ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4757

ทุกคนฟังแล้วต่างงุนงงสับสนไปหมด

พวกเขาคิดไม่ออกว่าสุราชนิดใดจะมีมูลค่าพันดอลลาร์ แม้กระทั่งพวกเขาจะทำหกหยดหนึ่ง พวกเขาจะเสียใจไปตลอดชีวิต

แต่พวกเขาไม่ได้ดูถูกคำพูดของว่านพั่วจวินด้วยเหตุนี้ เพราะพวกเขารู้ว่าเย่เฉินเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้ และแม้แต่ประมุข ว่านพั่วจวินก็เต็มใจที่จะอยู่ภายใต้การบัญชาของเขา ดังนั้นสุราที่เขาให้นั้นไม่ใช่สิ่งธรรมดาอย่างแน่นอน

ดังนั้น ทุกคนจึงยืนตัวตรง โดยเริ่มจากแถวแรก เข้าแถวทีละคนเพื่อรับสุราขาวหนึ่งแก้วที่มีความจุประมาณสี่สิบหรือห้าสิบมิลลิลิตรต่อหน้าเย่เฉิน

ว่านพั่วจวินสั่งทุกคนโดยเฉพาะว่าห้ามดื่มสุราก่อนเด็ดขาด ต้องรอให้เย่เฉินพูดก่อนแล้วทุกคนดื่มพร้อมกัน!

ไม่ต้องพูดถึงวินัยของสำนักว่านหลง ทุกคนที่ได้แก้วสุราแล้วต่างวางแขนขนานกับพื้นอย่างสมบูรณ์ โดยมีมุมระหว่างแขน 90 องศา ถือแก้วสุราอย่างมั่นคงไม่กล้าประมาทใดๆ

และเย่เฉินไม่ได้มีความเย่อหยิ่งที่เป็นจ้าวสำนักว่านหลงเลย นำแก้วสุราให้ทหารสำนักว่านหลงทุกคนด้วยตัวเอง

สิ่งนี้ทำให้ทหารทุกคนของสำนักว่านหลงตื่นเต้นยินดีมาก การกระทำแบบนี้ นับประสากับประสบการณ์จากเย่เฉิน พวกเขายังไม่เคยได้รับจากว่านพั่วจวินด้วยซ้ำ

เมื่อเย่เฉินยื่นสุราให้ทหารหนึ่งแก้วแล้วก้มหน้าหยิบสุราอีกแก้วหนึ่ง เขาคาดไม่ถึงว่าคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นคนรู้จักเก่าของเขา เป็นลูกสาวนอกสมรสของซูโสว่เต้า ตระกูลซู ซูรั่วหลี!

ในเวลานี้ ซูรั่วหลีมองเขาด้วยความรักใคร่ที่มีในดวงตา และยิ้มอาย ๆ อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากบาง ๆ แล้วพูดอย่างประหม่าเล็กน้อย “สวัสดีค่ะคุณเย่...”

“ไม่ได้ใช้ค่ะ” ซูรั่วหลีหันหลังให้ทหารสำนักว่านหลงคนอื่นๆ เธอแลบลิ้นใส่เย่เฉินอย่างซุกซน และกล่าวว่า “คราวนี้ฉันเปลี่ยนตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้วค่ะ”

“โอเค” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ยื่นสุราในมือให้เธอ และพูดอย่างสุภาพเหมือนที่เขาพูดกับคนอื่นๆเมื่อครู่นี้ว่า “วันนี้ลำบากแล้ว!”

ซูรั่วหลีรีบส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่ลำบาก ไม่ลำบาก… เป็นเกียรติของรั่วหลีอย่างยิ่งที่ได้รับใช้คุณเย่!”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “โอเค กลับเข้าทีมเถอะครับ กลับไปแล้วค่อยคุยกัน คืนนี้คุณกลับไปอเมริกาพร้อมผม ผมยังต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”

ซูรั่วหลีพูดอย่างประหม่าเล็กน้อย “คุณเย่ นักสืบชาวจีนคนนั้นกำลังตามสืบฉันอยู่ ถ้าฉันไปอเมริกาตอนนี้ ฉันจะไม่สร้างปัญหาให้คุณใช่ไหมค่ะ?”