เฟ่ยเข่อซินตกตะลึงจนไม่รู้ว่าจะกล่าวอะไรออกไปดี “คุณเย่……หากถ่ายไนโตรเจนเหลวออก ร่างจะไม่สามารถอยู่ในอุณหภูมิต่ำได้อีกแล้ว เมื่ออุณหภูมิของร่างเริ่มสูงขึ้น เซลล์อาจจะได้รับความเสียหายจากอุณหภูมิที่สูงขึ้น หากเป็นเช่นนั้นเกรงว่าร่างจะไม่ต่างอะไรกับการละลายเนื้อวัว เซลล์จะฉีกขาด เลือดจะไหลออก หากไปถึงขั้นนั้นก็คงไม่มีโอกาสฟื้นกลับขึ้นมาได้อีก……”
ระหว่างที่กล่าว เธอก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน “ที่ที่นี่ใช้อุปกรณ์ในการรักษาร่างเอาไว้สามร้อยปีก็เป็นเพราะว่านักวิจัยคาดว่าภายในหนึ่งถึงสองร้อยปีนี้เป็นการยากที่จะคิดวิธีในการแก้ปัญหาเซลล์ได้รับผลกระทบจากการเพิ่มอุณหภูมิได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่แช่แข็งเอาไว้เป็นเวลานานเอาไว้ก่อน ในอนาคตอีกหลายร้อยปีข้างหน้า เทคโนโลยีอาจจะก้าวหน้าจนสามารถแก้ปัญหานี้……”
เย่เฉินมองไปที่ไอที่พวยพุ่งออกมาจากถังแสตนเลสหมายเลขเจ็ดแล้วอมยิ้ม จากนั้นจึงเอ่ยอย่างอารมณ์ดีว่า “ไม่ต้องรอให้เทคโนโลยีก้าวหน้าแล้วล่ะ วันนี้จะจัดการแก้ปัญหานี้ซะ ผมมีวิธีที่จะทำให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง!”
เฟ่ยเข่อซินได้ยินดังนั้นก็อ้าปากค้าง ราวกับอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อนึกถึงสถานะของเย่เฉินที่ไม่ใช่คนธรรมดา ของอย่างยาอายุวัฒนะเรียกได้ว่าเป็นยาวิเศษชั้นยอด เขายังทำออกมาได้ ดังนั้นการช่วยหลี่ญ่าหลินจึงใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
อีกอย่าง หากไม่สามารถจัดการได้ เย่เฉินก็คงไม่สั่งให้เธอเอาหลี่ญ่าหลินออกมา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ นางก็รีบถามเย่เฉินว่า “คุณเย่ หากคุณมีวิธีช่วยหลี่ญ่าหลินให้ฟื้นขึ้นมาจริงๆ หากหลี่ญ่าหลินฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นคุณจะเกิดความสงสัยในสถานะของคุณหรือไม่ จากนิสัยและสไตล์ของเขา หากเขาฟื้นขึ้นมา เขาจะต้องสืบเรื่องให้ถึงที่สุดอย่างแน่นอน……”
เย่เฉินอมยิ้มแล้วกล่าวเรียบๆ ว่า “ไม่เป็นไร รอให้เขาฟื้นขึ้นมาก่อน ผมจะเปิดใจคุยกับเขา ในเมื่อผมทำอย่างสุดความสามารถจนช่วยเขาขึ้นมาได้แล้ว ผมก็จะบอกให้เขารู้ว่าผมคือใคร!”
แน่นอนว่าเย่เฉินรู้จักสไตล์การทำงานของหลี่ญ่าหลิน
ขอเพียงแค่เขาฟื้นขึ้นมา ขอเพียงแค่เขายังจำความทรงจำในอดีตได้ เขาจะต้องพยายามสืบเรื่องที่เคยเกิดขึ้นทั้งหมดก่อนหน้านี้ให้ถึงที่สุด
เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เขาก็เอ่ยกับเฟ่ยเข่อซินว่า “คุณหนูเฟ่ยให้คนถ่ายไนโตรเจนเหลวออกมาจากถังแช่แข็งเถิด แล้วเอาหลี่ญ่าหลินแช่ไว้ในน้ำอุ่น ส่วนเรื่องที่เหลือ ผมจะเป็นคนจัดการเอง”
“ได้ค่ะคุณเย่!” แม้ว่าเฟ่ยเข่อซินจะไม่รู้ว่าเย่เฉินจะช่วยหลี่ญ่าหลินอย่างไร แต่เธอมีความเชื่อมั่นและศรัทธาในตัวเย่เฉินมาก ดังนั้นจึงกล่าวกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ เพื่อให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ คุณและคุณหนูซู คุณเฉินและคุณหงไปรออยู่ที่ห้องด้านข้างก่อน เดี๋ยวฉันจะสั่งคนให้มาละลายน้ำแข็งให้เขาเดี๋ยวนี้ เมื่อทำการละลายเรียบร้อยแล้วค่อยไปเชิญคุณอีกทีค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า เรื่องที่ตนจะช่วยหลี่ญ่าหลินนั้น ยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น
คนที่อยู่ตรงหน้าทั้งหมดนี้ล้วนเป็นคนที่มีความเชื่อมั้น แต่คนทำงานจะมีความเชื่อมั่นมากน้อยแค่ไหนนั้นเป็นเรื่องที่ยากจะรับประกัน เฟ่ยเข่อซินจึงต้องจัดการทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...