ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4742
คำพูดของเย่เฉิน ทำให้เหมยอวี้เจินตกใจจนตัวสั่น
เธอจ้องเย่เฉิน ถามคำถามนั้นที่สงสัยอยู่ในใจ：“เย่เฉิน คุณเป็นใครกันแน่？！”
รวมทั้งฆัวเรซ หม่าขุยและคนอื่นๆ ในนั้น ตอนนี้ก็มองไปที่เย่เฉินอย่างสับสน
พวกเขาก็อยากรู้มากว่า เย่เฉินที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นใครมาจากไหน
เย่เฉินยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า：“มีคนมากมายที่อยากรู้ตัวตนของผม แต่คุณน่าจะเป็นพวกที่แย่ที่สุดในบรรดาคนเหล่านั้น ดังนั้นพวกคุณไม่สมควรที่จะรู้ตัวตนของผม พวกคุณรู้แค่ว่า ทั้งสำนักว่านหลงต่างจงรักภักดีผม และผมพูดแบบนี้ไม่ได้จะอวด แต่เพื่อให้พวกคุณรู้ว่า หลังจากที่พวกคุณตายแล้ว ผมมีความสามารถมากพอที่จะให้ครอบครัวของพวกคุณต้องชดใช้อย่างสาสม！”
ว่านพั่วจวินที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างเยือกเย็นทันที：“แค่คุณเย่สั่งการ ถึงครอบครัวพวกคุณจะหนีไปไกลแค่ไหน ผมว่านพั่วจวินก็จะจับพวกเขากลับมา！”
สายตาที่เหมยอวี้เจินมองเย่เฉิน เหมือนกำลังมองดูสัตว์ประหลาด
จนตอนนี้เธอถึงได้รู้ว่า ตัวเองได้มีเรื่องกับคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจ เพื่อเงิน！
เย่เฉินมีสำนักว่านหลงอยู่ในมือ อย่าว่าแต่จับลูกชายสองคนของตัวเองไปซีเรียเลย ถึงฆ่าล้างโคตรตัวเองก็ทำได้อย่างง่ายดาย！
ในตอนนี้ เหมยอวี้เจินตื่นตระหนกโดยสมบูรณ์
เธอทำชั่วมาครึ่งชีวิต แต่ไม่เคยฝันร้ายเลย
เธอมองไปที่เย่เฉิน ขาสองข้างอ่อนลงอย่างทันที เสียงดังฟุบ คุกเข่าลงบนพื้น พูดขอร้องว่า：“คุณเย่……ฉันขอร้องคุณล่ะปล่อยลูกชายสองคนนั้นของฉันไปเถอะนะ……แค่คุณปล่อยพวกเขาสองคนไป ถึงแม้ตอนนี้คุณจะฆ่าฉัน ฉันก็จะไม่โต้แย้งเลย！”
เย่เฉินหัวเราะอย่างเยือกเย็น ถามย้อนเธอไปว่า：“เหมยอวี้เจิน ถ้าจะคุยถึงเงื่อนไขก็ต้องเอาอะไรมาต่อรอง ตอนนี้คุณคิดให้ดี คุณยังใช้อะไรมาต่อรองในการพูดคุยเงื่อนไขกับผมได้อีก？”
ท่าทางของเหมยอวี้เจินตื่นตระหนกสุดๆ
เธอรู้ว่า ต่อหน้าเย่เฉินแล้ว ตัวเองไม่มีอะไรไปต่อรองเขาได้เลย
เธอร้องไห้อย่างสิ้นหวัง ในขณะเดียวกันก็สะอึกสะอื้นอย่างควบคุมไม่ได้：“คุณเย่ ลูกชายสองคนนั้นของฉันไม่มีอนาคตนัก และก็ไม่ค่อยฉลาด คุณพยายามอย่างเต็มที่เพื่อส่งพวกเขาไปซีเรีย นอกจากพวกเขาจะสร้างปัญหาให้คุณแล้ว ก็ยังสิ้นเปลืองทรัพยากรของคุณอีก ไม่มีประสิทธิภาพใดๆ ได้นอกจากสร้างปัญหาให้กับคุณและกินอาหารของคุณอย่างสิ้นเปลือง ได้โปรดเข้าใจด้วยคุณเย่……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...