“ไม่มีปัญหา” เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างรวดเร็ว “คุณเย่ มีชาวจีนจำนวนมากในนิวยอร์ก และยังมีแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงอีกหลายคน ธุรกิจยาจีนและยาสมุนไพรก็ค่อนข้างใหญ่เช่นกัน เชื่อว่าเราสามารถรวบรวมสิ่งที่คุณต้องการได้ครบ”
เย่เฉินพ่นลมหายใจและกล่าวว่า “งั้นเดี๋ยวผมจะส่งชื่อให้คุณ ลำบากคุณเตรียมให้พร้อม”
“คุณเย่เกรงใจไปแล้วค่ะ ได้รับใช้คุณเป็นเกียรติของเข่อซินค่ะ”
เฟ่ยเข่อซินถามอีกครั้งว่า “คุณเย่ค่ะ คุณจะกลับมาที่นิวยอร์กเมื่อไหร่ค่ะ?”
เย่เฉินกล่าวว่า “เครื่องบินของผมกำลังจะขึ้นบิน น่าจะถึงในสองชั่วโมง”
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างเร่งรีบ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปรับคุณที่สนามบินนะค่ะ!”
คืนนี้เย่เฉินไม่ได้วางแผนที่จะพักอยู่ที่บ้านของตระกูลเฟ่ย เพราะเขาต้องการกลั่นยา เฉินจื๋อข่ายและหงห้าอยู่กับเขาด้วย ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะพักที่โรมแรมป๋ายจินฮ่านกงในนิวยอร์ก
ดังนั้นเขาจึงพูดกับเฟ่ยเข่อซินว่า “ไม่ลำบากคุณหนูเฟ่ยครับ ในคืนนี้ ผมจะไปที่ป๋ายจินฮ่านกง ด้านคุณเตรียมยาให้เรียบร้อยแล้วมาที่ โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงโดยตรง”
แม้ว่าเฟ่ยเข่อซินจะผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็ตกลงอย่างง่ายดาย “ค่ะคุณเย่ ส่งชื่อมาให้ฉันแล้วฉันจะเตรียมให้โดยเร็วที่สุดค่ะ”
เย่เฉินส่งรายการวัสดุยาที่จำเป็นทั้งหมดในการกลั่นยาก่อใหม่ให้เฟ่ยเข่อซินทันที
แม้ว่ายาสมุนไพรในนี้จะมีค่ามาก แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้หายากเท่ากับเถากระดูกวิหค
มีเถากระดูกวิหค น่าจะไม่ยากเกินไปที่จะเตรียมยาสมุนไพรอื่น
เมื่อยาสมุนไพรร้อมแล้ว เย่เฉินจะสามารถกลั่นยาก่อใหม่ในนิวยอร์กได้โดยตรง
หลังจากรับสาย เซียวชูหรันถามทันทีว่า “สามีค่ะ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”
เย่เฉินกล่าวว่า “ผมบินออกมานอกพื้นที่เพื่อช่วยแม่หาความสัมพันธ์ ตอนนี้ผมกำลังจะกลับไปนิวยอร์ก สองวันมานี้แม่ได้ติดต่อคุณหรือเปล่าครับ?”
“ติดต่อมาแล้วค่ะ” เซียวชูหรันถอนหายใจและพูดว่า “สามีค่ะ ฉันกำลังจะโทรหาคุณเพื่อบอกเรื่องนี้ แม่โทรหาฉันเมื่อสิบนาทีที่แล้ว คุณรู้ไหมค่ะว่าแม่พูดอะไรกับฉันในโทรศัพท์?”
เย่เฉินเดาอะไรบางอย่างได้แล้ว แต่ยังคงแสร้งทำเป็นสงสัยและถามว่า “แม่พูดอะไรบ้างครับ?”
เซียวชูหรันพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แม่บอกฉันทางโทรศัพท์ว่าตอนนี้เธออยู่ในคุกได้ดีมาก เดิมทีเธอต้องการโทรหาคุณ แต่โทรหาคุณไม่ติด ดังนั้นเธอจึงโทรหาฉัน ให้ฉันบอกคุณว่าเธอไม่รีบออกมาตอนนี้ คุณอย่ารีบพาเธอออกมาเร็วเกินไป... แล้วยังพูดอะไรอีกว่าแค่เธอสามารถกลับประเทศทันเวลาพร้อมกับเราได้ก็พอแล้ว ถ้าไม่ได้จริง ๆ เธอสามารถกลับไปเองได้หลังจากที่เธอออกจากคุกแล้ว...”
ว่าแล้วเซียวชูหรันถามอย่างประหม่า “สามีค่ะ คุณคิดว่าแม่ของฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือยังค่ะ? ทำไมเธอแค่ติดคุก แล้วบอกว่าเธอไม่ต้องการออกมาเร็วเกินไป...”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...