อานโยวโยวพยักหน้า “ได้เลยพี่ใหญ่ น้องเข้าใจแล้ว”
คุณท่านหันมาพูดกับอานโฉงชิวว่า “โฉงชิว ช่วยหารูปของคุณหนูเฟ่ยเอามาให้ฉันดูหน่อย ฉันจะได้ไม่จำคนผิด”
อานโฉงชิวรีบหยิบมือถือออกมาเพื่อหารูปคุณหนูเฟ่ยในอินเตอร์เน็ตก่อนจะยื่นให้คุณท่านดู
คุณท่านดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะส่งมือถือคืนให้อานโฉงชิว ทว่าตัวของเขาพลันแข็งทื่อเพราะในหัวของเขาปรากฏภาพของคนคนหนึ่ง จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “จริงสิ โฉงชิว……คุณหนูเฟ่ยเอาตัวญ่าหลินไปด้วยใช่ไหม”
อานโฉงชิวชะงักก่อนจะตอบว่า “พ่อจำญ่าหลินได้แล้วหรือครับ”.
คุณท่านกล่าวออกมาราวกับอยู่ในภวังค์ “เมื่อกี้นี้ในหัวของฉันปรากฏภาพภาพหนึ่งแวบขึ้นมา คล้ายจำได้ว่าผู้มีพระคุณในวันนั้นบอกว่าหลี่ญ่าหลินตายไปแล้ว……”
เขารีบถามต่ออีกว่า “โฉงชิว วันนั้นผู้มีพระคุณได้บอกไหมว่า ร่างของหลี่ญ่าหลิน เขาจะให้คนเอาไปจัดการฝังให้”
อานโฉงชิวตกใจที่พ่อยังคงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นได้บางส่วน จึงกล่าวอย่างหดหู่ “ตอนนนั้นผู้มีพระคุณพูดแบบนั้นจริงๆ ผมเดาว่าเขาคงสั่งให้คุณหนูเฟ่ยเป็นคนจัดการเรื่องนั้นต่อ”
ดวงตาของคุณท่านแดงก่ำขึ้นแล้วกล่าวอย่างตำหนิตัวเอง “ฉันผิดต่อหลี่ญ่าหลิน ผิดต่อพ่อแม่ของเขาและผิดต่อลูกเมียของเขา……”
อานโฉงชิวจึงรีบกล่าวปลอบใจ “พ่อครับ นี่ไม่ใช่ความผิดของพ่อคนเดียวสักหน่อย แต่เป็นตระกูลอานของพวกเราที่ติดหนี้เขา”
คุณท่านถามอีกว่า “แล้วลูกเมียของญ่าหลิน จัดการอย่างไรบ้างแล้ว”
อานโฉงชิวกล่าวอย่างอึดอัดใจ “ผมยังไม่ได้ไปจัดการอะไรทางด้านลูกเมียของเขาเลย……วันนั้นผู้มีพระคุณกำชับว่าไม่ว่าใครก็ห้ามเผยแพร่ข่าวการเสียชีวิตของเขาโดยเด็ดขาด รวมทั้งลูกเมียของเขาด้วย ภรรยาของเขาพยายามโทรหาผมตลอดเพื่อถามว่าเขาหายไปไหน ผมเองก็ได้แต่ตอบว่าไม่แน่ใจ……สองแม่ลูกได้ไปแจ้งความแล้ว แต่ว่าตำรวจนิวยอร์กก็ไม่ได้เบาะแสอะไรของเขาเลย……”
หลี่ญ่าหลินนั่งรออยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังอาคารสูงตระหง่านด้านนอก แมตฮัตตันหรูหรารุ่งเรืองทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ
จนกระทั่งถึงตอนนี้ เขาเองก็ยังรับกับความจริงเรื่องที่ว่าตนเองตายแล้วฟื้นขึ้นมาไม่ได้
เฮลิคอปเตอร์บินไปถึงอาคารอานปางอย่างรวดเร็วแล้วมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งดาดฟ้าอาคาร จากนั้นจึงลงจอดช้าๆ
หลี่ญ่าหลินในตอนนั้นยังคงสวมใส่แมสปิดปากและแว่นตาดำ บวกกับชุดนักวิจัยที่เขาสวมใส่ ทำให้มองไม่ออกว่าคนคนนี้คือหลี่ญ่าหลินนักสืบเชื้อสายจีนที่หายตัวไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง
หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์จอดสนิทแล้ว ผู้ช่วยกัปตันก็เดินออกมาจากห้องนักบิน เพื่อเปิดประตูเครื่องบินให้กับเฟ่ยเข่อซินและหลี่ญ่าหลิน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...