ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 479
บทที่ 479
จางเจี้ยนยอมรับชะตากรรมของเขาโดยสิ้นเชิง
เมื่อเทียบกับต้องไปขุดโสมท่ามกลางหิมะบนภูเขาฉางไบตลอดชีวิต กับการแบกปูนที่ก่อสร้างในเมืองจินหลิง ถือว่าโชคดีมีความสุขกว่าเยอะ
อย่างน้อย ตัวเองก็ยังสามารถใช้ชีวิตในเมือง ยังกลับบ้านได้ ยังไงก็สามารถใช้ชีวิตนอกเวลางานได้
ถ้าไปที่ภูเขาฉางไบ งั้นชั่วชีวิตนี้ก็จบจริงๆแล้ว
ท่านหงห้าเห็นเขายอมรับชะตากรรมแล้ว พูดอย่างเย็นชาว่า “นี่นายถือว่าโชคดีแล้ว ไม่อย่างนั้น วันนี้ฉันจะพาคุณไปที่กรงสุนัขของฉันโดยตรงแล้วเอาให้สุนัขกิน!"
จางเจี้ยนรีบพยักหน้าขอบคุณทั้งน้ำตาแล้วพูด "ขอบคุณ ท่านเย่ที่ใจกว้างเมตตา... ขอบคุณท่านหงห้า ... "
ท่านหงห้าก็พูดกับลูกน้องโดยตรง "ไป พาเขาไปที่สถานที่ก่อสร้างในอำเภอจินถาน ปล่อยให้เขากินอยู่กับคนงานทั่วๆไป แต่ละเดือนมีวันหยุดสองวัน!"
"ครับ ท่านห้า!" ลูกน้องทั้งสองของท่านหงห้ารีบลากจางเจี้ยนออกไปข้างนอกทันที
ท่านหงห้าชี้ไปที่พันหยวนหมิงที่กำลังจะตายอยู่บนพื้นและถามเย่เฉิน "อาจารย์เย่ ไอ้แก่ตายยากนี่จะทำไงกับเขาต่อ?"
เย่เฉินพูดนิ่งๆ "ให้ตำรวจมาจับเขาไปเดี๋ยวนี้"
ทันทีที่พูดจบ ทีมตำรวจก็รีบเข้ามาถามเสียงดังว่า "คนไหนคือพันหยวนหมิง?!"
เซียวฉางควนรีบชี้ไปที่พันหยวนหมิงซึ่งนอนอยู่ที่พื้นและพูดว่า "คุณตำรวจ เขานี่แหละ"
ตำรวจเดินไปข้างหน้า เอารูปมาเทียบดูและพูดว่า "เขานี่แหละ เอาไป!"
ลูกน้องที่อยู่ข้างๆไล่ถามว่า "หัวหน้า คนนี้ได้รับบาดเจ็บจนหมดสติแล้ว ควรทำอย่างไร?"
"พาไปส่งโรงพยาบาลก่อน" หัวหน้านั่นพูด "หลังจากกู้ภัยมา ค่อยกักขัง!"
แต่ละคนก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
ทุกคนล้วนอยากมาเปิดหูเปิดตาที่คลับเฮาส์ฮุยหวง แต่คิดไม่ถึง ได้แค่เข้ามาในห้องล็อบบี้คลับเฮาส์ฮุยหวง ข้างในเป็นยังไงบ้างก็ยังไม่รู้
ในตอนนี้ เย่เฉินพูดกับท่านหงห้า "หงห้า บัตรของนายสามารถเข้าได้ถึงชั้นไหน?"
"ชั้นที่สิบครับ" ท่านหงห้ารีบพูด
เย่เฉินพูด "คุณช่วยผมเปิดห้องชั้นสิบ ให้คุณท่านทั้งหลายสนุกกันหน่อย"
ท่านหงห้าถามด้วยความประหลาดใจ "อาจารย์เย่ ท่านก็มีบัตรสูงสุด ... "
เย่เฉินโบกมือ บ่งบอกให้เขาเงียบ
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...