ดังนั้นเย่เฉินจึงพาซูรั่วหลี เฉินจื๋อข่ายรวมทั้งหงห้ามุ่งหน้าไปที่ห้องพักผ่อนที่อยู่ด้านข้าง
ส่วนเฟ่ยเข่อซินนั้นก็รีบเรียกเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบด้านการแช่แข็งมาทันที โดยให้เจ้าหน้าที่รีบถ่ายไนโตรเจนเหลวออกจากถังหมายเลข7 ให้หมด
เจ้าหน้าที่รับผิดชอบด้านการแช่แข็งได้ยินเช่นนี้สีหน้าพลันซีดเผือด และพยายามอธิบายว่า “คุณหนูเฟ่ย ตอนนี้การแช่แข็งร่างมนุษย์อยู่ในขั้นที่สามารถแช่แข็งมนุษย์ได้เพียงอย่างเดียว พวกเราสามารถแช่แข็งมนุษย์ได้อย่างปลอดภัย แต่ยังไม่รู้วิธีการที่จะละลายได้อย่างปลอดภัย หากถ่ายไนโตรเจนเหลวออกเกรงว่าจะทำให้เกิดความเสียหายอย่างมากกับร่างที่อยู่ในถัง……”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “เรื่องนี้คุณไม่ต้องกังวลไป คุณแค่ทำหน้าที่นำไนโตรเจนเหลวออกมา แล้วก็เอาร่างของเขาเข้าไปแช่ในน้ำอุ่นก็พอแล้ว”
เจ้าหน้าที่รับผิดชอบได้ยินดังนั้นก็ได้แต่อ้าปากค้างก่อนจะเอ่ยปากว่า “คุณหนูเฟ่ย……คือ……นี่มันไม่ได้ง่ายเหมือนการเอาเนื้อก้อนหนึ่งออกมาจากตู้เย็นแล้วแช่น้ำนะ……”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวเรียบๆ ว่า “คุณแค่ทำตามคำสั่งก็พอแล้ว”
ผู้รับผิดชอบจนปัญญาได้แต่รับคำ
จากนั้น คนงานก็หยุดการทำงานระบบหมุนเวียนไนโตรเจนเหลวของระบบถังหมายเลข 7 จากนั้นใช้แรงดันขับไนโตรเจนเหลวที่อยู่ด้านในถังออกมา
หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ที่สวมใส่ชุดกันความเย็นสี่คนก็นำตัวหลี่ญ่าหลินที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าติดลบสองร้อยองศาออกมาจากถังแช่แข็ง
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกจำนวนหนึ่งก็ได้ใช้น้ำยาทำความสะอาดฆ่าเชื้อในอ่างน้ำเรียบร้อยแล้ว โดยได้เตรียมน้ำสะอาดที่มีอุณหภูมิอุ่นเอาไว้ เมื่อหลี่ญ่าหลินถูกส่งตัวมาก็จะนำร่างมาทำความสะอาดในอ่างนี้ หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็จะใส่ชุดสำหรับแช่แข็งให้เขา แล้วใช้เวลาถึงสองวันสองคืนในการทำร่างให้เย็นลง โดยค่อยๆ ทำให้ร่างมีอุณหภูมิเย็นลงเรื่อยๆ จนติดลบสองร้อยองศา
ทว่าเจ้าหน้าที่เหล่านี้ต่างไม่มีใครคาดคิดว่า ตอนนี้พวกเขาจะตัดสินใจใช้วิธีการที่บ้าระห่ำแบบนี้เพื่อละลายหลี่ญ่าหลิน
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าแล้วมองกลุ่มเจ้าหน้าที่เดินออกจากสถานที่แห่งนั้นไป
ในขณะที่นางตั้งใจว่าจะไปตามเย่เฉินก็คิดไม่ถึงว่า เย่เฉินได้เดินออกมาจากห้องรับรองแล้ว
เฟ่ยเข่อซินมองไปที่หลี่ญ่าหลินที่ลอยอยู่ในน้ำผสมโลหิต และกล่าวกับเย่เฉินอย่างตระหนกว่า “คุณเย่คะ……อาการของหลี่ญ่าหลินไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นะคะ……”
เย่เฉินกล่าวเรียบๆ ว่า “ไม่ต้องสนใจ ขอแค่สมองของเขาไม่ได้รับการกระทบกระเทือนก็พอ”
ที่เย่เฉินให้ใช้วิธีบ้าระห่ำในการทำละลายหลี่ญ่าหลินด้วยการแช่น้ำอุ่น เป็นเพราะว่าประสิทธิภาพของยาก่อใหม่ที่จะทำให้เขากลับมาเป็นอย่างเดิมได้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...