ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4751

เลือดในมือของคนจำนวนมากไม่ใช่แค่ชีวิตมนุษย์เพียงชีวิตเดียวเท่านั้น แต่ยังมีชีวิตมนุษย์อีกมาก

ถ้าให้พวกเขาตายเพื่อขอโทษกับบาปของพวกเขา ก็ง่ายเกินไปสำหรับพวกเขา

หากมีการกลับชาติมาเกิดจริง ๆ ในอีกไม่กี่ชาติต่อจากนี้ เกรงว่าพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานกับความทุกข์ยากทั้งหมดในโลกนี้ ถึงจะชำระบาปเสร็จสิ้น

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไร เย่เฉินก็เยาะเย้ยเสียงเย็นและพูดกับว่านพั่วจวินว่า “พั่วจวิน ให้ทุกคนถอนตัวออกไป”

“ครับ!” ว่านพั่วจวินพยักหน้า สั่งให้ทุกคนออกจากห้องผ่าตัดใต้ดิน จากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับเย่เฉิน

หลังจากออกไปแล้ว ทหารของสำนักว่านหลงก็ได้ขับรถทุกคันของสมาชิกฆัวเรซเข้าไปในสนาม เทถังเชื้อเพลิงทีละถังแล้วปล่อยให้น้ำมันไหลเข้าทางประตูห้องผ่าตัดใต้ดิน

ในไม่ช้า เหมยอวี้เจินและคนอื่น ๆ ที่ถูกบีบอัดด้วยซากศพก็เห็นน้ำมันไหลลงบันไดเป็นทางยาว

เหมยอวี้เจินมองน้ำมันเบนซินที่เข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ไฟแช็กในมือของเธอ ถามหม่าขุยด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกและดูหดหู่ว่า “เหล่าหม่า แกว่าเราจะจุดเมื่อไหร่ ...”

หม่าขุยทนความเจ็บปวดและกล่าวว่า “อย่าจุดตอนนี้เด็ดขาด เราต้องรอน้ำมันให้เยอะกว่านี้หน่อย พยายามจุดไฟให้ใหญ่ แล้วจะหมดสติไปในทันที หากถูกเผาอย่างช้าๆ ถึงตายคงจะเจ็บมาก...”

อะเหลี้ยงนึกอะไรบางอย่างได้ ทันใดนั้นก็ร้องไห้ออกมาแล้วพูดว่า “อาหม่า... ครั้งก่อนที่คนหลายคนถูกเอาไตออก... พวกเขาถูกเผาจนตายด้วยน้ำมัน... ตอนนั้น... ผมบอกว่าจะฆ่าก่อนแล้วค่อยฝัง คนเม็กซิโกพวกนั้นบอกว่า... บอกว่าขุดหลุมมันเหนื่อยเกินไป เผามันเลยดีกว่า... ดังนั้นพวกเม็กซิโกก็... ก็..”"

เมื่ออะเหลี้ยงกล่าวเช่นนี้ก็อดนึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่ได้ อารมณ์ของเขาเพราะความหวาดกลัวเกินไป เขาไม่กล้าพูดถึงสถานการณ์ในตอนนั้นเลย เขาได้แต่ร้องไห้และพูดว่า “อาหม่า...ผมกลัวจริงๆ อาหม่า...”