ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4809

เฟ่ยเข่อซินเดินล่วงหน้าลงมาก่อน ส่วนหลี่ญ่าหลินนั้นถึงจะเดินตามลงมา และในตอนนี้เองอานฉี่ซานก็เดินลงมาโดยมีอานโฉงชิวประคองมาด้านหน้า

เนื่องจากอานฉีซานเป็นโรคอัลซัลเมอร์ ดังนั้นความทรงจำของเขาที่มีต่อเฟ่ยเข่อซินไม่ต่างอะไรการฟังนิทานที่ได้ลูกหลานของเขาเล่าให้ฟังอีกที

แต่เขาเองก็รู้ดีว่าในช่วงเวลาที่ตระกูลอานตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก เฟ่ยเขอซินได้ช่วยเอาไว้ไม่น้อย ด้วยนิสัยของเขาที่ต้องตอบแทนผู้มีพระคุณ เขาจึงรู้สึกซาบซึ้งในตัวเฟ่ยเข่อซินเป็นพิเศษ

และเนื่องจากเมื่อครู่นี้เขาได้ดูรูปเฟ่ยเขอซินเอาไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นตอนที่เฟ่ยเข่อซินเดินลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ อานฉี่ชานจึงเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาก่อนแล้วกล่าวเสียงดังว่า “สวัสดีคุณหนูเฟ่ย พวกเราเจอกันอีกแล้ว!”

เฟ่ยเข่อซินไม่คิดว่าคุณท่านจะยังจำตนเองได้จึงรีบกล่าวอย่างนอบน้อม “คุณท่านอาน ช่วงนี้สบายดีไหมคะ”

คุณท่านพยักหน้าแล้วกล่าวกับเฟ่ยเข่อซินว่า “ด้วยบุญคุณของคุณหนูเฟ่ย ทำให้ช่วงนี้เรายังสบายดีอยู่”

เฟ่ยเข่อซินรีบกล่าวว่า “คุณท่านอาน ท่านอย่าพูดแบบนี้เลย หนูเป็นเด็กจะรับเอาไว้ได้อย่างไร”

อานโฉงชิวที่อยู่ด้านข้างก็พยักหน้าแล้วกล่าวกับคุณหนูเฟ่ยอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับคุณหนูเฟ่ย!”

เฟ่ยเข่อซินตอบกลับอย่างนอบน้อมเช่นกัน “สวัสดีค่ะคุณอาน!”

อานโฉงชิวถามอย่างใส่ใจ “คุณหนูเฟ่ย ผมมีเรื่องอยากสอบถาม หลี่ญ่าหลินพี่ชายของผม ตอนนี้ร่างของเขาถูกเอาไปฝังไว้ที่ไหนแล้ว หากสะดวกรบกวนทิ้งที่อยู่ไว้ให้ผมได้หรือไม่ ผมอยากไปทำความเคารพเขา”

เฟ่ยเข่อซินยังไม่ทันจะพูด หลี่ญ่าหลินที่ใส่แมสและแว่นตาดำก็กล่าวออกมาแทนว่า “อานโฉงชิว! พี่หลี่ของเจ้ายังไม่ตายสักหน่อย”

เมื่อคำพูดนี้ของหลี่ญ่าหลินโพล่งออกไป อานโฉงชิวและอานฉีชานต่างตกใจจนตาเบิกกว้าง

ทั้งสองจำได้ว่านี่คือเสียงของหลี่ญ่าหลิน