ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4761

เมื่อเห็นว่าเขาลังเลที่จะพูด เย่เฉินก็ตะโกนว่า “พี่ชาย!”

หล่างหงจวินหันศีรษะโดยไม่รู้ตัวและถามอย่างประหม่าเล็กน้อย “คุณเย่...คุณ...คุณกำลังเรียบผมหรือเปล่า?”

เย่เฉินพยักหน้าพร้อมยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอน ผมเรียกคุณนั่นพี่แหละครับ พี่คงจะไม่นับผมเป็นน้องชายเร็วขนาดนี้ใช่ไหมครับ?”

หล่างหงจวินรู้สึกปลื้มปิติและพูดว่า “คุณเย่ คุณคือผู้ช่วยชีวิตของผม ผมอยู่ตรงหน้าคุณ จะกล้าดียังไงมาเรียกตัวเองว่าพี่ชาย”

เย่เฉินยิ้มบาง ๆ มองหล่างหงจวินและถามว่า “พี่ชายมีแผนอะไรต่อไหมครับ?”

เมื่อได้ยินคำถามของเย่เฉิน หล่างหงจวินก็ส่ายหัวด้วยสีหน้าสับสนและพูดด้วยรอยยิ้มขมขู่ว่า “เป็นสการณ์แบบนี้แล้ว ผมจะมีแผนอะไรอีก เพราะคุณผมถึงรอดจากภัยพิบัติได้ ดังนั้นตอนนี้ผมจะกลับไปที่อเมริกา แล้วค่อยคิดแผนอย่างอื่นครับ...”

เย่เฉินมองเขาและพูดอย่างจริงจังว่า “พี่ชาย ในเมื่อพี่วางแผนมาไกลถึงเม็กซิโกเพื่อเป็นนักเดินเรือ ผมคิดว่าคงยากสำหรับพี่ที่จะหางานที่เหมาะสม เมื่อพี่กลับที่สหรัฐอเมริกา”

เมื่อหล่างหงจวินได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเขาก็อายเล็กน้อยและทำอะไรไม่ถูก

เขาถอนหายใจยาวและพูดว่า “ถ้าหางานที่เหมาะสมไม่ได้ ก็หางานระดับล่างๆ มาทำก็ได้ แม่ของผมยังสามารถหางานทำในร้านอาหารได้ ผมก็ได้แน่นอนครับ”

เย่เฉินมองเขาด้วยยิ้มและพูดว่า “พี่ชาย ผมอย่างนี้ดีไหมครับ ในเมื่อพี่ก็มาแล้วงั้นก็ไม่รีบกลับไป เนื่องจากพี่ทำงานด้านวิศวกรรมการสื่อสาร งั้นในอนาคตก็เข้าร่วมสำนักว่านหลงและทำงานในสำนักว่านหลง! ตอนนี้สำนักว่านหลงตั้งอยู่ในตะวันออกกลาง แผ่รังสีทั้งโลกผ่านทะเลและอากาศสองทาง ความต้องการในการสื่อสารจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนและสูงขึ้นในอนาคต ต้องการคนที่มีความสามารถอย่างพี่มากมาก