เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4779

เพียงแค่ตอนนี้ชุดยูกาตะพวกนี้ ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ชอบไม่ลง

เหตุผลนั้นเรียบง่าย เขาไม่เหลือขาทั้งสองข้างแล้ว ชุดแบบนี้ไม่ว่าจะใส่อย่างไรก็ไม่สามารถได้อรรถรสแบบเดิมที่ควรจะเป็นได้อีกแล้ว

นางาฮิโกะ อิโตะถึงขั้นคิดว่าตนเองในตอนนี้ไม่เหมาะสมกับชุดยูกาตะที่ประณีตแบบนี้ เขาคิดว่าหากตนเองใส่ชุดยูกาตะชุดนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับฝรั่งร่ำรวยที่ใส่ชุดสูทเพียงครึ่งตัวบน ส่วนด้านล่างใส่แค่กางเกงชั้นในตัวเดียวที่ดูตลกและเสียมารยาท

ดังนั้นถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะรู้แล้วว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องเปลี่ยนชุดเพื่อไปร่วมงานฉลองวันเกิดแล้ว เขาก็ยังคงไม่อยากให้คนรับใช้มาเปลี่ยนชุดให้เขา

เขานั่งอยู่บนวีลแชร์คนเดียวและมองชุดยูกาตะชุดนั้นพลางร้องไห้

ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ และก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา “ท่านพ่อ นานาโกะมาพบท่านพ่อค่ะ พ่อสะดวกให้เขาไปไหมคะ”

นางาฮิโกะ อิโตะรีบเช็ดน้ำตา จากนั้นใช้มือหมุนล้อรถวีลแชร์เพื่อให้วีลแชร์เปลี่ยนทิศทางหันหลังให้ชุดยูกาตะที่แขวนอยู่บนกำแพงนั้น จากนั้นจึงกล่าวเสียงเรียบเฉยว่า “อ่า นานาโกะเองหรือ เข้ามาสิ”

อิโตะ นานาโกะเปิดประตูเบาๆ และถอดรองเท้าเอาไว้ด้านนอกแล้วเดินเข้ามาด้านใน

นางาฮิโกะ อิโตะเห็นอิโตะ นานาโกะแต่งตัวเต็มรูปแบบราวกับเทพธิดาเช่นนี้ เขาจึงกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกภูมิใจ “นานาโกะ พ่อทนรอวันที่จะได้เห็นลูกแต่งงานไม่ไหวแล้ว ลูกจะต้องสวยกว่านี้แน่ เกรงว่าในตอนนั้นคนทั่วทั้งญี่ปุ่นจะต้องตกตะลึงในความงามของลูก!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน