ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4799

สรุปบท บทที่ 4799  เพราะว่าผมไม่อยากรู้จัก2: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

สรุปตอน บทที่ 4799  เพราะว่าผมไม่อยากรู้จัก2 – จากเรื่อง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 4799  เพราะว่าผมไม่อยากรู้จัก2 ของนิยายนิยาย จีนเรื่องดัง ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนนั้นอานโฉงชิวเคยบอกเขาว่า ในงานประมูลลึกลับครั้งหนึ่ง อานโฉงชิวยอมควักเงินสามพันล้านดอลล่าห์เพื่อซื้อยาอายุวัฒนะนี้ แต่สุดท้ายก็โดนอีกฝ่ายหนึ่งปฏิเสธ

อานโฉงชิวบอกเขาว่า ยาอายุวัฒนะนั้นไม่เพียงแค่รักษาโรคได้มากมาย แต่ยังทำให้คนอายุยืนมากขึ้นถึงสิบยี่สิบปี

ความคิดแรกของหลี่ญ่าหลินนั่นคือไม่เชื่อ

แต่หลังจากที่ได้ฟังอานโฉงชิวอธิบาย แม้ว่าเขาจะรู้สึกพิศวงอยู่บ้าง แต่ด้วยความเชื่อที่มีต่อเพื่อนสนิท ทำให้เขาเลือกที่จะเชื่อเพื่อน

ตอนนั้นเขาแอบคิดในใจว่า “หากบนโลกนี้มียาวิเศษที่ทำให้คนอายุน้อยลงยี่สิบปีได้ การที่จะมียาที่สามารถทำให้เขาก่อร่างขึ้นมาใหม่ได้นั้นก็คงไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้……

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยว่า “ยาที่คุณพูด เป็นประเภทเดียวกับยาอายุวัฒนะในตำนานหรือไม่”

เย่เฉินยิ้ม “โอ้โห ที่แท้คุณก็เคยได้ยินเรื่องยาอายุวัฒนะเสียด้วย ได้ยินมาจากน้าชายใหญ่ของผมล่ะสิ”

“น้าชายใหญ่ของนาย……” หลี่ญ่าหลินชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นจึงนึกว่าตอนที่ตนเองเพิ่งจะฟื้นขึ้นมานั้น เย่เฉินได้แนะนำตัวเองไปแล้ว ตอนนั้นจึงรู้สึกประหลาดใจมากจนพูดโพล่งออกไปทันที “โฉงชิวเป็นคนพูดกับฉันเองจริงๆ……”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วถามพร้อมรอยยิ้ม “ในเมื่อเขาเคยพูดเรื่องยาอายุวัฒนะกับคุณ แสดงว่าเขาจะต้องพูดเรื่องงานประมูลยาอายุวัฒนะด้วย ที่เขาโดนเจ้าของไล่ออกจากงานใช่ไหม?”

หลี่ญ่าหลินเบิกตากว้างและตอบไปว่า “นาย……รู้ได้ยังไง?!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยแล้วถามว่า “ทำไมหรือ ตอนนี้คุณยังสงสัยในฐานะของผมอยู่อีกหรือ”

หลี่ญ่าหลินค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่งแล้วมองไปทางเย่เฉินพร้อมกล่าวอย่างจริงจังว่า “ฉันก็แค่รู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกมากเท่านั้นเอง หากนายเป็นเย่เฉินคนนั้นจริงๆ ตระกูลอานพยายามอย่างเต็มความสามารถในการตามหาตัวนาย คงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตามหาไม่เจอ ฉันจำได้ว่าตอนที่นายหายตัวไปอายุเพิ่งจะแปดขวบ ต่อให้นายมีความสามารถมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางที่จะหลบการตามหาของตระกูลอานได้……”

เย่เฉินยิ้มอย่างไร้อารมณ์ “ที่พวกเขาหาผมไม่พบ ไม่ได้เป็นเพราะว่าผมซ่อนตัวดีหรอก แต่เป็นเพราะว่าทุกคนที่ออกตามหาผมตามหาผิดทาง ทุกคนรู้ว่าผมหายตัวไปในที่เมืองจินหลิง จึงคิดว่าผมได้ออกไปจากจินหลิงตั้งนานแล้ว แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมานี้ ผมอยู่ที่เมืองจินหลิงมาตลอด สงสัยจะเป็นอย่างคำที่ว่าเส้นผมบังภูเขาล่ะมั้ง”

เย่เฉินยังกล่าวต่อไปว่า “ส่วนเรื่องที่คุณถามผมเมื่อกี้ที่ว่าทำไมไม่กลับไปทำความรู้จักกับตายายนั้น คำตอบง่ายมาก เป็นเพราะไม่อยากรู้จัก”

 

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน