ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4762
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “พี่ชาย ถ้าพี่ไม่ต้องการเงินเดือน แล้วถ้าภรรยาและลูกของพี่ที่อยู่ในสหรัฐอเมริกาล่ะจะทำยังไง?”
“ไม่เป็นไร...” หล่างหงจวินพูดอย่างหนักแน่น “เป็นคนต้องรู้จักตอบแทนความกตัญญู ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ภรรยา ลูก และพ่อแม่ของผมจะคิดว่าผมหายตัวไปแล้ว พวกเธอจะกังวลเพื่อผมและค้นหาเบาะแสจนกว่าจะพบว่าผมถูกฆ่าตาย ในเวลานั้น พวกเธออาจทราบรายละเอียดการที่ผมถูกฆ่าจากตำรวจและจะต้องเจ็บปวดทรมานและเศร้าโศกแน่นอน...”
เมื่อกล่าวถึงจุดนี้ หล่างหงจวินมองเย่เฉินและสะอื้น “เป็นคุณที่ช่วยชีวิตผม ภรรยาลูกและลูก ๆ ของผมถึงไม่ต้องเจ็บปวดเพราะความตายอันน่าสลดใจของผม ในจุดนี้คุณไม่เพียงช่วยผมแต่ยังช่วยพวกเธอด้วย ในกรณีนี้ ผมสามารถมีชีวิตอยู่ได้ เป็นสถานการณ์ที่ดีที่สุดสำหรับพวกเธอแล้ว สำหรับความยากลำบากในชีวิต ผมเชื่อว่าพวกเธอน่าจะสามารถเอาชนะได้ ก็แค่มีชีวิตลำบากกว่าเดิมเท่านั้นเอง!”
เย่เฉินเห็นสีหน้าของหล่างหงจวินหนักแน่น สายตาแน่วแน่ ในใจรู้สึกซึ้งใจ
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เรียกว่านพั่วจวินมาอยู่ข้างๆ และพูดกับเขาว่า “พั่วจวิน คนนี้คือหล่างหงจวิน เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการสื่อสาร ผมเชื่อว่า สำนักว่านหลงต้องการคนที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ให้เขาติดตามคุณกลับไปตะวันออกกลางนะ”
ว่านพั่วจวินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เยี่ยมมาก! ตอนนี้สำนักว่านหลงกำลังเตรียมที่จะเสริมความแข็งแกร่งให้กับการลงทุนด้านฮาร์ดแวร์ในด้านการสื่อสาร และขาดแคลนผู้มีความสามารถดังกล่าวนี้มาช่วยให้เราวางแผนโครงสร้างพื้นฐานและแผนการในอนาคตได้สำเร็จ!”
หล่างหงจวินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ถ้าคุณเพียงแค่ต้องการที่จะทำถึงการสื่อสารทั่วโลกของสำนักว่านหลงเอง และไม่อยากกลายเป็นผู้ให้บริการการสื่อสาร To-C ความต้องการโดยรวมก็จะลดลงมากและค่าใช้จ่ายของดาวเทียมจะน้อยลง ค่าดาวเทียมก็อยู่ที่ประมาณล้านดอลลาร์ ค่าใช้จ่ายในการปล่อยยิ่งต่ำกว่า ปัจจุบัน Space-X ของ อีลอน มัสก์ ราคาเปิดตัวอยู่ที่ประมาณห้าพันดอลลาร์ต่อกิโลกรัม และดาวเทียมหนึ่งดวงประมาณสองล้านดอลลาร์ หากเป็นการสื่อสารทั่วโลก ถ้าสามารถรับประกันได้ว่ามีดาวเทียมยี่สิบหรือสามสิบดวงก็จะไม่มีความผิดได้อย่างแน่นอน!”
ว่านพั่วจวินไม่รู้เรื่องด้านนี้ อดไม่ได้ที่จะอุทานว่า “ต้องการดาวเทียมจำนวนยี่สิบสามสิบดวงมากอย่างนี้เลยหรือครับ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...