ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4797

เย่เฉินส่ายหน้าพลางหัวเราะแล้วกล่าวว่า “สิ่งที่ผมจะให้คุณดูก็คือ ถึงแม้ว่าร่างของคุณจะถูกยิงจนเละเป็นตะแกรง แต่โชคยังดีที่หัวของคุณไม่โดนลูกกระสุน ตอนนั้นถ้ามีกระสุนแม้แต่ลูกเดียวทะลุเข้าไปในกะโหลกของคุณ หากสมองคุณไหลออกมา แน่นอนว่าคุณได้ตายจริงๆ แน่”

หลี่ญ่าหลินมองเย่เฉินด้วยความสงสัย “หมายความว่ายังไง”

เย่เฉินชี้ไปที่ถังแสตนเลสทรงสูงแล้วยิ้มอย่างไร้ความรู้สึก “คุณลองดูถังแสตนเลสรอบตัวคุณดีๆ ของพวกนี้มีไว้สำหรับแช่แข็งร่างมนุษย์โดยเฉพาะ คุณลองสังเกตที่ถังหมายเลขเจ็ดดีๆ เพราะก่อนหน้าที่คุณจะฟื้นขึ้นมา คุณถูกแช่ไว้ที่ถังใบนั้น”

หลี่ญ่าหลินตกตะลึงกับถังแสตนเลสสูงตระหง่านตรงหน้าจนพูดไม่ออก เขาถามอย่างล่องลอย “แช่แข็ง? หมายความว่ายังไง”

เย่เฉินยิ้ม “ข้อแรก คุณเป็นคนโชคดีที่ตอนโดนโจมตี อีกฝ่ายจะเอาคุณให้ตายสนิท แต่กลับยิงไม่โดนสมองของคุณ ทำให้สมองของคุณยังทำงานอยู่จนถึงตอนนี้”

ระหว่างที่กล่าว เย่เฉินก็ชี้ไปที่เฟ่ยเข่อซินที่อยู่ด้านหลังเขา และพูดต่อไปว่า “นอกจากนั้นคุณยังต้องขอบคุณคุณหนูเฟ่ย หากเธอไม่ได้พาคุณกลับมาแช่แข็งที่ศูนย์แช่แข็งของตระกูลเฟ่ย ป่านนี้ร่างของคุณคงเน่าสลายไปแล้ว”

หลี่ญ่าหลินเพิ่งจะสังเกตว่าที่แท้แล้วด้านหลังของเย่เฉินมีคนยืนอยู่อีกสองสามคน และหนึ่งในนั้นมีเฟ่ยเข่อซินแห่งตระกูลเฟ่ยอยู่ด้วย

“ฮู้วว……” หลี่ญ่าหลินพ่นลมหายใจเย็นๆ ออกมาแล้วอ้าปากค้างมองไปที่เย่เฉินก่อนจะถามว่า “แต่นี่ก็คงไม่เพียงพอที่จะทำให้ฉันฟื้นขึ้นมาหรอกมั้ง ตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว บาดแผลของฉันไม่มีทางรักษาได้ และยิ่งไปกว่านั้น ในทางวิทยาศาสตร์ ฉันไม่เคยได้ยินว่าหลังจากที่เอาคนไปแช่แข็งแล้วเมื่อทำละลายเสร็จแล้วคนจะฟื้นขึ้นมาได้ ส่วนมากจะแช่ไว้ก่อน ส่วนจะทำละลายอย่างไรนั้นก็ค่อยว่ากันอีกที……”