ราวกับว่าในวันฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศเย็นสบาย นอนหลับอย่างสงบสุขด้วยความสบายที่อธิบายไม่ได้ทั่วร่างกาย
เขาอดไม่ได้ที่จะถามเย่เฉินด้วยท่าทางประหลาดใจว่า “คุณเย่ ทำไมสุรานี้ถึงได้กลิ่นอย่างไม่น่าเชื่อ”
เย่เฉินยิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า “นี่เป็นสุราสมุนไพรที่เตรียมมาเป็นพิเศษสำหรับพี่น้อง และเป็นสูตรลับเฉพาะของผม ผมเคยพูดแล้วว่าหลังจากภารกิจครั้งนี้จะทำให้พี่น้องทุกคนแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน สุราแก้วนี้เป็นวิธีที่ผมทำตามสัญญา”
ว่านพั่วจวินถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเย... คุณใส่โอสถลงในสุรานี้หรือครับ...?”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “ไม่เพียงแต่ใส่โอสถ แต่ผมยังใส่โอสถที่ดีที่สุดที่ผมมีในตอนนี้ด้วย”
ว่าแล้ว เขาก็กล่าวเสริมว่า “แม้ว่าทุกคนจะได้รับสุราเพียงแก้วเล็กๆ แต่อย่าประมาทพลังยาที่มีอยู่ในสุราแก้วเล็กๆ ใบนี้ นักบู๊สามดาวขั้นแรก สามารถเพิ่มขึ้นสู่สี่ดาวขั้นกลางปลายได้ทันที นักบู๊สี่ดาวขั้นแรกสามารถเพิ่มขึ้นสู่ห้าดาวขั้นแรกได้ทันที หากเป็นนักบู๊ห้าดาวขั้นแรก สามารถเพิ่มขึ้นเป็นห้าดาวแดนชั้นสูงสุดได้ หากโชคดี สามารถเพิ่มขึ้นได้ถึงหกดาวขั้นแรกเลยก็เป็นไปได้ สำหรับนักบู๊หกดาว แม้ว่าการขึ้นสู่เจ็ดเจ็ดอาจเป็นเรื่องยาก แต่อย่างน้อยก็สามารถจากขั้นแรกเพิ่มขึ้นถึงขั้นกลางได้ หรือจากขั้นกลางสู่แดนชั้นสูงสุดได้”
ว่านพั่วจวินตกตะลึงมากและโพล่งออกมา “คุณเย่... ราชันสงครามทั้งสองของสำนักว่านหลงตอนนี้เป็นนักบู๊หกดาว นอกจากนี้ ยังมีนายพลห้าดาวมากกว่าสิบคน นักบู๊สี่ดาว สามดาวที่เหลือมีคนมากกว่า 100 คน และอยู่ที่นี่ในวันนี้เกือบทั้งหมด หากเป็นอย่างที่คุณพูดจริง ๆ งั้นสำนักว่านหลงวันนี้จะมีราชาสงครามหกดาวใหม่มากกว่าสิบคน! นอกจากนี้ ยังมีนายพลห้าดาวที่เพิ่มขึ้นมากกว่า 40 นาย และนายพลสี่ดาวอีกกว่า 60 นาย...”
พูดถึงจุดนี้ ว่านพั่วจวินก็พูดตะกุกตะกักด้วยความตื่นเต้น “ถ้า...ถ้าเป็นอย่างนี้...แล้ว...แล้ว...ความแข็งแกร่งโดยรวมของสำนักว่านหลงจะ...จะ...ข้ามไป ถึงแดนใหม่ทั้งหมดในชั่วข้ามคืน!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดเรียบ ๆ ว่า “หากคุณสามารถมีความคิดเช่นนี้ ผมมีความคาดหวังมากขึ้นสำหรับอนาคตของสำนักว่านหลง!”
หลังจากนั้นเขาโบกมือและพูดว่า “มาเถอะ ให้พี่น้องเข้าแถวมารับสุรากัน!”
“ครับ!” ว่านพั่วจวินไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้ เขาหันหลังออกไปทันทีและพูดเสียงดังกับสมาชิกชั้นนำกว่า 100 คนของสำนักว่านหลงในลานบ้าน “พี่น้องทุกคน คุณเย่เตรียมสุราที่ไม่เหมือนใครมีมาเป็นพิเศษ เพื่อเฉลิมฉลองให้กับพี่น้องทั้งหลาย เชื่อผม สำหรับทุกคน สุรานี้มีค่าเท่ากับพันดอลลาร์! เป็นโอกาสที่ดี!”
ว่าแล้วเขาก็พูดทันทีว่า “ทุกคนมีหมดเลย! เริ่มจากแถวแรก ต่อแถวจากซ้ายไปขวาเพื่อรับสุรา ทุกคนจำไว้ว่าอย่าทำสุราหกสักหยดหนึ่ง มิฉะนั้น คุณจะเสียใจไปตลอดชีวิต!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...