เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 476

บทที่ 476

ไม่รู้เลยเวลานี่มันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น

ทำไมท่านหงห้าถึงไว้หน้าเย่เฉินขนาดนั้น? เขาเป็นลูกเขยของเพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของพ่อตาไม่ใช่เหรอ?

เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของพ่อตาก็เป็นแค่คนธรรมดาไม่เอาไหน ให้คนไม่เอาไหนเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้าน นั่นก็เท่ากับว่าคนไม่เอาไหนใช้ทองห่อคนไม่เอาไหนไว้!

ทำไมท่านหงห้าถึงให้ความสำคัญกับคนธรรมดาที่ไม่เอาไหนคนนี้

ช่วงเวลาที่เขายังแยกแยะที่มาที่ไปของเรื่องนี้ไม่ออก ท่านหงห้าตบหน้าไปหนึ่งฉากอย่างแรง!

"เพี้ยะ!"

สมองของจางเจี้ยนมึนงงไปชั่วขณะ และแก้มของเขาก็พองขึ้นทันที

“ ท่านหงห้า นี่ท่าน... ”

จางเจี้ยนตกใจตัวสั่น และเอ่ยปากถาม "ท่านห้า นี่ผมทำอะไรผิด?”

ท่านหงห้ากัดฟันและด่าว่า “นายเป็นแค่สุนัขตัวหนึ่งของฉัน ถึงกับกล้าล่วงเกินอาจารย์เย่ นายเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม? ได้! วันนี้ฉันจะลากนายไปที่กรงสุนัขแล่เนื้อให้สุนัขกิน!”

จู่ๆจางเจี้ยนก็รู้สึกว่าสมองของเขาระเบิด และเขาก็ทรุดตัวลงนั่งอยู่กับพื้น

ในฐานะที่เขาเป็นสุนัขรับใช้ของท่านหงห้า แน่นอนเขาต้องรู้ว่าท่านหงห้าเป็นคนยังไง คนที่ตายอยู่ในมือท่านหงห้า มีนับไม่ถ้วนมาตั้งนานแล้ว อีกอย่าง ส่วนใหญ่ซากศพก็จะเข้าไปอยู่ในท้องของสุนัขที่เขาเลี้ยงไว้ทั้งนั้น!

หลังจากนั้น เขาก็รีบคุกเข่าลงกับพื้น โขกศีรษะไปพูดไป “ท่านห้า ขอให้ท่านไว้ชีวิตด้วยเถิด ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของท่าน... "

"เพื่อน?" ท่านหงห้าเตะไปที่หน้าอกของเขา และพูดอย่างเคร่งขรึม อาจารย์เย่เป็นดวงจันทร์ที่สว่างไสวในใจของฉัน ฉันได้แค่เงยหน้ามองเท่านั้น ไหนจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นเพื่อนของอาจารย์เย่!"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน