ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 478
บทที่ 478
ในขณะเดียวกัน มือยังตีไม่หยุด ตีจนพันหยวนหมิงสลบไป ตามด้วยสองฝ่ามือตบติดๆกันจนตื่น แล้วตีต่อ ...
เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ของพันหยวนหมิงแต่ละคนดูจนอ้าปากตาค้าง ไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม แต่เซียวฉางควนมองดูอย่างตื่นเต้น แค้นนี้ได้ชำระ ทำให้เขาตื่นเต้นจนทนไม่ไหว!
เมื่อเห็นว่าพันหยวนหมิงเกือบจะถูกจางเจี้ยนทำร้ายจนตาย เย่เฉินถึงจะเรียกให้หยุด "พอแล้วไม่ต้องตีแล้ว ตีอีกเดี๋ยวคนก็ตายหรอก ผมยังอยากจะให้เขาไปใช้ชีวิตในคุกต่อนะ! "
จางเจี้ยนรีบหยุดมือ เมื่อลุกออกจากร่างของพันหยวนหมิน ยังไม่ลืมที่จะถุยน้ำลายใส่ ด่าอย่างขยะแขยงว่า “ไอ้ชาติหมา ยังคิดใส่ร้ายฉัน? ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะคุณชายเย่ใจบุญ ฉันตีแกตายแน่! "
พูดจบ เขารีบคุกเข่าลงกับพื้น คลานไปอยู่ต่อหน้าเย่เฉิน ขอร้องว่า "ท่านเย่ เมื่อกี้การแสดงของผมท่านพอใจไหม? ไว้ชีวิตผมได้หรือยัง? ขอร้องท่านล่ะ... "
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า "ไว้ชีวิตนายก็ได้ แต่โทษตายเว้นได้โทษเป็นยังอยู่!"
จางเจี้ยนรีบถาม "ท่านเย่ ทำยังไงท่านถึงจะอภัยให้ผม?"
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า "คุณจำสิ่งที่ฉันบอกคุณก่อนหน้านี้ได้ไหมให้คุณเตรียมพร้อมที่จะไปที่สถานที่ก่อสร้างเพื่อแบกปูนซีเมนต์เป็นเวลายี่สิบปีได้ไหม?"
จางเจี้ยนทรุดตัวลงอย่างกะทันหันร้องไห้และพูดว่า "คุณชายเย่ ผมไม่ต้องการไปที่สถานที่ก่อสร้าง ผมขอร้องเห็นแก่ที่ผมเชื่อฟังท่านทุกอย่าง คุณอภัยให้ผมสักครั้งเถอะ ต่อไปผมจะเป็นสุนัขของคุณ ท่านให้ผมทำอะไร ผมก็จะทำอย่างนั้น! "
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น "โอเค"
จางเจี้ยนพูดอย่างตื่นเต้น "ขอบคุณ คุณชายเย่ ขอบคุณ คุณชายเย่!"
เย่เฉินพูดเย็นชา "ไม่ต้องมาต่อรองกับผม ก่อนหน้านี้มีพ่อลูกคู่หนึ่ง เพราะเสแสร้งมากเกินไป ตอนนี้ไปขุดโสมอยู่ที่ภูเขาฉางไบแล้ว อีกอย่างตลอดชีวิตไม่ได้ออกจากภูเขาฉางไบ ถ้าหากคุณยังต่อรองกับผมอีก ผมก็จะจัดการส่งคุณไปที่นั่น!”
ในเวลานี้ท่านหงห้าก็พูดอย่างเย็นชาว่า “จางเจี้ยนนายยอมรับชะตากรรมของนายเถอะ ครั้งที่แล้วสองพ่อลูกที่ไปภูเขาฉางไบ ก็ฉันเนี่ยแหละเป็นคนสั่งให้ลูกน้องส่งไป ขับรถไปสามวันสามคืนถึงจะถึงใต้ภูเขาฉางไบ!"
"อีกอย่าง ฝั่งนู้นเพิ่งจะเข้าสู่ฤดูหนาวไม่นาน หนาวจนกลายเป็นน้ำแข็ง อุณหภูมิติดลบยี่สิบองศาและในบ้านก็ติดลบถึงเจ็ดหรือแปดองศา พวกเขาสองพ่อลูกหนาวจนเกือบตาย แม้แต่ฟืนยังต้องไปตัดด้วยตัวเองที่กลางภูเขา! "
“ ว่ากันว่าพอถึงช่วง สาม เก้าวัน ข้างนอกติดลบสี่สิบองศา ฉี่ออกมาก็กลายเป็นน้ำแข็งทันที ถ้านายอยากลองดู ฉันก็จะจัดการพานายไปทันที!”
จางเจี้ยนได้ยินว่าจะจัดการให้ไปที่ภูเขาฉางไบขุดโสมไปตลอดชีวิต ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ ร้องไห้แล้วรีบพูดว่า “อย่าๆๆๆ ท่านห้า ผมยอมรับชะตากรรม ผมยอมรับชะตากรรม! ผมจะไปที่ก่อสร้างเพื่อแบกปูนซีเมนต์ ไม่ไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไบ! "
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...