ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4780

“ส่งรูป?” นางาฮิโกะ อิโตะปฏิเสธออกมาโดยสัญชาตญาณทันที “ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด! พ่อไม่มีทางยอมให้สื่อเอารูปพ่อนั่งบนวีลแชร์ปล่อยออกไปหรอก ต่อให้ถ่ายติดแค่ครึ่งตัวก็ไม่ได้”

อิโตะ นานาโกะยิ้มแล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “ท่านพ่ออย่าลืมสิคะว่าพ่อคือนางาฮิโกะ อิโตะผู้ยิ่งใหญ่ วัยรุ่นญี่ปุ่นมากมายต่างมองท่านพ่อเป็นแบบอย่าง มีคนจำนวนไม่น้อยรู้ว่าวันนี้คือวันเกิดของท่านพ่อแถมยังโพสต์คำอวยพรในอินเตอร์เน็ตให้ท่านพ่อด้วย พวกเขาอยากเห็นชีวิตดีๆ ของท่านพ่อหลังจากตัดขาเพื่อเป็นแรงบันดาลใจ ในช่วงเวลาแบบนี้ท่านพ่อจะทำให้พวกเขาผิดหวังไม่ได้นะคะ”

ระหว่างที่กล่าวอิโตะ นานาโกะก็ถอนใจแล้วกล่าวปลอบใจเขาต่อไป “พ่อลองคิดดูนะคะ ถ้าวันนี้พวกเขาไม่ได้เห็นรูปใหม่ของท่านพ่อ หนูคิดว่าพวกเขาคงคิดว่าชีวิตของท่านพ่อตกต่ำไปแล้ว แล้วถ้าพวกเขาโพสต์ข้อความปลอบใจถึงนางาฮิโกะ อิโตะ บอกให้นางาฮิโกะ อิโตะสู้ๆ แบบนี้ล่ะคะ ถึงตอนนั้นถ้าพ่อเห็น พ่อจะยิ่งไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือคะ”

นางาฮิโกะ อิโตะได้ยินถึงตรงนี้ก็ทำท่าครุ่นคิดพลางกล่าวว่า “ไปบอกให้คนเอาขาเทียมของพ่อมา พ่อจะยืนถ่ายรูป!”

อิโตะ นานาโกะแอบยิ้มแล้วรีบพูดต่อไปว่า “อย่างนั้นท่านพ่อรอสักครู่ เดี๋ยวหนูจะไปสั่งให้คนเตรียมให้เดี๋ยวนี้เลย”

กล่าวจบก็รีบออกจากห้องไปทันที

ที่ผ่านมานางาฮิโกะ อิโตะต่อต้านขาเทียมมาตลอด เหตุผลหลักก็เป็นเพราะว่าต้นขาของเขาถูกตัดไปแล้ว แถมยังตัดเกือบชิดขาหนีบ เมื่อตัดขาออกไปมากขนาดนี้ ต่อให้ขาเทียมดีแค่ไหนก็ยากที่จะควบคุม ประสบการณ์ในการใช้ขาเทียมก็จะยิ่งแย่มากขึ้นเท่านั้น

หากถูกตัดขาท่อนล่าง ท่อนขาเหนือหัวเข่าขึ้นมายังพอออกแรงได้ตามปกติ การใช้ขาเทียมจะทำให้สามารถเดินได้อย่างปกติและบางคนอาจจะวิ่งได้ด้วยซ้ำ แต่ของนางาฮิโกะ อิโตะกลับถูกตัดเกือบชิดโคนขา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว การใช้ขาเทียมจะทำให้เดินได้เพียงช้าๆ เท่านั้น และเนื่องจากเข้าใกล้โคนขามากก็จะยิ่งทำให้เจ็บปวดและไม่ถนัดมากยิ่งขึ้น เวลานั่งก็จะไม่สามารถนั่งอย่างถนัดได้ ใช้ได้ไม่ถึงสิบนาทีก็จะรู้สึกเจ็บและชาขึ้นมา

ดังนั้นส่วนมากนางาฮิโกะ อิโตะจึงชอบที่จะนั่งบนรถเข็นมากกว่า และไม่ยอมใส่ขาเทียมเลย

แต่ตอนนี้เมื่อโดนอิโตะ นานาโกะปลุกใจขึ้นมา เขาก็ไม่ได้รู้สึกตกต่ำเหมือนเมื่อก่อนและไม่ได้รู้สึกไม่ชอบขาเทียมขนาดนั้น