เมื่อลงจากเฮลิคอปเตอร์แล้ว เฟ่ยเข่อซินเป็นฝ่ายเดินไปนำด้านหน้าเอง ระหว่างเดินก็กล่าวกับเย่เฉินว่า “คุณเย่คะ ที่นี่คือศูนย์การรักษาที่คุณปู่เคยให้การสนับสนุนเงินทุนเอาไว้ค่ะ วัตถุประสงค์หลักก็เพื่อทำการทดลองและศึกษาเทคโนโลยีการรักษาและยาขั้นสูง และตอนนี้ยังมีระบบการรักษามะเร็งที่ทันสมัยที่สุดในวงการ หรือว่าจะเป็นการรักษาเซลล์ภูมิคุ้มกัน ที่นี่ก็มีเช่นกันแถมยังดีที่สุดในโลกนี้ด้วย”
ในตอนนั้นเองเฟ่ยเข่อซินก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้จึงกล่าวว่า “อ่อ จริงสิคะคุณเย่ คุณน่าจะเคยได้ยินชื่อเมโยคลินิคมาบ้างใช่ไหมคะ ที่ได้ชื่อว่าเป็นโรงพยาบาลรักษาโรคมะเร็งเฉพาะทางที่ดีที่สุดในโลกตอนนี้”
“เคยได้ยินครับ” เย่เฉินพยักหน้า “เมโยคลีนิคมีชื่อเสียงมานานแล้ว คนส่วนมากน่าจะรู้จักกันหมด”
เฟ่ยเข่อซินอมยิ้มแล้วกล่าวต่อไปว่า “สมาชิกของทีมรักษามะเร็งของพวกเราเป็นคนเดียวกันถึง 60% ความเป็นมืออาชีพของพวกเขาก็เหมือนกับการบริการของพวกเราที่นี่ ส่วนเรื่องการทำวิจัยขั้นสูงนั้น พวกเรานำหน้าเมโยคลินิคเสียอีก เพราะเมโยคลินิคยังต้องสนใจเรื่องผลกำไร แต่พวกเราไม่ต้อง”
ระหว่างที่พูดเฟ่ยเข่อซินก็กล่าวอีกว่า “นอกจากนี้ตอนนี้ที่นี่ยังมีศูนย์การปลูกถ่ายอวัยวะที่ทันสมัยที่สุดของอเมริกา ทีมการรักษาโรคมะเร็งที่ดีที่สุด และมีทีมรักษาหลอดเลือดหัวใจและเส้นเลือดในสมองรวมทั้งการอายุวัฒนะด้วย ศูนย์แช่แข็งของพวกเราอยู่ใต้ดินชั้นห้า โดยได้รับการออกแบบตามแบบเมื่อสามร้อยปีก่อน เมื่อก่อนคุณปู่เคยบอกว่า หากวันหนึ่งท่านไม่อยู่แล้วก็ให้เอาเขามาอยู่ที่ศูนย์แช่แข็ง จะได้เป็นการท้าทายอนาคต บางทีอีกสองสามร้อยปีข้างหน้าเทคโนโลยีอาจจะทำให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้งก็ได้”
เย่เฉินพยักหน้าแล้วถอนใจ “การดูแลศูนย์การรักษา แต่ละปีตระกูลเฟ่ยคงใช้เงินไปไม่น้อยเลย”
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่นั้นก็เดินมาถึงลิฟต์ด้านบน
ตอนนั้นลิฟต์ก็ได้ขึ้นมาถึงพอดี ตอนที่เปิดประตูออกนั้น ก็มีผู้ชายเดินออกมาสามคน หนึ่งในนั้นมองแวบเดียวก็จำเย่เฉินได้ และรีบกล่าวกับเย่เฉินอย่างตื่นเต้นว่า “คุณเย่! พระเจ้า นี่มันคุณเย่จริงๆ ด้วย!”
เย่เฉินขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชายที่ทักทายตนตรงหน้าก็นึกออกอย่างประหลาดใจ เพราะผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ก็คือคนที่เขาเคยรู้จักมาก่อน นั่นก็คือผู้รับผิดชอบ FDA เจมส์ สมิธ นั่นเอง!

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...