ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4746
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า：“เข้าปากก็ช่วยชีวิตได้แล้ว แต่คุณเอาครึ่งหนึ่งให้เขา อีกครั้งหนึ่งให้ตัวเองก็ได้ แบบนี้ ลูกชายคุณจะมีชีวิต ร่างกายของคุณก็จะดีขึ้น อายุของคุณไม่ถือว่ามากนัก ถ้าต่อไปนั้นเป็นไปอย่างราบรื่น ก็จะอยู่ถึงเก้าสิบเลย”
หญิงชราได้ยินคำนี้ ก็ไม่คิดมาก พูดขอบคุณเย่เฉิน：“คุณเย่ ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณ！”
พูดไป ก็ไม่คิดอะไรทั้งนั้น เอายาเม็ดนั้น ยัดใส่ปากของลูกชาย
หญิงชราในตอนนี้ ไม่เชื่อว่ายานี้จะใช้ได้จริง แต่ในใจเธอรู้ดีว่า นี่เป็นฟางเส้นสุดท้ายของตัวเองแล้ว ดังนั้นเธอจึงต้องลอง ลงมือทำมัน
และเธอก็ไม่คาดฝันเลยว่า พอยานี้เข้าไปในปากลูกชายแล้ว จะกลายเป็นน้ำไหลลงท้องทันที
ตอนที่เธอยังมึนงงเล็กน้อย ทันใดนั้นลูกชายก็ลืมตาขึ้นมา เมื่อเขาเห็นแม่อยู่ตรงหน้า ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า：“แม่？ผม……ผมยังไม่ตายใช่ไหม？”
หญิงชราดีใจในทันที กอดลูกชายไว้ ร้องไห้ไปพูดไปว่า：“ลูก ลูกยังไม่ตาย ลูกยังมีชีวิตอยู่！”
ลูกชายของหญิงชรานั่งขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว การเคลื่อนไหวดูสบาย มองไม่ออกถึงความอ่อนแอ
หลังจากนั่งขึ้นมา เขาก็ถามอย่างสงสัยว่า：“ไม่ได้บอกว่าจะผ่าตัดให้ผม เอาไตผมไปหรอกเหรอ？หรือว่าผ่าตัดไม่สำเร็จ？”
หญิงชราตกใจก่อนแล้วจึงดีใจ รีบดึงลูกชาย แล้วพูดว่า：“ลูก เร็วเข้า รีบก้มหัวให้คุณเย่หาคุณยู！ถ้าไม่ได้เขาช่วยลูก กลัวว่าลูกคงตายไปแล้ว”
“ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้！”ว่านพั่วจวินรับคำสั่งทันที พูดกับพวกเขาว่า：“พวกคุณได้โปรดตามผมมา”
เวลานี้จู่ๆ หญิงชราก็คิดอะไรได้ ยื่นมือไปยกแขนเสื้อด้านขวาขึ้น ถอดกำไลที่ทำมาจากเถาวัลย์เลือดไก่ออกมา ยื่นให้เย่เฉินแล้วพูด：“คุณเย่ ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทนคุณ กำไลนี้จากคำบอกเล่าของย่าฉันแล้ว สืบทอดในครอบครัวเรามานานกว่าพันปี เป็นของมีค่าเพียงสิ่งเดียวในครอบครัวเรา ได้โปรดอย่ารังเกียจเลย！”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณยายครับ ในเมื่อเป็นมรดกตกทอดจากครอบครัวคุณ งั้นคุณเก็บไว้อย่างดีเถอะครับ”
ชายคนหนึ่งที่เพิ่งประคองหญิงชรามา เวลานี้พูดโดยไม่รู้ตัวว่า：“นี่……นี่ไม่ใช่เถาวัลย์เลือดไก่เหรอ？ยายหยู กำไลเถาวัลย์เลือดไก่นี้ พบได้ทั่วไปในแถบตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศของเรา หาซื้อจากแผงลอยข้างถนนได้ในราคาสิบหยวน ครอบครัวคุณจะสืบทอดมาเป็นพันกว่าปี กับของแบบนี้ได้ไง……”
หญิงชราพูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“นี่ไม่ใช่เถาวัลย์เลือดไก่ นี่คือเถากระดูกวิหค！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...