ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4765

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและถามเขา “แม่ยายของผมอยู่ข้างในยังดีอยู่ไหม?”

ว่านพั่วจวินเกาศีรษะอย่างอาย ๆ และพูดว่า “อันนี้...คุณเย่ ผมไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร...”

เย่เฉินพูดอย่างสบายๆ “พูดเถอะไม่เป็นไร”

ว่านพั่วจวินไอสองครั้งแล้วพูดว่า “แม่ยายของคุณ...อยู่ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์... ตอนนี้สามารถพูดได้ว่าเหมือนปลาได้น้ำ สุขจนลืมจ๊ก...”

เย่เฉินอึ้งและถามเขาว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ว่านพั่วจวินกล่าวว่า “เป็นอย่างนี้ครับ... ก่อนหน้านี้คุณได้บอกให้ผมส่งทหารหญิงไปดูแลเธอ... ดังนั้นตอนนี้เธออยู่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ โดยพื้นฐานแล้วเธอเป็นใหญ่อยู่คนเดียว... ไม่เพียงแต่ในห้องขังที่เธออยู่ แม้แต่หัวหน้าคนอื่นๆ ในเรือนจำกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ด้วย ตอนนี้ถูกทหารหญิงสามคนของเราสั่งสอนตามที่เธอสั่งจนยอมจำนน...”

“ผมได้ยินจากลูกน้องว่าแม่ยายของคุณอยู่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ได้กลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่งในความหมายที่แท้จริงแล้วครับ และไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจของเธอ ตอนนี้เธออยู่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก็ยังมีฉายาที่โด่งดังด้วย...”

เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ “ฉายาอะไร?”

ว่านพั่วจวินพูดอย่างอาย ๆ “เบดฟอร์ดฮิลส์...... แม่เจ้าผีหงอ...”

“ห๊ะ...ผีอะไรนะ...” เย่เฉินตกตะลึงและโพล่งออกมา “ใครเป็นคนตั้ง? ไม่ใช่ว่าแม่แต่งเองหรอกนะ?”

“ใช่ครับ...” ว่านพั่วจวินยิ้มแห้ง ๆ “คุณเย่ฉลาดมากครับ... เธอแต่งด้วยตนเองจริงๆครับ…”

เย่เฉินคาดไม่ถึงว่าแม่ยาย หม่าหลัน ยังจะสามารถตั้งฉายาให้ตัวเองที่เป็นสไตล์นักบู๊ขนาดนี้ตอนอยู่ในคุก

เบดฟอร์ดฮิลส์แม่เจ้าผีหงอ...

ต้องบอกว่าฉายานี้ฟังแล้วน่าเกรงขามจริงๆ

เขาจับมือกับคนที่ได้รับการช่วยเหลือทีละคน แต่ในขณะที่จับมือ เขาได้ใส่ปราณทิพย์เล็กน้อยเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย

อย่างไรก็ตาม ทุกคนไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้

คนสุดท้ายที่เย่เฉินจับมือคือคุณย่าที่มอบเถากระดูกวิหคให้เขา

เขาจับมือกับคุณย่าและพูดอย่างจริงจังว่า”ย่าครับ ลูกน้องของผมจะจัดการให้ย่าและลูกชายของย่ากลับประเทศก่อน พวกเขาจะช่วยย่าแก้ปัญหาในชีวิตด้วย และพวกเขาจะจดที่อยู่ของย่าไว้ หลังจากที่ผมกลับประเทศ ผมจะไปเยี่ยมเยียนย่าด้วยตนเอง!"

หญิงชรารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและพูดด้วยความกลัวว่า “เย่...คุณเย่...แบบนี้ไม่ได้ คุณเป็นผู้ช่วยชีวิตของเรา เยี่ยมเยียนก็ต้องพวกย่าที่ไปเยี่ยมเยียนคุณ...”

คนอื่นๆ ในรถก็พยักหน้าเช่นกัน “ใช่ คุณเย่ ควรจะเป็นพวกเราที่จะไปเยี่ยมคุณด้วยกัน!”