ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4808

อานโยวโยวพยักหน้า “ได้เลยพี่ใหญ่ น้องเข้าใจแล้ว”

คุณท่านหันมาพูดกับอานโฉงชิวว่า “โฉงชิว ช่วยหารูปของคุณหนูเฟ่ยเอามาให้ฉันดูหน่อย ฉันจะได้ไม่จำคนผิด”

อานโฉงชิวรีบหยิบมือถือออกมาเพื่อหารูปคุณหนูเฟ่ยในอินเตอร์เน็ตก่อนจะยื่นให้คุณท่านดู

คุณท่านดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะส่งมือถือคืนให้อานโฉงชิว ทว่าตัวของเขาพลันแข็งทื่อเพราะในหัวของเขาปรากฏภาพของคนคนหนึ่ง จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “จริงสิ โฉงชิว……คุณหนูเฟ่ยเอาตัวญ่าหลินไปด้วยใช่ไหม”

อานโฉงชิวชะงักก่อนจะตอบว่า “พ่อจำญ่าหลินได้แล้วหรือครับ”.

คุณท่านกล่าวออกมาราวกับอยู่ในภวังค์ “เมื่อกี้นี้ในหัวของฉันปรากฏภาพภาพหนึ่งแวบขึ้นมา คล้ายจำได้ว่าผู้มีพระคุณในวันนั้นบอกว่าหลี่ญ่าหลินตายไปแล้ว……”

เขารีบถามต่ออีกว่า “โฉงชิว วันนั้นผู้มีพระคุณได้บอกไหมว่า ร่างของหลี่ญ่าหลิน เขาจะให้คนเอาไปจัดการฝังให้”

อานโฉงชิวตกใจที่พ่อยังคงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นได้บางส่วน จึงกล่าวอย่างหดหู่ “ตอนนนั้นผู้มีพระคุณพูดแบบนั้นจริงๆ ผมเดาว่าเขาคงสั่งให้คุณหนูเฟ่ยเป็นคนจัดการเรื่องนั้นต่อ”

ดวงตาของคุณท่านแดงก่ำขึ้นแล้วกล่าวอย่างตำหนิตัวเอง “ฉันผิดต่อหลี่ญ่าหลิน ผิดต่อพ่อแม่ของเขาและผิดต่อลูกเมียของเขา……”

อานโฉงชิวจึงรีบกล่าวปลอบใจ “พ่อครับ นี่ไม่ใช่ความผิดของพ่อคนเดียวสักหน่อย แต่เป็นตระกูลอานของพวกเราที่ติดหนี้เขา”

คุณท่านถามอีกว่า “แล้วลูกเมียของญ่าหลิน จัดการอย่างไรบ้างแล้ว”

อานโฉงชิวกล่าวอย่างอึดอัดใจ “ผมยังไม่ได้ไปจัดการอะไรทางด้านลูกเมียของเขาเลย……วันนั้นผู้มีพระคุณกำชับว่าไม่ว่าใครก็ห้ามเผยแพร่ข่าวการเสียชีวิตของเขาโดยเด็ดขาด รวมทั้งลูกเมียของเขาด้วย ภรรยาของเขาพยายามโทรหาผมตลอดเพื่อถามว่าเขาหายไปไหน ผมเองก็ได้แต่ตอบว่าไม่แน่ใจ……สองแม่ลูกได้ไปแจ้งความแล้ว แต่ว่าตำรวจนิวยอร์กก็ไม่ได้เบาะแสอะไรของเขาเลย……”