ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4796

ทว่าตระกูลอานกลับคิดว่า เขาจะต้องยังมีชีวิตอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งของโลกใบนี้ เพียงแต่พวกเขายังหาไม่เจอก็เท่านั้น

แต่หลี่ญ่าหลินไม่แม้แต่จะฝันว่าตนเองจะตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ได้ และเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้วคนแรกที่พบกลับเป็นลูกชายของอานเฉิงซี

นี่เองทำให้คนที่เกิดมาเป็นตำรวจออย่างหลี่ญ่าหลิน เกิดความสงสัยขึ้นมาเป็นลำดับแรก

ด้วยเหตุนี้เขาจึงใจเย็นลงแล้วกล่าวแจกแจงว่า “ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า ตอนนี้ฉันต้องตายแล้วถึงจะถูก ตอนนั้นฉันจำได้ว่าตอนที่ลิฟต์เปิดประตูมา มีกลุ่มชายฉกรรจ์ชุดดำเดินออกมาจากในลิฟต์และยิงมาที่ฉัน…… คนสารเลวกลุ่มนั้นป่าเถื่อนมาก แถมยังลงมืออย่างไม่ลังเล ก่อนที่ฉันจะหมดสติไป ฉันจำได้ว่าฉันโดนยิงอย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบนั้น ฉันแม่งคงตายสนิทไปตั้งแต่นัดแรกแล้ว ต่อให้เป็นเทพเซียนกลับชาติมาเกิดก็คงช่วยอะไรฉันไม่ได้หรอก……”

เมื่อกล่าวจบ เขาก็เบิกตากว้างแล้วกล่าวออกมาว่า “แม่งเอ๊ย นี่ต้องเป็นโลกหลังความตายแน่ๆ!”

เมื่อนึกได้ถึงตอนนี้เขาก็เอ่ยออกมาทันทีว่า “ที่แท้หลังจากที่คนตายไปแล้วมันเป็นอย่างนี้นี่เอง…… อยู่ในสภาวะฝันตลอดเวลา ล่องลอยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาด……แล้วหลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อ? หรือว่าจะต้องกลับไปเกิดใหม่เข้าสู่วัฏจักรสงสาร?”

เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาว่าก่อนจะเอ่ยว่า “ผมก็นึกว่าคนเป็นตำรวจอย่างพวกคุณจะเชื่อในวัตถุนิยม ไม่คิดเลยว่านักสืบระดับสูงชื่อดังอย่างคุณจะมีความคิดที่โง่เขลาแบบนี้เหมือนกัน”

ระหว่างที่กล่าวน้ำเสียงของเย่เฉินก็สูงขึ้นเล็กน้อย “หลี่ญ่าหลินคุณฟังให้ดีนะ คุณยังไม่ตาย และผมเป็นคนช่วยคุณ”

หลี่ญ่าหลินมองไปทางเย่เฉินแล้วโบกมือ “ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้แน่! เมื่อครู่นี้ฉันบอกไปแล้วไงว่าตอนนั้นฉันโดนยิงตั้งหลายนัด ฉันตายแล้วอย่างแน่นอน ไม่ว่าใครก็ช่วยฉันไม่ได้……แสดงว่านี่จะต้องไม่ใช่ความจริงอย่างแน่นอน! ฉันเป็นตำรวจมาทั้งชีวิต ตรรกนี้ไม่มีทางเป็นไปได้!”