เย่เฉินส่ายหัวและถอนหายใจ “ตอนนี้หลี่ญ่าหลินไม่สามารถตามสืบคุณได้อีกต่อไป เขาประสบอุบัติเหตุเมื่อไม่นานมานี้ และหลังจากเกิดอุบัติเหตุ คดีที่เขาเป็นผู้นำก่อนหน้านี้ก็จบแบบค้างคา และคุณเปลี่ยนตัวตนใหม่ด้วย จึงไม่มีปัญหา”
“งั้นก็ดีเลยค่ะ! แค่ไม่สร้างปัญหาให้คุณเย่ รั่วหลีก็ไม่เป็นไร ทุกอย่างทำตามคำสั่งของคุณเย่!” ซูรั่วหลีโล่งใจ เมื่อนึกถึงว่าจะกลับไปอเมริกาพร้อมเย่เฉิน เธอรู้สึกมีความสุขมากขึ้น
เธอมาที่นี่ครั้งนี้ ภารกิจเป็นอันดับสอง เพราะเธอต้องการพบเย่เฉินเป็นหลัก เพราะเธอคิดถึงเรื่องนี้ทุกวันทั้งวันทั้งคืนอยู่ในใจ ดังนั้นเธอจึงต้องการหาโอกาสที่จะพบเขา
แต่ซู่รั่วหลียังรู้สึกเสียใจอยู่เล็กน้อย คราวนี้ในภารกิจเธอแทบจะไม่มีโอกาสได้เจอเย่เฉินเลย กว่าจะเจอเขาได้ หลังจากดื่มสุราฉลองแล้ว ทุกคนจะแยกย้ายกันไปทันที เมื่อถึงเวลานั้นเธอเองก็จะต้องกลับไปประเทศ งั้นก็ได้เจอเย่เฉินเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
แต่ตอนนี้ดีที่สุดแล้ว หลังจากดื่มสุราฉลองแล้ว ยังสามารถกลับไปสหรัฐอเมริกากับเย่เฉินได้ ซึ่งหมายความว่าในอนาคต
จะมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้พบเจออยู่กับกับเย่เฉิน
จากนั้น ซู่รั่วหลีถือแก้วสุรากลับไปที่ทีมอย่างมีความสุข
หลังจากที่ทุกคนในสำนักว่านหลงได้รับสุราฉลองและเดินทางกลับไปยังสถานที่ของพวกเขา เย่เฉินหยิบสุราสองแก้วสุดท้ายพร้อมยื่นให้กับ ว่านพั่วจวิน
ว่านพั่วจวินยกแก้วสุราขึ้นอย่างเคารพ จากนั้นหันหลังกลับไปที่แถวหน้า ยืนอยู่พร้อมกับทหารสำนักว่านหลงคนอื่นๆ
เย่เฉินยืนอยู่ต่อหน้าทุกคน ยกแก้วขึ้นด้วยมือข้างหนึ่งแล้วพูดเสียงดัง “การแสดงของทหารทั้งหมดในวันนี้ทำให้ผม เย่เฉิน ประทับใจ! ผมคาดไม่ถึงว่าทุกคนจะทำภารกิจได้อย่างสวยงามและรวดเร็วขนาดนี้ และไม่มีแม้แต่พี่น้องคนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บในภารกิจนี้! ในความคิดของผมการแสดงของทุกคนในภารกิจนี้สมบูรณ์แบบที่สุด!เพื่อทำการเฉลิมฉลองให้กับทุกคน ผมได้เตรียมสุราฉลองเหล่านี้เป็นพิเศษ ขอบคุณพี่น้องทุกคนที่ติตตามผม เชิญทุกคนดื่มสุราฉลองนี้ด้วยกัน!”
ว่านพั่วจวินพูดเสียงดังว่า “ผมขอขอบคุณคุณเย่ และยินดีที่จะดื่มแก้วนี้กับคุณเย่!”
ทุกคนพูดตามพร้อมกัน “ผมขอขอบคุณคุณเย่ให้ความสำคัญ ยินดีที่จะดื่มแก้วกับคุณเย่!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและตะโกนอย่างใจกว้าง “โอเค ดื่ม!”
สำหรับนักบู๊ การพัฒนาความแข็งแกร่งของตนเองนั้นมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดสององค์ประกอบ
องค์ประกอบแรกคือจำนวนช่องเปิดของเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้น
นอกจากนี้ยังเป็นองค์ประกอบพื้นฐานในการวัดผลการฝึกตนของนักบู๊
ยิ่งเส้นลมปราณได้เปิดมากเท่าไหร่ ระดับและความแข็งแกร่งของนักบู๊ก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
องค์ประกอบที่สองคือความโล่งของเส้นลมปราณแต่ละเส้น
นักบู๊ส่วนใหญ่สามารถเปิดเส้นลมปราณได้เพียงไม่กี่เส้น แต่ไม่สามารถเปิดเส้นลมปราณทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...