดียว ไม่เพียงพอที่จะชำระหนี้เลือดที่คุณเป็นหนี้ ดังนั้นจึงต้องให้ครอบครัวของคุณมาชดใช้”

พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า：“และก็ ครอบครัวของคุณไม่ได้เป็นผู้บริสุทธิ์ด้วย คฤหาสน์ที่พวกเขาอยู่ รถหรูที่ขับ ทุกบาททุกสตางค์ที่ใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย มาพร้อมกับเลือดและชีวิตคน！”