ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 476
บทที่ 476
ไม่รู้เลยเวลานี่มันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
ทำไมท่านหงห้าถึงไว้หน้าเย่เฉินขนาดนั้น? เขาเป็นลูกเขยของเพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของพ่อตาไม่ใช่เหรอ?
เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของพ่อตาก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่เอาไหน ให้คนไม่เอาไหนเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้าน นั่นก็เท่ากับว่าคนไม่เอาไหนใช้ทองห่อคนไม่เอาไหนไว้!
ทำไมท่านหงห้าถึงให้ความสำคัญกับคนธรรมดาที่ไม่เอาไหนคนนี้
ช่วงเวลาที่เขายังแยกแยะที่มาที่ไปของเรื่องนี้ไม่ออก ท่านหงห้าตบหน้าไปหนึ่งฉากอย่างแรง!
"เพี้ยะ!"
สมองของจางเจี้ยนมึนงงไปชั่วขณะ และแก้มของเขาก็พองขึ้นทันที
“ ท่านหงห้า นี่ท่าน... ”
จางเจี้ยนตกใจตัวสั่น และเอ่ยปากถาม "ท่านห้า นี่ผมทำอะไรผิด?”
ท่านหงห้ากัดฟันและด่าว่า “นายเป็นแค่สุนัขตัวหนึ่งของฉัน ถึงกับกล้าล่วงเกินอาจารย์เย่ นายเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม? ได้! วันนี้ฉันจะลากนายไปที่กรงสุนัขแล่เนื้อให้สุนัขกิน!”
จู่ๆจางเจี้ยนก็รู้สึกว่าสมองของเขาระเบิด และเขาก็ทรุดตัวลงนั่งอยู่กับพื้น
ในฐานะที่เขาเป็นสุนัขรับใช้ของท่านหงห้า แน่นอนเขาต้องรู้ว่าท่านหงห้าเป็นคนยังไง คนที่ตายอยู่ในมือท่านหงห้า มีนับไม่ถ้วนมาตั้งนานแล้ว อีกอย่าง ส่วนใหญ่ซากศพก็จะเข้าไปอยู่ในท้องของสุนัขที่เขาเลี้ยงไว้ทั้งนั้น!
หลังจากนั้น เขาก็รีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะไปพูดไป “ท่านห้า ขอให้ท่านไว้ชีวิตด้วยเถิด ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของท่าน... "
"เพื่อน?" ท่านหงห้าเตะไปที่หน้าอกของเขา และพูดอย่างเคร่งขรึม อาจารย์เย่เป็นดวงจันทร์ที่สว่างไสวในใจของฉัน ฉันได้แค่เงยหน้ามองเท่านั้น ไหนจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นเพื่อนของอาจารย์เย่!"
เมื่อพันหยวนหมิงได้ยินคำพูดนี้ เขาก็โพล่งออกมาอย่างไม่มีสติ "จางเจี้ยนนายบ้าแล้วหรอ? ทรัพย์สินภายใต้ชื่อนายส่วนใหญ่ก็เป็นเงินที่ฉันให้นาย! อีกอย่างยังมีอีกครึ่งหนึ่งที่เป็นของลูกสาวของฉัน!"
“ ไอ้แก่ตายยากหุบปากเลยนะ!”
จางเจี้ยน กัดฟันแล้วจ้องมองไปที่พันหยวนหมิน แล้วด่าอย่างโมโห “ไอ้สุนัขแก่ตายยาก แม่งตาบอดหรอ? ดูไม่ออกหรอว่าชีวิตผมก็จะไม่เหลือแล้ว?!”
พันหยวนหมิงคิดไม่ถึงว่าจางเจี้ยนถึงกับด่าตัวเอง พูดอย่างโมโหทันที “นาย...นายพูดกับฉันอย่างนี้ได้ไง?! อย่าลืมนะ ฉันเป็นพ่อนายนะ!"
"แม่งไสหัวไป!" จางเจี้ยนพูดอย่างเกลียดชัง "ถ้าไม่ใช่ไอ้คนตายยากอย่างคุณให้ผมแกล้งเสแสร้ง เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไปล่วงเกินคุณชายเย่!"
พูดจบ จางเจี้ยนก็รีบมองไปทางเย่เฉิน พูดด้วยน้ำตา “อาจารย์เย่ เป็นเพราะไอ้แก่ที่ตายยากคนนี้ ตั้งแต่เมื่อวานก็กำชับผม บอกให้ผมช่วยเขาดูถูกเหยียดหยามท่านกับพ่อตาท่านให้ถึงที่สุด ผมถึงตาบอดล่วงเกินท่าน ดังนั้นเขาถึงจะเป็นคนร้ายตัวจริง! คนที่ควรถูกแล่เนื้อไปเลี้ยงสุนัข คือเขา! "
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...