ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4788

อีกอย่างยาเกิดใหม่เก้าเสวียนได้กลายเป็นยาที่มีชื่อเสียงมากของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนไปแล้ว เมื่อเป็นเช่นนี้ก็เท่ากับว่ายาเกิดใหม่เก้าเสวียนประสบความสำเร็จไปแล้ว

สมิธได้ยินเย่เฉินกล่าวดังนั้น น้ำตาที่เอ่ออยู่ตรงเบ้าตาก็ล้นออกมา เขาร้องไห้พลางกล่าว “คุณเย่ ผมได้ยินมาว่าบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนทำการรักษาฟรีให้กับครอบครัวยากไร้ที่ป่วยเป็นโรคมะเร็งที่หัวเซี่ยด้วย ผมอยากขอร้องคุณให้เอาชื่อลูกชายผมเป็นหนึ่งในนั้นด้วยได้หรือไม่ จิมมี่น้อยของผมน่าสงสารมาก ผมทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาต้องทุกข์ทรมานกับโรคมะเร็งอีก……”

เย่เฉินกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “คุณพูดเองไม่ใช่หรือว่าบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนรักษาฟรีให้กับผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายที่ยากจน เงื่อนไขแรกก็คือครอบครัวยากจน แค่จุดนี้คุณและลูกชายก็ไม่สอดคล้องแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น วัตถุประสงค์ของโครงการนี้คือจะดูแลแค่ผู้ป่วยหัวเซี่ยเท่านั้น ผู้ป่วยของหัวเซี่ยจำนวนมากยังไม่ได้รับโอกาสนี้เลย ทำไมผมต้องเอาโควต้าที่มีคุณค่านี้ให้คนต่างชาติที่ไม่สอดคล้องกับเงื่อนไขด้วยล่ะ ดังนั้นต้องขอโทษด้วยที่ผมไม่สามารถช่วยคุณในเรื่องนี้ได้”

สมิธร้องไห้สะอึกสะอื้น “คุณเย่ ถ้าคุณไม่ช่วยเขา เขาคงต้องตายเร็วๆ นี้แน่ คุณจะทนเห็นเด็กอายุสิบสองขวบคนหนึ่งต้องตายเพราะโรคมะเร็งได้หรือ……”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วกล่าวอย่างจริงจัง “เมื่อพูดถึงเรื่องความตาย ในแต่ละวันมีคนตายไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน และในจำนวนพวกนี้ก็มีเด็กที่อายุไล่เลี่ยกับลูกชายคุณด้วย และบางคนเด็กกว่าเขาด้วยซ้ำไป ดังนั้งพวกเราคงไม่สามารถรักษาทุกคนได้”

“ดังนั้นคุณสมิธ คุณอย่าใช้วิธีการชั้นต่ำอย่างเรื่องศีลธรรมมาผูกมัดเลย มันไม่มีความหมายอะไรสำหรับเรา!”

“คุณเอาเรื่องศีลธรรมมาผูกมัดผม แล้วทำไมคุณไม่ไปถามบริษัทยาอย่างบริษัทรุ่ยฮุยและโนวาร์ตีสล่ะ ในแต่ละปีมีเด็กต้องตายเพราะโรคเม็ดเลือดขาวตั้งมากมาย ทำไมพวกเขาถึงยังตั้งราคายาเอาไว้สูงขนาดนั้น ทำไมถึงไม่มอบยาให้กับเด็กทุกคนที่ป่วยเป็นโรคเม็ดเลือดขาวฟรีล่ะ”

เย่เฉินยังคงพูดต่อไป “ดังนั้นเมื่อพูดกลับมาถึงเรื่องของเรา พวกเราทุกคนล้วนโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว อย่าใช้ศีลธรรมมาผูกมัดกันเลย เพราะมันต่ำเกินไป”

สีหน้าของสมิธตอนนี้นี้เหลือเพียงความสิ้นหวัง

ตอนนี้เย่เฉินนึกบางอย่างขึ้นมาได้จึงกล่าวว่า “อ่อ จริงสิ ถ้าคุณอยากทำอะไรเพื่อเป็นการหาทางช่วยชีวิตของลูกชายคุณ คุณก็ควรแสดงความจริงใจที่มากพอออกมาก่อน”