ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4776

ทว่าตั้งแต่ที่นางาฮิโกะ อิโตะตัดขาทั้งสองข้างแล้ว เขาก็ไม่โปรดปรานสถานที่ที่มีคนเยอะเสียงดังอีกต่อไป ดังนั้นงานเลี้ยงวันเกิดปีนี้ เขาจึงเลือกที่จะเลี้ยงขอบคุณแขกเป็นการส่วนตัว โดยมีลูกสาว น้องสาวรวมทั้งทานากะ โคอิจิกินข้าวด้วยกันที่บ้าน นี่ก็นับว่าเป็นการฉลองวันเกิดสำหรับเขาแล้ว

แต่ตอนที่อิโตะ นานาโกะเข้ามา ท่านอาเอมิ อีโตะก็ได้จัดคนรับใช้มารออยู่ตรงกลางโถงและได้เตรียมอาหารมารอเอาไว้เต็มโต๊ะ แถมยังเตรียมเหล้าสาเกหลงฉวนชั้นยอดสิบสี่สมัยสองขวดเอาไว้ให้นางาฮิโกะ อิโตะโดยเฉพาะ

เมื่อเห็นอิโตะ นานาโกะกลับมา เอมิ อีโตะจึงยิ้มทักทายขึ้นว่า “นานาโกะ ไปตามพ่อออกมาจากห้องเร็วเข้า อาหารทุกอย่างเตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้ว หนูก็กลับมาแล้ว ตอนนี้จึงเริ่มงานได้เลย”

“ได้ค่ะอา” อิโตะ นานาโกะพยักหน้าเบาๆ จากนั้นจึงกล่าวถามเสียงเรียบว่า “อาคะ ตอนนี้อารมณ์ของท่านพ่อดีไหมคะ”

“ก็ดีนะ” เอมิ อีโตะอมยิ้มเล็กน้อย “ตอนเที่ยงอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ตอนบ่ายทานากะกลับมาป้อนปลาคราฟ์ให้เขา หลังจากนั้นก็เล่นปิงปองด้วยกัน ดูท่าอารมณ์น่าจะดีขึ้นมากแล้ว เมื่อกี้นี้บอกว่ารู้สึกเหนื่อยเลยขอกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน และสั่งเอาไว้ว่าถ้าหนูกลับมาแล้วค่อยไปตามเขา”

“ได้ค่ะ” อิโตะ นานาโกะตอบรับเสียงเบา “อย่างนั้นหนูจะไปตามพ่อออกมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”

เอมิ อีโตะจึงกล่าวขึ้นมาว่า “ อย่าลืมเปลี่ยนไปใส่ชุดกิโมโนก่อน อย่าลืมสิว่าพ่อของหนูนิสัยเป็นยังไง ตอนนี้คนทั้งบ้านเปลี่ยนไปใส่ชุดของฤดูใบไม้ร่วงกันหมดแล้ว”

อิโตะ นานาโกะตบหน้าผากฉาด “เกือบลืมไปเลย……เดี๋ยวหนูจะไปเปลี่ยนชุดก่อนเลยค่ะ”

คนชาวญี่ปุ่น นับว่าเป็นคนที่มีความขัดแย้งกันสุดขั้วในทุกๆ ด้าน