ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4784

อิโตะ นานาโกะจุดเทียนให้เขา เมื่อร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์จบก็กล่าวอวยพรเขาต่อ “โอโต้ซัง รีบเป่าเทียนเร็วเข้า”

เวลานี้ อิโตะ นานาโกะเองก็ไม่ได้ค้นพบเช่นกันว่า คำเรียกบิดาของนางได้เปลี่ยนจากท่านพ่อกลายเป็นโอโต้ซังไปแล้ว

และในหลายๆ ครั้งเธอก็ใช้น้ำเสียงดุเขาโดยไม่รู้ตัว

แต่ไม่มีใครคาดคิดว่า นี่กลับทำให้โทสะของนางาฮิโกะ อิโตะลดลงได้ หลังจากโดนลูกสาวคนโปรดของตนดุเข้าให้แล้ว เขาก็ไม่ได้มีท่าทางเย่อหยิ่งเหมือนอย่างตอนแรกแล้ว แต่กลับมีท่าทางน่าสงสารเหมือนเด็กแทน

เมื่อได้ยินอิโตะ นานาโกะสั่งให้เขาเป่าเทียน ด้วยความที่นางาฮิโกะ อิโตะไม่ค่อยพอใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงแกล้งใส่อารมณ์ราวกับเป็นเด็กๆ พลางบ่นออกไปว่า “ฉันไม่อยากเป่าเทียน วันเกิดอายุครบ 50 ปีสำคัญขนาดนี้ แต่ฉันกลับถูกลากขึ้นมาบนเครื่องบินแบบนี้ นี่มันเลอะเทอะและฝืนใจกันเกินไป!”

อิโตะ นานาโกะชะงักไป จากนั้นจึงยิ้มแล้วกล่าวว่า “โอโต้ซัง! ก็เป็นเพราะว่าอายุ 50 ปีเป็นช่วงเวลาที่สำคัญยังไงเล่า หนูเลยตั้งใจจัดงานฉลองวันเกิดให้พ่อสองรอบ และไม่แน่ที่เย่เฉินซังให้พวกเราไปที่นั่นก็เพราะต้องการจะฉลองวันเกิดให้พ่ออีก หากพ่อไม่พอใจ เดี๋ยวพอเครื่องถึงแล้วหนูจะชดเชยให้พ่อเอง!”

นางาฮิโกะ อิโตะบ่นพึมพำ “อย่ามาหลอกกันเลย ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มกว่าแล้ว ฉันยังไม่ทันจะลงเครื่องวันนี้ก็ได้ผ่านไปแล้ว จะฉลองวันเกิดสองครั้งได้ยังไง”

อิโตะ นานาโกะกล่าวอย่างจริงจังว่า “โอโต้ซังลืมไปแล้วหรือว่าญี่ปุ่นกับอเมริกาเวลาต่างกันอยู่ ตอนนี้ที่นิวยอร์กช้ากว่าที่นี่สิบสามชั่วโมง หากพวกเราบินไปถึงเร็วหน่อยใช้เวลาสิบเอ็ดชั่วโมงก็น่าจะถึงนิวยอร์กแล้ว อย่าคิดว่าตอนที่พวกเราบินออกจากญี่ปุ่นท้องฟ้าจะมืดแล้ว เพราะหลังจากที่เราไปถึงที่นิวยอร์กแล้วท้องฟ้าจะยังไม่มืดด้วยซ้ำ!”

นางาฮิโกะ อิโตะได้ยินเช่นนี้เขาก็หยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะกล่าวอย่างดีใจว่า “จริงด้วย ทำไมฉันถึงลืมไปได้นะ!”

เมื่อเห็นว่าเขายิ้มออกแล้ว อิโตะ นานาโกะก็รีบกล่าวว่า “อย่างนั้นโอโต้ซังก็รีบเป่าเทียนเร็วเข้าสิคะ”

นางาฮิโกะ อิโตะเริ่มรู้ตัวว่าท่าทางการแสดงออกของตัวเองไม่ค่อยปกตินักก็รีบกลับไปทำหน้าขรึมเช่นเดิม “แกคิดหรอว่าในวันเกิดฉันอยากบินจากอีกฝากโลกหนึ่งไปยังพื้นดินของอีกฟากโลกหนึ่ง?”

อิโตะ นานาโกะยิ้มแล้วกล่าวว่า “เอาล่ะโอโต้ซัง พ่อก็คิดได้ไหมล่ะว่านี่เป็นการบินมานิวยอร์กเป็นเพื่อนหนูเพื่อให้หนูมาพบกับชายที่หนูคิดถึงเขาทุกวันอย่างเย่เฉินซัง หากนี่สามารถทำให้ลูกสาวของพ่อมีความสุขได้ ทำไมพ่อจะต้องไม่พอใจด้วย”