หล่างหงจวินพยักหน้าและกล่าวว่า “ดาวเทียมยี่สิบหรือสามสิบดวงนับว่าไม่มาก ดาวเทียมสตาร์ลิงค์ของอีลอน มัสก์ได้ปล่อยดาวเทียมมาแล้วหลายพันดวงจนถึงปัจจุบัน และจะเปิดปล่อยอีกหลายพันดวงในอนาคต รวมทั้งหมดจะอยู่ที่หนึ่งหมื่นดวงขึ้นไป ต้องการบรรลุการสื่อสารทั่วโลก ยิ่งมีดาวเทียมมากยิ่งดี หากสามารถมีดาวเทียมอยู่เหนือหัวได้ตลอดเวลา ที่เกือบจะครอบคลุมพื้นผิวโลกโดยไม่มีจุดบอดใด ๆ ยิ่งมีดาวเทียมมากเท่าไหร่ ความสามารถการจัดการและแบนด์วิดท์การสื่อสารก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น แต่ดาวเทียมของเขาวิจัยและพัฒนาและปล่อยเอง ดังนั้นค่าใช้จ่ายจะค่อนข้างต่ำ และเขามีไว้สำหรับใช้ในเชิงพาณิชย์ จำนวนความต้องการจึงมีมาก สำนักว่านหลงใช้เองภายใน ดังนั้นจำนวนความต้องการจะค่อนข้างต่ำ”
หลังจากฟังแล้ว ในใจเย่เฉินก็ดีใจ พร้อมพูดว่า “พี่ชายเป็นผู้เชี่ยวชาญจริงๆ! หากเป็นอย่างนั้น มาที่สำนักว่านหลงเพื่อเป็นผู้นำเรื่องนี้ และพยายามสร้างเครือข่ายสื่อสารดาวเทียมสำหรับสำนักว่านหลงของเราเองในเวลาที่สั้นที่สุด!”
ความเชี่ยวชาญของหล่างหงจวินคือวิศวกรรมการสื่อสาร เขาเชี่ยวชาญด้านการสื่อสารผ่านดาวเทียมมากที่สุด
เดิมทีเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีความสามารถในการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีที่เก่งกาจ แต่เนื่องจากอายุของเขามากเล็กน้อย นอกจากนี้ บริษัทสื่อสารส่วนใหญ่มีส่วนแบ่งการตลาดที่มั่นคงมาก เข้าสู่ขั้นตอนรับเงินปันผลแล้ว และไม่อยากที่จะลงทุนมากเกินไปในการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ หล่างหงจวินจึงไม่สามารถหางานที่เหมาะสมที่เขาชอบได้
อันที่จริง สำหรับพรสวรรค์ทางวิชาชีพและด้านเทคนิค สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดไม่ใช่การเลิกจ้าง คือตัวเองเต็มไปด้วยกระตือรือร้นอยากจะประสบความสำเร็จหา แต่หาที่ที่จะใช้ความรู้ความสามารถของตนไม่เจอ
แต่คำพูดของเย่เฉินทำให้เขามีกำลังใจมากมายในทันใด
เย่เฉินพูดอย่างไม่เป็นทางการแล้วตัดสินใจสร้างระบบสื่อสารผ่านดาวเทียมสำหรับสำนักว่านหลง ความกล้าหาญนี้หายากมากจริงๆ
เย่เฉินโบกมือและพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “พี่ชาย พี่ดูสิ สำนักว่านหลงทั้งหมดมีความจงรักภักดีต่อผม ถ้าผมปฏิบัติต่อใครก็ตามที่ทำงานเพื่อผม ในอนาคตผมจะให้ทุกคนเชื่อใจผมได้อย่างไร? หลังจากที่คุณไปถึงซีเรีย สมาชิกสำนักว่านหลงทุกคนรอบตัวคุณต่างมีรายได้เงินเดือน แต่คุณไม่มีสักบาท คนอื่นรู้เข้าจะคิดอย่างไรกับผม?”
หล่างหงจวินเหงื่อออกเพราะความกังวลและโพล่งออกมา “แต่ว่า...แต่ว่าผมจะต้องตอบแทนบุณคุณที่คุณช่วยชีวิตผมนี่ครับ...”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “มีหลายวิธีที่จะตอบแทนบุณคุณ หลังจากที่พี่ชายไปถึงซีเรีย สามารถอุทิศตัวเองให้กับงานได้ และใช้ผลงาน มาตอบแทนบุณคุณที่ผมช่วยชีวิตพี่ นี่เป็นวิธีที่ใช้ได้จริงมากที่สุด”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...