ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4753

ฆัวเรซโพล่งออกมา” “แฟนกู! ถ้ากูยังไม่กลับไป หล่อนจะมาหากูแน่นอน! แค่เราสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อรอหล่อนมา เราก็จะได้รับการช่วยเหลือ!”

เหมยอวี้เจินพูดอย่างประชดประชัน “กูไม่รู้จริงๆ ว่าด้วยไอคิวของมึง มึงเป็นพี่ใหญ่มาหลายปีได้อย่างไร”

ขณะพูด นางชี้ไปที่ด้านบนแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “มึงอย่าลืมว่าข้างนอกมีคนที่เก่งกาจของสำนักว่านหลงมังกรมากกว่าหนึ่งร้อยคน ตราบใดที่เราไม่ตาย พวกเขาจะไม่จากไปแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น แฟนของมึงมาที่นี่ก็แค่ตายเท่านั้น!”

ฆัวเรซตกอยู่ในความสิ้นหวังในทันใด

ทันใดนั้น เขาก็กลับมารู้สึกตัวและพูดว่า “ไม่ว่ายังไง ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวังที่จะได้รับการช่วยเหลือ! ตราบใดที่เราไม่จุดไฟ เราสามารถซื้อเวลาได้นิดหน่อย! แม้จะเหลืออีกแค่วันเดียว เราก็มีโอกาสรอด ปาฏิหาริย์จะปรากฏก็ต่อเมื่อสถานการณ์อยู่สิ้นหวังไม่ใช่หรือ? บางทีเย่เฉินคนนั้น อาจเปลี่ยนการตัดสินใจของเขา หรือบางทีตำรวจเม็กซิโกอาจพบที่แห่งนี้และช่วยเราออกไปจากที่นี่ หรือบางทีไอ้คนที่สกุลเย่อาจมีศัตรูอื่น ๆ หากศัตรูของเขามาฆ่าพวกเขาในเวลานี้ งั้นเราจะได้รับความช่วยเหลือไม่ใช่เหรอ?”

ขณะที่เขาพูด เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ เกลี้ยกล่อมทุกคนว่า “แม้มีโอกาสเพียงหนึ่งในหมื่น ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมีความหวัง เหมือนกับการซื้อลอตเตอรี่ซุปเปอร์ล้าน แม้จะมีโอกาสเพียงหนึ่งในล้าน ก็ต้องมีคนถูกลอตเตอรี่แน่นอน เพียงแต่ว่าใครเป็นคนถูกลอตเตอรี่เท่านั้น แค่มึงซื้อลอตเตอรี่ มึงอาจกลายเป็นคนที่ถูกลอตเตอรี่ แต่ก่อนหน้านี้คือมึงต้องซื้อ!”

เหมยอวี้เจินและคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะถูกเขาเกลี้ยกล่อม

ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ปาฏิหาริย์ก็มีโอกาสเกิดขึ้นได้ คำพูดนี้ไม่ผิด แม้โอกาสจะน้อยนิดก็ยังดีกว่าตาย

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เหมยอวี้เจินก็กัดฟันและโพล่งออกมา “ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็รออย่างอดทน บางทีอาจยังไม่ถึงเวลาตายของเรา ปาฏิหาริย์ก็จะเกิดขึ้น!”

หยิงเจี๋ยที่อยู่ด้านข้างก็พูดอย่างแน่วแน่ว่า “รอ! กูยินดีที่จะรอ! กูยังมีชีวิตไม่พอ ตราบใดที่มีโอกาสรอด กูยินดีที่จะรอ!”