เมื่อเจมส์ สมิธเห็นเย่เฉิน เขาก็ยินดีมากอย่างยิ่ง ในเวลาเดียวกันก็แสดงท่าทางตื้นตันราวกับเจอความหวังสุดท้ายของชีวิต
เย่เฉินกล่าวถามอย่างแปลกใจ “คุณสมิธมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”
สมิธกล่าวตอบอย่างยินดีออกไปตามสัญชาตญาณ “คืออย่างนี้ครับคุณเย่ ตอนนี้คลินิคของ FDA กำลังร่วมมือกับศูนย์การรักษาของตระกูลเฟ่ย ที่ผมมาวันนี้ก็เพื่อมาจัดการงานต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง……”
กล่าวถึงตรงนี้แล้ว เขาก็ไม่รอให้เย่เฉินได้ทันพูดอะไร เขานั่งคุกเข่าลงกับพื้นแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น “คุณเย่ครับ ในช่วงเวลาที่ผ่านมาผมอยากพบหน้าคุณมาตลอด แต่ก็ไม่มีโอกาสเลยสักครั้ง ผมไปที่เมืองจินหลิงหลายครั้ง แต่คนของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ไหนจะยังมีท่านหงห้าอีก ไม่ยอมให้ความร่วมมือกับผม……ท่านหงห้าถึงขั้นเก็บค่าแนะนำจากผมหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยช่วยเหลืออะไรผมเลย……”
หงห้าที่ยืนอยู่ด้านหลังเย่เฉินเม้มปากก่อนจะเอ่ยปากว่า “ฝรั่งขี้นกอย่างแกคิดแต่จะเจอคุณเฉิน แสดงว่าจะต้องมีเจตนาไม่ดีแน่ แกคิดหรือว่าฉันไม่รู้จักแก พวกแกก็แค่ต้องการขอซื้อยาเกิดใหม่เก้าเสวียนจากอาจารย์เย่ แล้วก็เอากลับไปทำวิจัยย้อนกลับที่อเมริกา ฉันจะบอกอะไรพวกแกเอาไว้ตรงนี้เลยนะ ค่าแนะนำที่พวกแกให้มาฉันไม่เคยเอาไปใช้เลยสักนิดเดียว มีปัญญาก็ไปฟ้องฉันได้เลย!”
สมิธได้ยินแบบนี้ก็ตกใจ เพราะเขาเพิ่งเห็นว่าท่านหงห้าอยู่ด้านหลังเย่เฉิน
เขารีบอธิบายอย่างลนลาน “คุณเย่……ที่ผมตามหาคุณไม่ใช่ว่าผมอยากเอายาเกิดใหม่เก้าเสวียนไปทำวิจัยย้อนกลับนะ ผมเป็นผู้รับผิดชอบ FDA ผมอยากจะเอายาเกิดใหม่เก้าเสวียนไปขายที่ตลาดอเมริกาจริงๆ……”
“ต่อมา พวกคุณก็ยังซื้อยาของพวกเรากลับไปทำการวิจัยย้อนกลับอีก อย่าคิดว่าผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ประเทศอเมริกาของพวกคุณได้ชื่อว่าให้ความสำคัญกับการคุ้มครองลิขสิทธิ์และการปกป้องทางสิทธิบัตรมากที่สุด แต่ FDA กลับจับมือกับกองทัพอเมริกาทำการวิจัยย้อนกลับยาของพวกเรา การทำแบบนี้นับว่าเป็นการกระทำไร้จริยธรรมทางอาชีพ และไม่รู้จักการปกป้องทรัพย์สินทางปัญญาได้อย่างไร้ยางอายที่สุดแล้ว!”
เย่เฉินยังคงกล่าวต่อไปว่า “หลังจากนั้นก็มีตัวแทนจากอเมริกาหลายแห่งมาที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ตัวแทนจากอเมริกาเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะถูกส่งมาจากกองทัพอเมริกาและสำนักข่าวกรองกลางมาที่หัวเซี่ย พวกเขาแฝงตัวเข้ามาในบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนเพื่อทำอะไรนั้น ผมไม่ต้องพูด คุณก็คงจะรู้เหตุผลดีล่ะมั้ง”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...