ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4759
เหมือนกับว่าทุกคนมีรูจมูกสองรู ใครก็ตามที่มีรูจมูกเปิดมากที่สุดจะมีช่องรับอากาศมากกว่า
สำหรับปราณทิพย์ ไม่เพียงแต่ช่วยให้พวกเขาเปิดเส้นลมปราณมากขึ้นในขั้นตอนเดียว แต่ยังทำให้เส้นลมปราณที่พวกเขาเปิด มีความโล่งอย่างราบรื่นยิ่งขึ้น และเพิ่มผลการฝึกตนโดยตรงจากสองมิติโดยตรง!
ดังนั้น ในเวลานี้ ทหารของสำนักว่านหลงต่างตกตะลึงและค้นพบอย่างลึกลับว่าแรงผลักดันที่เพิ่มขึ้นในร่างกายของพวกเขาไม่เพียงส่งผลกระทบต่อเส้นลมปราณที่พวกเขาเปิดออกเท่านั้น แต่ยังเร่งไปยังเส้นลมปราณถัดไปที่พวกเขาไม่สามารถที่จะเปิดได้
ผ่านไปครู่หนึ่ง มีคนตะโกนอย่างตื่นเต้น “ผมเปิดเส้นลมปราณเส้นที่สี่แล้ว! ผมเปิดเส้นลมปราณเส้นที่สี่แล้ว!”
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนตะโกนว่า “ผมด้วย! พระเจ้า! ผมรอมานานกว่าแปดปีแล้วที่จะเปิดเส้นลมปราณนี้! แต่แปดปีผ่านไปแล้ว ผมก็ยังไม่สามารถเปิดได้ คาดไม่ถึงว่าเมื่อครู่นี้จะเปิดสำเร็จ!”
แม้แต่ซูรั่วหลีก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนในใจ “ฉันบรรลุไปถึงสี่ดาวแล้ว... แม้แต่ฝันฉันก็ไม่กล้าฝันว่าฉันจะเป็นนักบู๊สี่ดาวเหมือนปู่ของฉันได้...”
ในฝูงชน บางคนถึงกับร้องไห้ด้วยความตื่นเต้น “นักบู๊ห้าดาว...ในที่สุดฉันก็กลายเป็นนักบู๊ห้าดาว...ฉันไม่เคยคิดที่จะฝันว่าในชีวิตของฉัน...ฉันจะมีโอกาสเป็นนักบู๊ห้าดาว...”
และนายพลห้าดาวสิบกว่าคนเหล่านั้นต่างก็มีความสุขในเวลานี้ มีคนโพล่งออกมา น“ได้เปิดเส้นลมปราณเส้นที่หกแล้ว...”
“เมื่อครู่นี้...ฉันเพิ่งเปิดสำเร็จ...”
ต่อมา เป็นสองราชันสงครามของสำนักว่านหลง ได้แก่เฉินจงเหล่ยและหลู่เห่าเทียน
แม้ว่าทั้งสองจะไม่ทะลุผ่านเส้นลมปราณเส้นที่เจ็ดในทันที แต่ระดับผลการฝึกตนก็เพิ่มขึ้นจากนักบู๊หกดาวขั้นกลางไปสู่แดนชั้นสูงสุด จริง ๆ แล้ว เย่เฉินเพียงให้พวกเขาอีกหนึ่งแก้วหนึ่ง ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาจากนักบู๊หกดาวไปสู่นักบู๊เจ็ดดาว
บางครั้ง ตลอดชีวิต ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะก้าวกระโดดจากนักบู๊สองดาวไปเป็นนักบู๊สามดาว
นักบู๊สองดาวเป็นเพดานของชีวิตนักบู๊ส่วนใหญ่
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่สามดาวถึงสี่ดาว สี่ดาวถึงห้าดาว และแม้แต่ห้าดาวถึงหกดาว
แก้วสุราของเย่เฉินทำให้ผู้คนกว่าร้อยคนบรรลุแดนผลการฝึกตนได้ในทันที สำหรับพวกเขา นี่เป็นปาฏิหาริย์ที่เหลือเชื่อที่สุด
ว่านพั่วจวินในฐานะผู้มีอำนาจมากที่สุดในสำนักว่านหลง หันกลับมามองดูพี่น้องของเขา แล้วพบว่าพวกเขาส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จในการเพิ่มแดนผลการฝึกตน ในใจเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...