เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4795

ในช่วงเวลานั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น “หลี่ญ่าหลิน ตอนนี้คุณมองเห็นผมชัดไหม”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ หลี่ญ่าหลินก็ชะงักไป

เป็นเรื่องที่แปลกมาก เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนาน ในความฝันของเขาไม่เคยมีเสียงดังขึ้นเลย

ถึงแม้ว่าเขาจะฝันถึงภรรยาของตัวเอง หรือว่าบิดาที่เสียชีวิตไปแล้ว แต่ภาพความฝันพวกนั้นล้วนแล้วแต่เป็นภาพที่ไร้เสียง ราวกับเขากำลังดูหนังใบ้อยู่

ทว่าตอนนี้ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียง เสียงที่ดังขึ้นอย่างจริงแท้แน่นอน

ทว่าเสียงนี้ที่ได้ยินเป็นเสียงที่เขารู้สึกไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย

สิ่งที่น่าแปลกประหลาดไปยิ่งกว่านั้นก็คือ แม้ว่าเสียงจะไม่คุ้นเคย แต่ในความไม่คุ้นเคยนั้น ราวกับมีความคุ้นเคยแฝงอยู่ในนั้นด้วย

เขาอดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเอง “ฉันจะต้อง……เคยได้ยิน……เสียงนี้ที่ไหนสักแห่ง……”

“แต่……เวลาผ่านไปเนิ่นนานแล้ว……เวลาสั้นๆ……ทำให้เขานึกไม่ออก……”

ทว่าในช่วงเวลานั้นเอง ประสาทสัมผัสของเขาก็ค่อยๆ เริ่มกลับมาอีกครั้ง

ตอนนี้สิ่งที่เห็นไม่ได้เป็นเพียงเสียงสว่างขาวซีดอีกต่อไปแล้ว

ตอนนี้เขาสามารถมองเห็นถังแสตนเลสทรงสูงที่ดูแล้วมืดหม่นและน่าพิศวง

หลังจากนั้น สายตาของเขาก็เริ่มชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกระจกใสในห้องน้ำที่เกิดผ้าบางๆ ขึ้นหนึ่งชั้นที่เกิดจากลมร้อนที่พัดผ่าน

ในตอนนั้นเอง เขาก็ค้นพบว่าตนเองนั้นนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำใบใหญ่ที่

แถมด้านข้างอ่างน้ำนี่เองก็มีคนคนหนึ่งยืนอยู่!

เขาจ้องเขม็งไปที่คนคนนั้น ในตอนนั้นเองทั้งร่างของเขาก็สั่นสะท้าน!

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน